Olympian Blood; Andrea-{Book I}- ΑΝΑΜΟΝΗ

° Κεφαλαίο 9 °

«Lagon...» είπε αργά και πειθαρχικά ο Jake.

«Jake! Φίλε μου. Τι έγινε; Προς τι η επίσκεψη σου τέτοια ώρα της ημέρας;» τον ρώτησε εύθυμος και έδωσε ένα υπογεγραμμένο πάπυρο σε έναν φρουρό του, αφού του έκανε νόημα να πάει κοντά του και να τον πάρει, ενώ εκείνος παρέμεινε καθιστός στη μεγάλη καρέκλα του.

Τον κοιτούσα με μίσους και απέχθεια καθώς ο θυμός είχε αρχίσει να σιγοβράζει στα σωθικά μου. Προσπαθούσα σκληρά να μη το δείξω για να μη καταλάβει κανείς τίποτα.

Πως έγινε ο αρχηγός του χωριού αυτός ο άνθρωπος;! Σκότωσε τη Lili, μα τους δώδεκα θεούς του Ολύμπου! Τον σκότωσα, μα το Δία τον παντοδύναμο! Η άκρη του σπαθιού μου βρήκε τη καρδιά του! Τον είδα να πεθαίνει! Πως είναι αυτό δυνατό;!

Το βλέμμα του έπεσε πάνω μου φευγαλέα και μετά στον Caesar, όμως γύρισε πάλι τα μάτια του πίσω σε εμένα ταχύτατα σοκαρισμένος. Και αυτός προσπάθησε γρήγορα να μη δείξει την ταραχή του και ταυτόχρονα τη χαρά του που με βρήκε μπροστά του.

Σηκώθηκε με ορθωμένη πλάτη και πηγούνι ψηλά. Με αυταρχικό βηματισμό περπάτησε προς το μέρος μας, ώσπου σταμάτησε μπροστά μου.

Με κοίταξε με σοβαρό ύφος, αλλά τα μάτια του χαμογελούσαν λες και είχε ήδη πετύχει το σκοπό του. Και ποιος άλλος να είναι από το να με σκοτώσει;

Τον κοίταξα με ίδιο ύφος, μα σε αντίθεση με το δικό του βλέμμα, το δικό μου του έλεγε ότι δε θα πετύχει τίποτα γιατί πολύ απλά θα είναι νεκρός πολύ πριν προσπαθήσει να κάνει το οτιδήποτε. Δε θα τον αφήσω να καταστρέψει το χωριό μου ξανά!

«Lagon...» είπε με σθένος ευγενή και έπιασε το χέρι μου φέρνοντας την αποστροφή του στα χείλη του ώστε να τη φιλήσει ως πράξη ευγένειας και γοητείας. «Γοητευμένος...!» είπε κοιτώντας με στα μάτια και πήγε να αφήσει ένα μικρό φιλί στο χέρι μου, αλλά το τράβηξα απότομα και έφυγα από κοντά του προχωρώντας μέσα στο μικρό σπιτάκι.

«Συγχώρεσε την... Είναι... Είναι καινούρια εδώ. Ας μιλήσουμε για τις άμυνες...» του είπε ο Jake δικαιολογώντας τη συμπεριφορά μου και εκείνος γύρισε να με κοιτάξει με στραβό χαμόγελο και υπεροπτικό ύφος, ενώ εγώ τον κοίταξα ειρωνικά και ψυχρά.

«Φυσικά!» είπε πρόθυμος και ήρθαν προς το μέρος μου μιας και είχα σταθεί πάνω από το τραπέζι με το χάρτη και τις σημειώσεις για τις άμυνες του χωριού.