Nefes- YağHaz

Bölüm 5 - 1. Kısım

Birbirinden özel Nefes okuyucuları,

Bir önceki bölüme gösterdiğiniz ilgi, yaptığınız birbirinden güzel yorumlara teşekkür etmeden başlayamayacağım. Hep söylediğim gibi; eğer siz olmasaydınız Nefes olmazdı. Bu yolda bana verdiğiniz destek ve cesaret için her bölüm bıkıp usanmadan teşekkür edeceğim hepinize. 🌺

Bölüm beklediğinizden kısa muhtemelen. Benim de hayal ettiğimden oldukça kısa çünkü. Normalde balayı bölümünün de beşinci bölüm içerisinde olmasını planlamıştım lakin yazmaya fırsatım olmadı bu hafta. Hafta sonu da dolu bir programım olduğu için tek kelime yazamayacaktım, ben de en azından sizi bölümsüz bırakmamak istedim. Böyle durumlardan hiç hoşlanmasam, bölüm beni de tatmin etmese de, bu kadarını bile zar zor yazabildim. Bu seferlik mazur görün yazarınızı, telafi edeceğim. ❤️

İyi okumalar efendim. Benimle kalın, Nefes'le kalın. 🎈

5. BÖLÜM

1. Kısım

HAZAN

Yağız'ın ayaklandığını gördüm göz ucuyla. Etrafta dolanan mekan personeli, Egemen ailesi, annem ve Ece dışında kimse kalmamıştı nihayet. Elini bana doğru uzattı kalkmam için.

Bir elimle omuzlarımdaki ceketi tutarken, Yağız'ın elinden destek alıp ayaklandım. ''Bu gece burada kalmak ister misin?''

Gözlerimi kaldırdım anlamamış bir ifadeyle. O da en az benim kadar yorgun görünüyordu.

''Yani Heybeliada'da güzel anıların olduğunu söylemiştin ya...'' Hafifçe durakladı. ''Biraz daha vakit geçirmek istersen eğer-''

''Çok yorgunum.'' dedim tek nefeste. ''Eve gidelim.''

Başını salladı, ''eve gidelim'' cümlesinin dudaklarımdan bu kadar normal bir şeymiş gibi dökülmesini garipsesem de ses çıkarmadım. Yağız'ın bir iki saniye yüzümde takılı kalan bakışlarından onun da bunu fark ettiğini anlamıştım. Beraber Egemen ailesinin yanına yöneldik.

''Tekrar tebrik ederim.'' dedi Güzide Hanım bir eli Yağız'ın omzuna uzanırken. ''Bu gece ikiniz de çok güzel görünüyordunuz.''

Sinan'ın ağzından yüksek sesle çıkan ''Hah.'' hepimizin başını ona çevirdi. Kaşlarım çatıldı. Ne yapmaya çalışıyordu bu adam?

Yağız'ın kaslarının gerildiğini hissettim, ister istemez ben de gerilmiştim. Elimi onu kontrol etmek ister gibi hafifçe koluna koydum. Mavileri gözlerimi buldu. Usulca başını salladı. Bu gece kontrolünü kaybettiği için ona her ne kadar kızgın olsam da, içimde bir yerlerde Sinan'ın onu kışkırtmak için bir şeyler yaptığından emindim.

Hazım Bey sert bakışlarını Sinan'dan ayırıp bize çevirdi. ''Mutluluklar oğlum...'' dedi. Sonra başı ağır çekimde bana döndü. ''Ve... Hazan...'' Kelimeler dudaklarından zor dökülüyormuş gibiydi. ''Egemen ailesine hoş geldin.'' Annemin yüzünde gururlu bir gülümsemenin belirişini, Selin'in gözlerini devirmesini yakalayabildim.

''Teşekkür ederim.'' dedim kibar çıkması için büyük çaba sarf ettiğim bir sesle.

Yasemin de her zaman yüzüne kondurmaya alışık olduğu gülüşlerden biriyle yanaklarıma yöneldi. ''Artık sen de bir istenmeyen Egemen gelinisin tatlım! Bir ara yanıma uğra da sana birkaç tüyo vereyim.'' Kulaklarımdan tırmalayıcı sesi uzaklaşınca, Gökhan'ın bakışlarının ikimizin üzerinde olduğunu fark ettim. Sanki hoş bir şey söylemişçesine gülümsemem bu yüzdendi.