Nefes- YağHaz

Bölüm 5- 3. Kısım ''14 Şubat Özel''

          

      Yeniden merhabalar çok özel Nefes okuyucuları! 🎈

  Bugün başlamadan burada biraz gevezelik edeceğim. Gerçi yaklaşık 7 saattir bilgisayar başında bölümle ilgileniyor olduğum için gözlerim biraz kararmakta ama umarım değmiştir. Beş bin okunma için oldukça mutlu olduğumu belirtmeden geçemeyeceğim. Hep söylediği gibi çok özelsiniz!

  Öncelikle size pek memnun olmayacağınızı tahmin ettiğim bir haber vererek başlayacağım büyük bir mahcubiyetle. Nefes'i her hafta yayınlayabilecek tempoyu kaldırabileceğimi düşünmüyorum. Gerçekten bir bölümü yazmak çok fazla zamanımı alıyor ve zaten oldukça yoğunum. Bölümler artık her hafta gelemeyecek gibi. Affediniz, mazur görünüz. 😶

  Bu bölümü yazma kararını verirken çok büyük tereddüde düştüm. Çünkü aralarındaki aşılmayacak duvarların biraz kırılacağı aşikardı, hikayenin genel kurgusunu hırpalamak istemiyordum ama oldu işte. Bu konuda hayatımdaki çok özel bir insanın dolduruşuna gelmiş olabilirim minicik ❤️14 Şubat özel bölümü ve safi YağHaz! Bu konudaki ve hikayeyle ilgili fikirleri ve destekleri için Ddamlaece, AuriculaDextra, fyzakrby ve KitapPerisi14'e teşekkürlerimi sunuyorum.

  Bir ara hayran kurgu sıralamasında 400'lerde gördüm Nefes'i lakin bugün 900'lere düşmüşüz. Yahu neye göre sıralanıyor ne kadar çabuk değişiyor bu sıralama? Çok mu bilgisizim sevgili okuyucularım aydınlatınız rica edeceğim. 💕

  Bu bölümde izleri oldukça belli olan Jeux d'enfance konusunda minik bir bilgi vermem gerekecek sanırım. Bir Fransız aşk filmi, izlemenizi kesinlikle tavsiye etmekle birlikte; temasının iki çocuk daha sonra da iki aşık arasında bir ''cesaretin var mı?'' tarzı oyunla başlayıp hayatlarını şekillendirdiğini belirteceğim. Benim de bölümde bolca kullandığım ''Cap ou pas cap?'' ise Türkçe'ye ''Anlaştık mı anlaşmadık mı?'' veya ''Var mısın yok musun?'' gibi anlamlarla çevrilebilir sanırım.

  Daha fazla gevezelik yapıp sizi sıkmayacağım. Umarım çok seversiniz. İyi ki varsınız, iyi okumalar! 🌺

5. Bölüm- 3. Kısım

-14 Şubat Özel-

HAZAN

  Yatakta doğrulup gözlerimi açtığımda oda boştu. Dün gece Yağız'la yaptığımız konuşmanın ardından ona olan tüm kızgınlığım, sanki suyu süzgeçten geçirmeyi denemek gibi boşuna bir çabaydı. Hepsi yok olup gitmişti.

  Yağız'ın minicik halinden ona yadigâr kalan yaralarına şahit olmak, yüreğimde Yağız'a ayrılan kısımda hem büyük yaralar açıyor, hem de o kısmın hacmini adım adım arttırıyordu sanki.

  Yağız'ın yine burada olmadığı gerçeği beni dünkü kadar kızdırmamış olsa da, hafifçe iç çektiğim sırada kapı açıldı.

  ''Yetişememişim.'' dedi Yağız elinde büyük bir tepsiyle içeri girerken.

  Ona ve tepsiye attığım anlamsız bakışları daha fazla sürdürmemem için olsa gerek açıklama yaptı. ''Yani kahvaltı almaya gitmiştim bizim için. Sen uyanmadan yetişememişim.''

  Yüzümde kendiliğinden bir gülümseme oluşurken Yağız'ın oturması için yatakta hafifçe sola kaydım. ''Yeni uyandım ben de.''

  Elindeki tepsiyi yatağın ortasına bıraktı fakat oturmadı yatağa. ''Otursana.'' dedim gözlerimi tepsiye değil ona dikmişken. ''Beraber kahvaltı yapmayacak mıyız?''

  Oturdu. Uyku sersemliğimi üzerimden çok çabuk atmıştım. ''Sen niye gittin ki kahvaltı almaya? Söyleseydin getirirlerdi.''

  Suratını buruşturdu çok garip bir şey söylemişim gibi. ''Yemeğimi başkalarının seçmesinden hoşlanmıyorum.''