SUS VE ÖP!

BİTTİ.

" Duydun mu? Bu gece benim olacaksın. Artık isteyip istememen umrumda değil. Ben istiyorum."

Konuşmak istiyordum, bağırmak, yalvarmak. Ağzımı kapatan elleri ne kadar çığlığım varsa kesiyordu. Her iki elimi de tutup kapıya yasladı, bırakmayarak. Boynumu ve ensemi öpüyordu. Durmadı. Kendini geri çekmedi, içimden "bitti." dedim. İstediği şeyi alacak benden. Her şey bitti.

Elini dudaklarımdan çektiğinde elbiseyi sıyırmaya başladı.

- " Yapma!"

Beni kendine çevirdi, sarıldı olağan gücüyle. Kemiklerimi kırabilecek kadar güçlü bir sarılış.. Kolumdan tuttu tekrar, her zamanki gibi sürüklemeye başladı. Ayaklarımla kendimi ondan her geri çekmeye çalıştığımda, tökezleyerek peşinden sürükleniyodum. Odanın kapısını açarak yatağa savurdu bedenimi. Üstüme çıktı, öpmeye devam etti.

- " Koray yapma! Dur nolursun.."

Hiçbir kelime çıkmadı ağzından. Hızlı ve derin nefeslerine inlemeler yayılmıştı. Korkudan kendimi kaybedecek gibi ağlıyordum. Durmadan. Yalvardım ona, "yapma." "nolur." "dur." .. Hiçbiri umrunda değil. Ne söylediğim, ne hissettiğim umrunda değildi.

Elbisenin yan fermuarını açtı, savurduğum ellerime rağmen durmadı. Çıkardı üzerimden, elinde kalan beyaz elbiseye baktım. Sanki sahip olduğum bir beyazlık, saflık. Onun ellerindeydi. Yere attı.

Bacaklarımı bacaklarının arasına kıstırarak doğruldu. Kemerini çözmeye başladı. Ben sadece ağlıyordum. Sadece. Bu anı daha önce de yaşadım. Koray'ı sakinleştirecek bir şeyler söylemem lazımdı, bunu biliyorum. Ama zihnim. O kadar karışık ve korku dolu ki. Düşünmeme bile engeller vardı.

- " Koray. Sakin ol lütfen. Konuşalım sadece, konuşmak istiyorum. Lütfen dur."

Gözlerini gözbebeklerimin içine yerleştirir gibi baktı. Fısıldadı yavaşça.

- " Beni bi daha durdurmana izin vermicem."

- " Hayır. Durdurmak değil. Az önce bana, beni sevdiğini söyledin. Ben de Koray. Ben de seni seviyorum. Korkum da mutsuzluğum da bağlanma korkumdan. Her şeyi kaybediyorum, sahip olduğum her şeyi. Nolur şimdi bunu yapma."

- " Nur, anlamıyo musun? Artık çok geç."

- " Yapma! Hazır değilim. Korkuyorum, yapma."

Tekrar doğrularak pantolonunun düğmesini de açtı. Fermuarı da indirerek çıkardı. Gözümü kapattım. Bakmadım.

- " Aç gözlerini!"

Araladım yavaşça gözlerimi, yüzüne baktım.

- " Sadece ufak bi an. Ufacık bi an canın yanacak. Sonra sen de isteyeceksin."

- " Hayır! Bu şekilde olması doğru değil. İstemiyorum. Yapamam Koray.."

- " Kendini bana bırak sadece, tamam mı ?"

- " Yapma, yalvarıyorum."

Ellerini sırtıma yerleştirdi, südyenimin kopçasını biraz uğraştıktan sonra açtı. Çıkardı üzerimden. Uyuşmuş gibi öylece altında yatmaktan başka bir şey yapamıyodum. Hiçbir şey. Korkudan, mide bulantısından, iğrenç duygulardan kaskatı kesilmiştim. Koray'ın gözleri göğüslerimdeydi. Dikkatlice inceledi, daha sonra tekrar gözlerime baktı. Yanaklarımdaki ıslaklığı hissediyordum. Gözyaşlarımı..

Eliyle yanaklarımı sildi önce, sonra başını boynuma yerleştirdi. Öpmeye devam etti, vazgeçmeden. Sakinleşmiyodu bi türlü. Onu vazgeçiremiyordum. Kalktı, vücudumda kalan son kumaş parçasını da iki eliyle sıyırdı. Tekrar üzerime bıraktı vücudunu, kulağıma yaklaşarak derin bir nefes çekti.