ÖMRE BEDEL

(16) YENİ GELİN

HARUN'UN AĞZINDAN

"Böyle konuşma oğlum. O kız sana iyi gelecek. Birbirinize alışmanız zaman alacak ama sonra sen de anlayacaksın. Senin mutluluğun o kızda."

Samet'in bize doğru yaklaştığını farkedince annemi susturdum. İçten bir tebessümle Samet'i karşılayıp sarıldım.

"Ne oldu Ravza'ya? Durumu nasıl?"

"Kalbinde bir sorun var sanırım. Araştırıyorlar. Kendine geldi."

"Rabbim şifasını versin. Çok korktuk duyunca. Kötü bir şey çıkmaz inşallah."

"İnşallah." Deyişimle elini omzuma attı.

"Nazlı'm nasıl? Çok üzülmüştür şimdi."

"İyi... Telaşlandı biraz. Be...ben haber vermeyi unuttum ona."

Nazlı'nın adı geçince Samet'e karşı mahcup hissettim kendimi. Pek iyi bir gece geçirmemiştik. Uyandığımda ise telaştan halini umursamamıştım. Nazlı'yı arayacağım sırada annem engel oldu.

"Harun sen eve git. Kızı yalnız bıraktık evde."

"Ben burda kalayım. Bir ihtiyacınız olur. Hem Sultan anam evde zaten."

"Ben de o yüzden gitmeni istiyorum. Kızı onla yalnız bırakma. Burda senin yapabileceğin bir şey yok. Biz burdayız."

Annemler ısrar edince Eyüp'ü alarak eve doğru yola çıktım. Nazlı'yı merakta bırakmamak için hastaneden çıkmadan aradım. Üzgün olan ses tonu, Ravza'nın iyi olduğunu duyunca düzelmişti.

"Gelip beni alır mısın? Yanında kalmak istiyorum." Deyişine itiraz ettim.

"Saçmalama Nazlı. Annemle abim burda zaten. Benim de yapacağım bir şey yok. Eve geliyorum şimdi."

Telefonu kapatacakken seslenmemle cevap verdi tekrar.

"Dışardan istediğin bir şey var mı?"

"Hayır yok." Diyerek telefonu kapattı. Yolda giderken bir markete girip atıştırmalık bir şeyler aldım. Neler seveceğini bilmediğim için rastgele doldurdum sepeti.

Yol boyu Nazlı'yı düşündüm. Gece benim için çok stresli geçmişti ve bunun acısını Nazlı'dan çıkarmaya çalışmıştım. Bunda Nazlı'nın soğuk duruşunun da payı vardı. Karımı öperken yüzünü buruşturması çileden çıkarıyordu beni. Ve daha yeni yaklaşmaya başlamışken canının acıdığını bahane edip ona dokunmamı engellemişti. Beni istemediğini haykırması ise bardağı taşıran son damlaydı. Yeterince stresliyken Nazlı bana yardımcı olmak yerine herşeyi daha da zorlaştırmıştı.

Daha önceki ilişkilerimde kızlarla yakınlaşmıştım ama ilk kez bir kadınla birlikte olacaktım. Benden önce başka erkeklere teslim olmuş bedenlere dokunmayı midem almıyordu. Dokunduğum kadın sadece bana ait olacaktı. Ve Nazlı'da, aradığımın fazlasını bulmuştum. Sadece bedeni değil elleri bile sadece bana ait olacaktı.

Eski nişanlım Sema, ona ne kadar yakınlaşsam karşılığını alıyordum. Ve bundan cesaret alarak daha da yakınlaşıyordum. Sonuçta ilerde eşim olacak gözüyle bakıyordum. Nazlı'nın acı duyduğu şeyleri ona yaptığımda hoşuna gidiyordu. Fakat buna rağmen başka bir adama gitmesi çok tuhaftı.

Bir tek Beyza'ya dokunmaya, öpmeye kıyamamıştım. O benim ilkimdi, kıyamadığımdı. Ondan sonra hayatıma giren kızlarla ne kadar yakınlaşsam da sevememiştim. Beyza beni terkedip gitse de rüyalarıma sadık kalmıştı. Ama artık çıkmalıydı rüyalarımdan, aklımdan.

Eve vardığımda Sultan anam kapıda karşılamıştı beni. Ravza'yı merak edip sormasını beklerken onun derdi başkaydı.

"Senin bu karın çarşafı göndermedi bana. Ne saklıyor bizden. Hiç adet bilmez mi bu? Büyüklerine saygıyı öğrenmemiş."