Cam kapıdan içeri girmeden önce, derin bir nefes alıp gözlerimi kapatarak içimdeki hırsı dizginledim bi süre. Koray yol boyunca susmuş, sadece akşam beni aynı yerden alacağını söyleyerek gitmişti. Bir telefon bile yoktu yanımda. Emin adımlarla kafamdaki düşünceleri dağıtarak, topuklu ayakkabıların sesiyle üst kata çıktım. Galia Hanım'ın oda kapısını tıklatarak açtım. Beni görünce samimi bir gülüş yerleştirdi yüzüne.
- " Gel canım."
İçeri girip, hemen önündeki sandalyeye oturdum. Telefon konuşmasının bitmesini beklerken, parmak uçlarımın üşüdüğünü hissettim. Hadi ama kızım. Çocuk musun, sakin ol, gibi emirler yağdırıyordum içimden. Kendime.
Telefonunu kapatarak önündeki çizimlerden birkaçını bana doğru uzattı.
- " Evet, başlayalım mı? Hazırsın değil mi?" dedi, gözlerime bakarak. Gülümsedim, kafamı salladım. Konuşmasına devam etti. " Şimdi bu çalışmayı hayata geçiriyoruz." dedi, elimdeki kağıdı işaret ederek. Çizim, muhteşemdi. Transparan bir elbise, balık formunda ve taşlarla süslenmiş bir modelin çizimi bile heyecanlandırmıştı iyice beni. Belki de bi işe yaramanın heyecanıydı işte. Karar veremedim.
- " Napmam lazım?" dedim, merak içerisinde.
Gülümseyerek elimi tuttu samimi bir şekilde. " Heyecanlı olduğunu görmek çok güzel canım. Kumaşları model üzerine yerleştirerek kalıbı ortaya çıkartıcaz şimdi. Gerisi çok kolay. Hadi gel." dedi, bu kadının samimiyeti beni mutlu etmeye de yetmişti. Belki de uzun zamandır böyle hissetmediğim içindi, kim bilir. Onu bir an ablammış gibi düşündüm. Ne güzel olurdu. Yani, kendi kanından, nolursa olsun yanında olacak biri olsa..
Merdivenlerden inerek en alt kata geldiğimizde büyük bir hol karşıladı bizi. Çalışanlar, ellerindeki kumaşlar, iğneler, makaslar, modeller.. Yalancı cennet diyebilirdim. Mükemmel bir oda daha önümdeydi. Beyaz duvarlar, süslemeler. İnsanın içi aydınlanıyordu.
- " Kızlar tanışın." dedi tok bir sesle Galia Hanım. " Nur. Yardımcım."
Yardımcı? Ben sıradan bir çalışan olacağımı sanarken, farklı bir mevkiiye gelmiştim. Belki de Koray tembihlemişti. Hatta belki değil, kesinlikle o yapmıştı bunu da.
- " Merhaba."
- " Hoşgeldiniz."
- " Merhaba."
- " Merhaba."
Bir sürü ses, üzerime yapıştı teker teker. Kaç kişi olduklarını saymadım, en az 10 kişi bana bakıyordu, bundan emindim.
- " Hoşbulduk." dedim, ortaya topluca.
- " Kumaş seçimleri, tasarım, kalıp konusu Nur Hanım'da kızlar. Bundan sonra ona uyacaksınız. Seda, sen çalışmayı göster. Hadi şimdi herkes işinin başına! "
Sırtımı okşayarak tekrar samimi bir gülüş attıktan sonra, birazdan tekrar geleceğini söyleyerek üst kata çıktı Galia Hanım. Seda yanıma geldi bu sırada.
- " Hoşgeldiniz tekrar. Gelin, neler yaptığımızı anlatayım size." dedi. Balık etli, kumral ve samimi bir sıcaklığı vardı. Mutluydum, robotlarla bir arada olmayacaktım hiç değilse. Büyük, beyaz ve üstünde karışık kumaş parçalarının bulunduğu masanın önüne geldiğimizde bana baktı tekrar,
- " Kumaş seçimlerini burda yapıyoruz. İstenilen modele göre en uygununu seçip, tasarımını konuşuyoruz. Daha sonra model üzerinde kalıp çıkarttıktan sonra dikim işlemi başlıyor. Süslemeler kalıp üzerinde hallediliyor."
- " Çok güzel." dedim, ne diyeceğimi bilmiyordum ki. Beni deneyimli sanıyorlardı, oysa torpilliydim. Malesef.
- " Peki," dedim devam ederek, " dikim işlemini kim yapıyor?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SUS VE ÖP!
Teen FictionBir yanım siyah, bir yanım beyaz. Gri bir rengim yoktu. Ya bu dünyada var olacaktım, ya da leş ağzıyla yediği bir kurban.. Bir adam, kanayan yaralarım ve çaresizliğimle.. Evet, hikâyem başladı.
