Olympian Blood; Andrea-{Book I}- ΑΝΑΜΟΝΗ

° Κεφάλαιο 11 °

Ένα ακόμη χτύπημα στη πόρτα με νευριάσε περισσότερο ενοχλώντας με, κάνοντας με να γριλίσω μέσα από τα δόντια μου.

«Andrea βγες επιτέλους από το δωμάτιο! Ο Lagon φώναξε να μας δεί! Είσαι εκεί μέσα είκοσι λεπτά τώρα και είσαι ήδη έτοιμη! Άντε! Τι κάνεις τόση ώρα;! Πρέπει να φύγουμε!» είπε αγανακτισμένος και ενοχλημένος για την αργοπορία μου Jake και σηκώθηκα από το πάτωμα που είχα πέσει με τα γόνατα.

Με το σεντόνι σκούπισα το στόμα μου και το περιεχόμενο του κουβά το πέταξα έξω από το παράθυρο που διέθετε το δωμάτιο της Lili. Πέρασα το βράδυ στο δικό της.

Χαζή πρωινή ναυτία...

Άνοιξα τη πόρτα μόνο για να αντικρίσω τον νευριασμένο ξάδερφο μου.

«Επιτέλους!» αναστέναξε με αγανάκτηση και τον προσπέρασα σπρώχνοντας τον με τον ώμο μου καθώς περπατούσα.

°°°×°°°

«Καλώς τους!» είπε ευδιάθετος ο Lagon μόλις μπήκαμε μέσα στο σπίτι του. «Έχουμε πολλά να συζητήσουμε» συνέχισε πιάνοντας τον Jake από τον ώμο οδηγώντας τον προς το σαλόνι και εγώ ακολούθησα.

Σταματήσαμε μπροστά από το τραπέζι με τον χάρτη του και τα φρούτα με το κρασί του.

Ο Lagon στάθηκε μπροστά από το χάρτη και άρχισε να δείχνει και να εξηγεί στρατηγικές στον Jake για την άμυνα του χωριού, ενώ εγώ σκάναρα με προσοχή το χώρο.

Οι φορές ήταν λίγες που ήρθα εδώ κι ας μη ξεχνάμε πως τη μια ήρθα βράδυ ώστε να τον σκοτώσω.

Ένα μικρό χαμόγελο ζωγραφίστηκε στο πρόσωπο στη θύμηση αυτής της νύχτας και πλησίασα τη βιβλιοθήκη με τα αρκετά βιβλία.

«Andrea, υπάρχει κάτι με το οποίο μπορώ να σε βοηθήσω;» μου έδωσε το λόγο ο Lagon με ήρεμο τόνο και γύρισα να κοιτάξω το πονηρό του βλέμμα.

«Βασικά, ναι, υπάρχει. Θα ήθελα λίγο καθαρό αέρα... Το πρωί δεν αισθανόμουν και πολύ καλά» είπα κι εγώ ήρεμα παίζοντας το μικρό του παιχνιδάκι με ένα ευγενικό χαμόγελο να στολίζει να χείλη μου.

Έκανε νόημα σε έναν από τους άντρες του που βρισκόταν σε στάση προσοχής μέσα στο δωμάτιο για να με συνοδεύσει έξω, ενώ έλαβα ένα μπερδεμένο βλέμμα από τον ξάδερφό μου.

Μόλις βγήκαμε έξω άρχισα να κατευθύνομαι προς το πίσω μέρος του σπιτιού κι ο στρατιώτης ανήσυχος με ακολούθησε με γοργά βήματα ώστε να με σταματήσει.