One Shots (Greek)

Στο Παρίσι {1}

Η ώρα είναι 8:45 το βράδυ και πηγαίνουμε σε μια ιδιωτική κλινική. Ο μικρός μας ήταν λίγο άρρωστος αυτές τις μέρες και έτσι είπαμε να τον πάμε στον γιατρό. Φτάσαμε εκεί και μας περίμενε ο παιδίατρος στο εξεταστήριο.

"Το βιβλιάριο του το πήρες?" με ρώτησε ο Άρης.

"Όλα τα πήρα."

Εν τέλει ο μικρός έχει μόνο μια ιωσούλα και θα γίνει μια χαρά. Έτσι, βγήκαμε από την κλινική, ανεβήκαμε στο αυτοκίνητο και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής.

"Έχω πάρει μία απόφαση. Θέλω να σου μιλήσω μόλις φτάσουμε στο σπίτι."

"Τι έγινε?" ρώτησα με περιέργεια.

"Είπα θα τα πούμε στο σπίτι." εντάξει μην με φας.

Και σε αυτό το σημείο να συστυθώ λίγο. Είμαι η Νικολέττα, είμαι 26 χρονών και είμαι παντρεμένη εδώ και 1,5 χρόνο περίπου με τον διάσημο Έλληνα ποδοσφαιριστή Άρη Αλεξίου. Μαζί έχουμε έναν αξιολάτρευτο γιο, τον Δημήτρη ο οποίος είναι 3 χρονών και 2 μηνών.

Η σχέση μου με τον Άρη έχει χαλάσει αρκετά. Περίπου μισό χρόνο μετά τον γάμο μας ο ίδιος άρχισε να απομακρύνεται από εμένα. Δεν ξέρω πραγματικά τι φταίει. Στο σπίτι μας, δεν παίρνω ιδιαίτερη σημασία από αυτόν και ασχολείται περισσότερο με τον Δημήτρη. Το γεγονός αυτό με έχει πάρει από κάτω. Γενικότερα δεν έχω περάσει εύκολα στην ζωή μου. Η παιδική μου ηλικία ήταν πολύ λυπητερή. Στην ηλικία των 15 χρονών έχασα την μητέρα μου από καρκίνο των πνευμόνων με μετάσταση στο συκώτι. Ο πα-τέρας μου είναι ένας ηλύθιος κομπλεξικός μαλάκας που βρίσκεται στην φυλακή εδώ και 7 χρόνια. Κακοποιούσε καθημερινά εμένα και την μητέρα μου. Ερχόταν σπίτι μεθυσμένος και υπό την επείρια ναρκωτικών σχεδόν κάθε βράδυ. Η όλη κατάσταση ήταν πολύ δύσκολη τόσο για την μητέρα μου όσο και για εμένα. Η μητέρα μου ήταν άρρωστη όλο αυτό το διάστημα οπότε δεν μπορούσε να κάνει κάποια κίνηση. Ώσπου μια μέρα τον κατήγγειλα στο τμήμα και από τότε είναι στην φυλακή.

Αυτό που ξέχασα να αναφέρω είναι πως έχω διαγνωστεί πριν 5 χρόνια με ένα είδος καρκινώματος στα πνευμόνια. Κληρονομικότητα ξέρετε. Ωστόσο το ξεπέρασα. Οι γιατροί όμως μου είπαν ότι είναι αρκετά πιθανό να ξαναεμφανιστεί κάτι παρόμοιο σύντομα.

Αλλά τέλος πάντων. Εν τέλει θέλω να καταλήξω στο γεγονός ότι σε αυτά τα 26 χρόνια της ζωής μου έχω ήδη περάσει πάρα πολλά και ένα διαζύγιο -γιατί είμαι σχεδόν σίγουρη ότι θα έρθει και αυτή η ώρα- θα με έκανε να καταρρεύσω ολοκληρωτικά. Δεν θα αντέξω να χάσω τον Άρη. Την μοναδική μου σχέση και τον έρωτα της ζωής μου. Όσο και να έχουν αλλάξει τα πράγματα μεταξύ μας εγώ δεν παύω να έχω συναισθήματα για αυτόν. Τον αγαπάω. Πολύ.