Sefiller

BAŞARILI BİR SORGULAMA

- Babası mısınız?

Fauchelevent cevap verdi:

- Büyükbabası.

- İyi cevap veriyor, dedi.

Jean Valjean tek kelime söylememişti.

Başrahibe dikkatle Cosette'e baktı ve seçici rahibeye alçak sesle:

- Çirkin olacak, dedi.

İki rahibe, görüşme yerinin köşesinde birkaç dakika kadar alçak sesle konuştular, sonra başrahibe döndü ve:

- Fauvent Baba, dedi, çıngıraklı bir dizliğiniz daha olacak. Artık iki tane dizliğe ihtiyaç var.

Gerçekten de, ertesi gün bahçede artık iki çıngırak sesi duyuluyor ve rahibeler peçelerinin bir ucunu hafifçe kaldırmaktan kendilerini akmıyorlardı. Bahçenin ucunda, ağaçların altında iki adamın, Fauvent'la bir başkasının yan yana toprağı belledikleri görülüyordu. Çok büyük bir olaydı bu. Rahibeler aralarında konuşup birbirlerine, "Bir bahçıvan yardımcısı," demeye varacak kadar sessizliği bozdular.

Seçici rahibeler ekliyorlardı:

- Fauvent Baba'nın kardeşi.

Gerçekten de, Jean Valjean usulüne uygun bir şekilde yerleşmişti. Meşin dizliği ve çıngırağı vardı; artık resmiyet kazanmıştı. Adı Ultime Fauchelevent'dı.

Manastıra kabul edilmesinde en güçlü belirleyici neden, başrahibenin Cosette hakkındaki gözlemi olmuştu: "Çirkin olacak."

Başrahibe bu teşhisi koyar koymaz Cosette'e sevgi duydu; sevap için, ücretsiz öğrenci olarak yatılı okulda ona yer verdi.

Son derece mantıklı bir davranıştı bu.

Manastırda, ayna istediği kadar bulunmasın, kadınların kendi çehreleri hakkında bir fikirleri vardır. Kendilerini güzel hisseden kızlar rahibe olmayı kolay kolay kabul etmezler. Rahibe olma isteği genellikle gevezelikle ve güzellikle ters orantılı olduğundan, güzellerden çok çirkinler umut vericidir. Bunun için çirkinlerden yana güçlü bir eğilim vardır.

Bu macera iyi yürekli ihtiyar Fauchelevent'ın itibarını arttırdı. Üç yönden başarı kazanmış oluyordu: kurtardığı ve barındırdığı Jean Valjean yönünden; "Beni cezadan kurtardı," diyen mezarcı Gribier yönünden; onun sayesinde Crucifixion Rahibe'nin tabutunu mihrabın altında muhafaza edebilen, Sezar'ı ustalıkla bertaraf edip Tanrı'yı hoşnut kılan manastır yönünden. Petit-Picpus'de içinde ceset bulunan bir tabut, Vaugirard Mezarlığında ise içinde ceset bulunmayan bir tabut vardı artık. Kamu düzeni böylece derinden bozulmuş oluyordu, ama kimse bunun farkında değildi.

Manastıra gelince, onun Fauchelevent'a minnettarlığı büyüktü. Fauchelevent hizmetkârların en iyisi, bahçıvanların en değerlisi haline geldi. Başpiskopos'un manastırı ilk ziyaretinde, başrahibe olayı biraz günah çıkarma, biraz da övünme bâbında, Efendi Hazretleri'ne anlattı. Başpiskopos da manastırdan ayrıldıktan sonra, bundan Mösyö'nün günah çıkarıcısı, daha sonra Reims Başpiskoposu ve kardinal olan Mösyö de Latil'e usul usul, sitayişle söz etti. Fauchelevent'a duyulan hayranlık epey yol aldı, ta Roma'ya kadar uzandı. Şu an önümüzde bir mektup duruyor; o tarihte Papa olan 12. Leon'un, papalığın Paris elçiliğinde monsenyör ve kendisi gibi Della Genga adında bir akrabasına yazdığı bu mektupta şu satırlar okunmaktadır: "Paris'teki manastırlardan birinde Fauvent adında mübarek bir insan olan, fevkalade bir bahçıvan varmış." Bu zaferin bir katresi bile, barakasında yaşayıp duran Fauchelevent'a kadar ulaşamadı. Fevkaladeliğinden ve mübarekliğinden haberi bile olmadan aşılarını aşılamaya, çapalarını çapalamaya ve kavunlarının üstünü örtmeye devam etti. "Boynuzlu hayvanlar müsabakasında ödül kazanan öküz" ibaresiyle Illustrated London News'da resmi yayınlanan bir Durham ya da Surrey öküzünden daha çok haberdar değildi şanından.