The Supernatural Twins

Chapter 18: My TWIN

Cyra's P.O.V

"I'm sorry for comming in to your life and I will do everything para maging magkaibigan tayo, Ate Cyra."

Napamulat ako ng may narinig akong tumawag sakin na ate and I don't know why pero parang may sariling pagiisip ang mga kamay at paa ko dahilan ng pagtakbo ko palapit sa nakatalikod na babae at napayakap na lang sa kaniya.

The way she calls me Ate, parang lumukso ang puso ko kakaiba sa feeling, and the most weirdest thing that I felt is that parang konektado kaming dalawa sa isa't isa.

"Uhm Princess Cyra, is there something wrong?" Nagugulohan niyang tanong kasabay ng pagharap niya sakin and shock was indeed written on her face.

"Hala! Ba't ka umiiyak Cyra,?" She started panicking and she even wiped away my tears by her own hands.

I didn't say something instead I hugged her tightly again.

Mga ilang minuto na rin ang nakalipas at inaya ko siyang mag usap sa Garden of the Promises.

"Uhm Cyra, can I ask you some questions?" Pambabasag niya sa katahimikan. I nodded as my reponse.

"Nakausap ko kasi si Blaze last time, then nabanggit niya sakin na may kakambal ka daw," gusto ng kumawala ng mga luha ko pero pinilit ko pa rin na sumagot.

"Uhm yes, I have."

"Ah if you don't mind, can I ask you where she is?" Tanong niya na parang nagiingat sa mga salitang gagamitin.

"My twin, she is super makulit. Siya palagi yung nagpapasaya samin may mga times nga na mag aakala ka na siya yung ate sa amin dahil sa pagbigay niya ng mga advice, gusto ko kasing tinatawag niya akong ate kahit na three minutes lang naman ang agwat namin. And one more thing, she is bad at saying words in short, bulol." Napatawa na lang din ako sa sarili kong pag describe sa kapatid ko.

Narinig ko siyang tumawa ng mahina.

"Ang cute naman pala ng kapatid mo," tuwang tuwa niyang sabi.

"Nung birthday namin noon, we're turning two years old that time. All creatures are there kahit na ang mga kaibigan naming sina Blaze, bata pa lang kasi kami pinakilala na kami ng mga parents namin dahil nga daw royalties kami. Dun din namin na diskobre ang kapangyarihan namin at we also have wings na that time. Sobrang saya namin nun kung di lang sana nawala yung kakambal ko," tears started running down my cheeks.

"Shhh, Cyra. Wag mo na lang muna ikwento, sorry." Sabi ni Cira na parang nagsisisi habang hinihimas ang likod ko.

"No it's okay. Ostragotha, that's her name. The name of the monster na may kasalan kung bakit nawala yung kakambal ko samin, It's Ostragotha's fault together with her damn feelings towards daddy. Starting that day, nag iba ako, di na ako yung Cyra na palaging tumatawa at mahilig na makipag usap sa iba. I became a monster. You know what, nung time na nakita kita sa paaralan niyo---"

"Wait.. Nakita mo ako sa school? When? How? Why?" Pagputol niya sa sinasabi ko at pinaulanan ako ng tanong.

"We were at the mission that time, remember. Pero that' not the main point. Nung nakita kita sa paaralan niyo parang may na feel ako na something na weird, like parang konektado tayo sa isa't isa pero hindi ko siya inintindi dahil first time pa lang kitang nakita non. Nang nakita na kita sa malapitan, dun na kumulo yung dugo ko dahil sa tuwing na pinagmamasdan kita parang nakikita ko yung kakambal ko sayo, umiiwas ako sayo para di ko ma feel yung sakit. Kaya nga ganun nalang ako maka react nung tinawag mo akong ate." Napabuntong hininga na lang ako pagkatapos kong masabi ang huling kataga.

"Well, I can be your twin naman eh. Besides, gustong gusto ko talagang magkaroon nang kakambal so ano, Princess Cyra of Mystica are you willing to be my twin?" Nakangiti niyang sabi habang ino-offer ang kanang kamay niya sakin.

I gave her a smile saka tinanggap ang kamay niya at nakipag kamay.

"Deal, my twin." Nakangiti kong sabi.

="="="="="=

"There will always be a

SUNSHINE,

After some tragedy."

="="="="="=