One Shots (Greek)

Μπορεί να αλλάξει (;) {2}

Λυδία P.O.V.

Έχουν περάσει περίπου 10 μέρες από τον γάμο μας και την "εξομολόγηση" μου στον Στέφανο. Αφότου ζαλίστηκα, με έβαλε να ξαπλώσω και εκεί με πήρε ο ύπνος. Από κει και πέρα, μετά από τόσες μέρες δεν είχαμε ιδιαίτερη επικοινωνία μεταξύ μας. Δεν ανέφερε τίποτα. Μόνο για την μητέρα μου.

Η μητέρα μου δεν είναι καλά. Αρχίζει σιγά σιγά να εγκαταλείπει την μάχη με την ζωή. 

Πλέον το έχω συνειδητοποιήσει. Η γυναίκα που με έφερε στην ζωή, αργοπεθαίνει.

Καταραμένε καρκίνε. 

Εδώ και 1 μήνα περίπου βρίσκεται στο σπίτι των γονιών του Στέφανου, δηλαδή των πεθερικών μου.

Αρχικά ήθελα να φέρω την μητέρα μου εδώ που μένουμε με τον Στέφανο, -μιας και το πατρικό μου πλέον δεν είναι σε καθόλου καλή κατάσταση-, αλλά οι γονείς του επέμεναν να την πάρουν στο σπίτι τους, μιας και την θεωρούν μέλος της οικογενείας τους. 

Της πληρώνουν τα έξοδα, τα φάρμακα, τους γιατρούς, τις χημειοθεραπείες, τα πάντα. 

Είμαι σε όλους τους τόσο μα τόσο ευγνώμων για αυτό που κάνουν. Γιατί μόνη μου σίγουρα δεν θα τα είχα καταφέρει.

Είναι η οικογένεια μου. 

Πηγαίνω καθημερινά με τον Στέφανο να την δούμε. Χαίρεται όταν μας βλέπει. Ωστόσο εδώ και περίπου 2-3 μέρες έχει χάσει επαφή με το περιβάλλον. Δεν μας αναγνωρίζει. Απλά χαμογελάει. 

Το τέλος πλησιάζει.

[...]

Κάθομαι στον καναπέ. Η ώρα είναι 12:15. 

Έχω ένα προαίσθημα. Και δεν είναι καλό.

Θέλω να δω την μητέρα μου. Τώρα.

Παίρνω τηλέφωνο τον Στέφανο. Η απόσταση είναι κάπως μεγάλη, και εγώ δεν οδηγώ.

"Ναι;" απάντησε ψυχρά.

"Σ-Στέφανε, αργείς να έρθεις από την δουλειά;" τον ρωτάω.

"Γιατί τι έγινε;"

"Απλά θέλω να πάω στην μαμά." είπα χαμηλόφωνα. "Αλλά αν δεν μπορείς ά-άστο θα πάω εγώ"

"Είμαι απ' έξω βγες" ε;

Το έκλεισε.

Πότε πρόλαβε;

Μήπως ήταν ήδη στον δρόμο;

Σωστά.

Βγαίνω έξω και διανύω αρκετά μέτρα στην αυλή μέχρι να φτάσω στην εξώπορτα.