TEATRO

27

Y/N: Hellöö.. Elimde bir bölüm var okuyup votelayıp yorum yapmak istersiniz diye buraya bırakıyorum. See you~~
———
           

Geri döndüğüm o sabah annem ve babamla vedalaştıktan sonra Chibi'ye sıkıca sarılmıştım. Bu ilk uzun ayrılışımızdı ama annem istediğim zaman onu bana geri göndereceğine söz vermişti. Onu özleyeceğimi bilmeme rağmen biraz ayrı kalmak zorundaydık. En azından ben aklımı toplayana kadar.

İlk önce eve uğramış eşyalarımı bırakmıştım. İşime gitmek için evden çıkmam ise biraz zamanımı almıştı. Chanyeol da orada olacaktı ve ben o kadar günden sonra bile ne yüzünü görmek ne de konuşmak istiyordum. Sıkıntıyla evden çıktım. Düşünerek yürümeye başladığımda yol sanki olduğundan fazla kısa sürmüştü ve ben terleyen elimle prova odasının kapısını açıyordum bile. Kapıyı açar açmaz gördüğüm isim Chanyeol olmuştu. Arkası dönük olan bedenini açılan kapıya hızla dönmüştü. Fazla göz temasından kaçınarak diğerlerine döndüm. Önce bana bakmışlar sonra da Chanyeol'a dönmüşlerdi.

"Selam."

Ortaya söylemiş sonrada boynumdaki atkımı çözmüştüm.

"Baekhyun!" İsmim yabancısı olmadığım dudaklardan döküldüğünde duymamış gibi yapıp dönmemiştim bile ona. Adımları yanıma yaklaştı. "Hasta mı oldun?"

Sesim halen tam düzelemediği için ilk fark ettiği bu olmuştu ama ben ona cevap vermemekte kararlıydım.

"Dosyam nerede Kris?" diye masanın üstünü karıştırarak sordum.

"Baekhyun, çıldırmak üzereyim. Lütfen konuş artık benimle! Neredeydin? Neden-"

Konuşmaya devam ederken aniden kolumu tutmasıyla asıl çıldıran ben olmuştum.

"Dokunma!" Kolumu öfkeyle çekip ona döndüğümde şaşıran bir o değil, herkesti.  "Konuşacağız, dedin. Konuşalım artık dinle beni."

Bu kadar masum gibi durmak oyuncu olduğundan kaynaklanan bir yetenekti sanırım.

"Seni gerçekten dinlemek isterdim ama söyleyeceklerine inanabilecekmiş gibi hissetmiyorum."

"Seni çok merak ettim bal küpüm. Telefonlarımı açmadın. Kapına geldim, onu da açmadın. Nasıl hissettim, biliyor musun?"

Bal küpü?!

"Nasıl hissettin Chanyeol? Benim hissettiklerim kadar kötü müydü hissettiklerin? Şimdi beni rahat bırak!"

Tekrar sırtımı ona döndüm. Gelen seslenme ile ise Kyungsoo'ya baktım.

"Baekhyun, karışmak istemem ama konuşsanız biraz. Durumun o kadar kötü olduğunu düşünmüyorum. Halledebilirsiniz."

Çekinerek söylemişti. Bir şeyden haberleri yoktu tabi.

"Halledemeyiz Kyungsoo."

"Artık anlatacak mısınız?" Bu sefer sesi daha sert çıkan Kris konuşmuştu. "Tabi anlatalım," dedim. Elime yeni aldığım dosyayı masaya fırlatıp konuştum. "Chanyeol, evli olduğunu ve bir oğlu olduğunu anlatsın. Ben de nasıl kandırıldığımı anlatayım. Hangimiz başlayalım?"

Hepsi, aynı anda bağırmıştı. "NE?"

İlginç olan ise Chanyeol'un da onlarla birlikte bağırmasıydı.

"Bana bir gün daha izin verebilirsin, değil mi Kris? Teşekkür ederim."

Cevabını beklemeden atkımı alarak arkamdan seslenen Chanyeol'u umursamadan kapıya yöneldim. O diğerlerine olayın tam olarak öyle olmadığını sonra anlatacağını söyleyip peşime takılırken ben hızla aşağıya inip bir taksiye atlamıştım. Yakın olan evime Chanyeol arkamdan geliyor, diye taksiyle gitmiştim. Eve çıkmadan önce yakındaki markete uğrayıp ihtiyacım olan bir kutu boyayı almıştım. Artık bal küpü olmak istemiyordum.