Reset/JJK

°12°

Koşuyordum fakat o gittikçe yaklaşıyordu. Evimin önüne yaklaştığımda daha hızlı koştum. Fakat omzuma değen elle yetişemeyeceğimi anladım. Beni geriye çektiğinde korkuyla gözlerimi sıktım.

Fakat başka bir elin kolumdan tutup beni çekmesiyle birlikte gözlerimi açtım. Jungkook karşımda duruyordu. Yanımdaki adam ise beni kollarının altına almıştı.

Geriye çekilip kim olduğuna baktığımda rahatladım.

"Ne oluyor burada Yubi?" dediğinde korkuyla sarıldım. Yüzümü göğsüne kapatıp sesli bir şekilde ağlamamı sürdürdüm. Fakat bunu yapmaya devam edemezdim. Geriye çekilip Jungkook'a baktım.

"Yubi, iyi misin? Bu çocuk sana birşey mi yaptı?"

Gözlerimi Jungkook'tan alıp yüzüne baktım. Eğer şu an herhangi birşey dersem kaçabilirdi veya bir zararda bulunabilirdi.

"Birşey yok, Bay Kim.." diyebildiğimde yere baktım. Çenemden tutup yüzüne bakmamı sağladı.

"Yubi-"

"Bay Kim sadece evime girebilir miyim!?" bağırarak korkumu belli etmeyecek şekilde kaşlarımı çattım.

Şu an yanımda olduğu için Tanrıya şükür ediyordum.
Fakat sahi ya o neden buradaydı?

Jungkook'a baktı uzun bir süre, sonrasında ise birşey dememek için zor tuttu kendini. Çünkü ben bu durumdayken gidipte Jungkook'la uğraşamazdı.

Omzumdan tutup beni evime doğru yönlendirdi. Eve girip kapıyı kapattım.

Biraz rahatlayabileceğimi sanıyorken Nacheong'u aklıma getirince bu pekte mümkün olmadı.

Koltuklardan birine oturdum.
Bay Taehyung'ta tam karşıma geçti.

"Bana neler olduğunu anlat Yubi."

Kafamı iki yana salladım. Şu an ona birşey anlatarak zaman kaybedemezdim. Ne diyecektim katil olduğunu düşündüğüm kişiyle birlikte zaman geçirdim ve katille arada mesajlaşıyoruz işin en başından polislere haber vermedim çünkü ben bunu çözebilirdim evime birisi girdi ama ben yine polis çağırmayıp güle güle diyerek uğurladım sonra bi baktım arkadaşımın ev anahtarını Jungkook'ta buldum mu?

Kafamdaki düşünceleri sildim ve hemen ev telefonuna doğru koştum. Polis numarası bir an aklıma gelmedi sonrasında sakince düşünüp 112'yi çevirdim.

Telefonun çalma sesini kalp atışlarımdan daha az duyuyordum. Bay Taehyung'a dönüp baktım. Bana kuşkulu bir şekilde bakıyordu.

Telefon açıldığında konuşup ihbar verdim. Konuşmam bitince telefonu kapatıp Bay Taehyung'un karşısındaki koltuğa oturdum.

"Artık bana ne olduğunu anlatacak mısın Se Yubi!"

Diye çıkıştığında derin bir nefes aldım. Herşeyi anlatmasamda en azından birazını anlatacaktım.

"Bay Taehyung hani bizim okuldaki ceset varya, onun katilini sanırım biliyorum."

"Daha deminki çocuk öyle değil mi?"

Kafamı yavaşça salladım. Tekrar konuşmaya başladı.

"O sana zarar verdi değil mi Yubi? Senin yüzün korkudan kreç gibiydi, biliyordum neden beni durdurdun Yubi o çocuğun-"

Sözünü hızlıca kestim.

"Bay Taehyung, bana birşey yapmadı." dedim heyecanla, bir sonraki lafımı sessizce söyledim. "Ama bir başkasına daha yapmış olabilir.."