Nefes- YağHaz

Bölüm 1

BÖLÜM 1

  Hazan'ın gözleri hafifçe aralandı. Başı öylesine zonkluyordu ki, mide bulantısı bile hissedilir değildi. Kafasını yavaşça çevirip nerede olduğunu anlamaya çalıştı. Bembeyaz çarşafların arasındaydı. Dün geceye ait anılar zihnine akın etmeye başlamışken, Yağız'ın o bilindik kokusu burnuna doldu. Onun yatağındaydı.

  Utanç hissi tekrar baş gösterdi. Dün olan, Yağız'ın gördüğü şeyler zihninde bir bir belirdikçe mide bulantısı artıyor, utançla birlikte adını koyamadığı bir başka his yüreğine çörekleniyordu genç kadının. Yataktan zorlukla kalktı. Berbat görünüyor olmalıyım, diye düşündü. Merdivenleri yavaş yavaş adımlarken aşağıdan gelen konuşma sesi olduğu yerde duraklattı onu. Sinan.

  Onunla yüzleşmeye hazır olmadığını hissediyordu. Onunla Yağız'ın yanında yüzleşmeye hiç hazır değildi. Bir süre hareket etmemeyi düşündüyse de, yükselen seslerden sonra vazgeçti. Az öncekinin aksine merdivenleri çabucak indi.

  Sinan evin kapısındaydı. Yağız kolunu duvara dayamış, onun içeri geçmesine izin vermiyor gibi görünüyordu. Yüz ifadesini göremiyordu genç kadın fakat ses tonu hiç de yumuşak değildi.

  ''Hazanla konuşmana izin vermeyeceğim Sinan. ''

  Sinan Yağız'ın sert ama kontrollü cümlelerinin aksine yine tepkilerini daha büyük vermekten hiç çekinmiyordu. Bağırıp çağırması bundandı. ''Sen ne zamandan beri Hazan'ın adına karar verebiliyorsun abi?''

  Hazan'ın kaşları çatıldı. Yağız'ın da kaşları aynı oranda çatılmıştı şimdi. Tam cevap verecekti ki, Hazan son merdiveni de inerek Yağız'ın arkasına dikildi. ''Hazan?'' derken gözleri iyi olup olmadığını anlamak için Hazan'ın yüzünü tarıyordu. Sert ses tonundan eser kalmamıştı. Kadın ondaki bu değişimi fark ettiyse de sorgulayacak zamanı olmadı.

  Hazan Yağız'a beceriksiz bir gülümseme göndermeyi denedi. O sırada Sinan'ın eli bileğini kavramak üzere uzandı fakat Yağız engeliyle karşılaştı. Yağız sert bir tavırla Sinan'ın elini kavradı. Sinan sorgulayıcı ve biraz da suçlayıcı olduğunu saklamadığı bakışlarını Yağız'a çevirdi. ''Ona dokunmayacaksın.'' dedi Yağız net bir sesle.

  ''Öyle mi?'' derken Sinan'ın sesinde öyle sinir bozucu bir tını vardı ki Hazan gerildiğini hissediyordu.

  ''Öyle.'' diye cevap verdi Yağız'dan önce. ''Git buradan Sinan.''

  Sinan bir kahkaha patlattı. ''Bakıyorum abimin evini çok çabuk sahiplenmişsin.'' Bakışları Yağız'a döndü. Bir şeyler ima ediyordu, bir şeyler vardı. Genç kadının tekrar kaşları çatıldı. ''Yağız'ı karıştırma bu işe.''

  ''Çoktan karıştı.'' dedi Sinan yamuk bir gülüşle.

  Yağız iç çekerek Sinan'ı hafifçe itekledi. ''Git artık Sinan. Dün yaptıklarından sonra hala nasıl burada dikilebiliyorsun?''

  ''Dün ne yapmışım ki ben?'' Gözleri hayretle açılırken ne yapmaya çalıştığına bir türlü anlam veremiyordu Hazan.

  Yağız'ın yüzündeki kaslar kasıldı.  Sinan gözlerini Hazan'a dikerek gülümsedi. ''Sevgilimi öptüm. Sevgilimle sevi-''

  ''Yeter.'' derken Yağız'ın sesi pürüzsüz değildi. Bocalamıştı. ''Bunları yaparken onu sarhoş ettiğin ayrıntısını unutuyorsun.''

  Hazan Yağız'ın arkasına sığınıyormuş gibi hissetmekten oldukça rahatsız hissediyordu fakat dün gece Sinan yüzünden Yağız'ın bu olaya karıştığının da farkındaydı. ''Git.'' diyebildi sadece. ''Yüzünü görmek istemiyorum Sinan.''