MÜMKÜNSE SONRA "Yasak Aşk"

Bölüm 20- Evli bir erkeğe ait olamam.

Az önce kendini kitlediği banyodan çıkıp eşyalarını almaya geldiği odada Levent'in elinde bir viski bardağı ile içtiğini görünce parmak uçlarında farkettimeden çantasını alıp üst kata çıktı. Aşağı indiğinde ağlamaktan şişmiş gözlerini Levent'ten saklamak için dışarıya odaklayıp sanki Savaş'ı arıyormuş gibi davranıyordu.
...............

Eve geldiklerinde Savaş aceleyle  araçtan atlayıp tuvalet ritüelini uygun bir çim bulup gerçekleştirdikten sonra bahçede koşuşturmaya başladı.

Defne bu güzel fırsatta onu biraz rahat bırakıp içeri geçmek istedi.
Bir yandan hayatının ilk deneyimini yaşadığı ve aitlik hissinin ne olduğunu öğrendiği bu salona bakıyor diğer yandan çimlerin üzerinde kuyruğunu sallayarak bahçenin keşfini yapan Savaş'a bakıyordu.

"Böyle gel güzel kızım." Dedi Levent Defne'ye elini uzatıp onu salonun ortasındaki L koltuğa doğru çekip.

"İlk kez dışarıyı görmüş gibi.."
Defne kimden bahsettiğini biliyordu Levent'in baktığı yöne,camdan dışarıya çevirdi tekrar kafasını.
Savaş şimdi bir kuşu hedefine almış peşinden koşuyor, zıplıyor yuvarlanıyordu.

"Aslında öyle sayılır bir nevi. Doğduğundan beri ihtiyacı haricinde hiç dışarı çıkartılmamış olmasını düşünürsek..."

Üzülmüştü Levent. Tıpkı bir çocuk gibi diye geçirdi içinden. Oyun meraklısı.
Yavaşça açtığı kollarını Defne'nin arkasından sararken uzanıp saçlarının sardığı boynunu kokladı.
Hiç böylesini yaşamamış olduğunu düşündü. Özge de bile böylesine bir heyecan yaşadığını hatırlamıyordu.
Onunla kurdukları ilişkinin yasak ve zorlu olması onun ilgisini çeken en büyük özellikti belkide.

"Seni çok özledim." Diye fısıldadı boynundan kulağının arkasına doğru gezinirken Levent.

"Birde bana sor." Diye karşılık verdi Defne ve Levent'e dönüp hızlı bir şekilde dudaklarına yapıştı.

.....

"Sonsuza kadar benim olur musun?"
Defne uzandığı yerden üzerine iyice çekmeye çalıştığı battaniye ile açıkta kalan yerlerini kapatmaya çalışıyordu.

"Gözlerimin önünde büyümeni,sonsuza kadar benim olmanı istiyorum Defne bunu kabul eder misin?"

Defne tamamı ile kapattığına emin olduğu battaniye ile uğraşmayı bırakıp Levent'in yüzüne baktı.
Hafiften kırlaşmaya başlayan kumral saçlarına,hafif kirli sakallarına, dudaklarının kıvrımına,erkeksi burnuna...
Sonsuza kadar bakmaya razı olarak aklına kazıdı.

"Ama sen daha fazla büyüme arkamdan bastonla koşmaya çalışan bir sevgili istemiyorum."

Sevgili mi demişti?
Sevgili demişti evet Defne tamamı ile benimsediğini itiraf etmişti.
Bu Levent'i güldürdü. 

"Sana çok iyi bakacağım.Hatta sana çocuklarımıza nasıl bakacağını da ben öğreteceğim."

"............."

Büyük bir sessizlik.
Defne Levent tarafından söylenen bu şey karşısında şaşkınlığını gizleyemedi.
Levent aklına ilk gelen şeyi biranda ortaya atmış olduğuna pişman değildi fakat bunun Defne tarafından cevaplanmamış olduğuna biraz takmıştı.
Gerçi soru sormamıştı fakat yine de bir şey demesini isterdi.

"Ben.... Imm şey.. yani böyle olacağımızı hiç düşünmemiştim yani sonuç olarak bir aydır tanıyorken seni..."
Kalkıp mutfağa doğru yöneldi uzerine aldığı battaniye ile Savaş'ı artık içeri çağırması gerekiyordu.
Levent peşinden gidip onu yakaladı ve sarılıp dudaklarını kulağına dayadı hemen. O ara Savaş'ın sallana sallana salona girdiğini görünce Levent Defne'yi elinden tutup tekrar uzandıkları koltuğa götürdü.

"Kader diye bir şeye inanıyorum. Ve bu kaderin,tam senin yaşamına denk geldiği sırada benimki ile kesiştiğine de.. zamanın pek önemi yok,önemli olan kollarımdasın ve kollarımda olmaya devam edeceksin."

"Ya bir gün benden sıkılırsan?"

"Bir günün sonunda, hatta tanıştığımız ilk günün ardından aklımdan hiç çıkmayışını düşününce... Bunun pek olacağını sanmıyorum,hem sen ilk kez bana ait oldun ve ilk kez böyle güzel bir sevgilim oldu"😏
Levent ilk kez sevgilim kelimesini Defne söyledikten sonra cesaret alarak söylemişti.

Defne tamamı ile ikna olmuş bir şekilde iyice Levent'in göğsüne sokuldu.

Hayatının en mutlu anını yaşayan Levent birazdan söyleyeceği şeyler ile kollarındaki kızın tepkisini merak ederek huzursuz bir biçimde kıpırdanıyordu.
"Sana bir şey söylemem gerekiyor." Dedi koltuğun kenar kısmına dayadığı belini dikleştirdiği sırada.
Şimdi kocaman bir nefes almıştı ve gözlerini ayırmadan baktığı Defne'nin büyük bir tepki vermemesini diliyordu (bu nasıl olacaksa)

Bir şeylerin olduğunu zaten sezmiş olan Defne her şeye hazırlıklı bir biçimde dinliyorum der gibi gözlerini Levent'e dikip bekledi ve duydukları karşısında büyük bir şok yaşadı hızlıca ayağa kalkıp koştu, Levent onu yakalamaya çalıştı fakat  kendini banyo odasına kitleyip saatlerce oradan çıkmadı.
Kapıda Levent'in yalvarmaları, konuşmalarını dinlemek bile istemiyordu.
Kalbi ilk kez böylesine kırılmış ilk kez kendini bu kadar kötü hissetmişti.

Kendisini evli bir adama teslim eden kadın gibi, aldatılmış bir kadın gibi görerek hiç durmadan ağladı.
............