Droomprins Gezocht [oud]

24 | breek me uit

"Digitale openhaard," legde Nolan uit, terwijl hij langs me heen liep en één van de abstracte schilderijen aan de muur recht hing. "Cameron's idee."

Het duurde even voordat ik de naam kon plaatsen. "Je vader? Waarom noem je hem bij zijn voornaam?"

Nolan haalde zijn schouders op en stak zijn handen diep in zijn zakken terwijl hij de punten van zijn glimmende schoenen bestudeerde. "Zomaar."

Een grote brok verscheen in mijn keel en ik kreeg bijna geen lucht. Nolan zo nonchalant, Nolan zo misplaatst, Nolan zo verlegen... Hij was nu zó fucking knap.

"Oh. Juist." Mijn gezicht werd warm. "Dus... wat gaan we doen?"

"Strippoker!" joelde Dae, die terug kwam uit de andere ruimte met een fles dure rode wijn. "Dan komt er tenminste nog wat leven in de brouwerij."

De andere drie jongens maakten instemmende geluiden.

"No way," brieste CS. "Gewoon poker vind ik best, maar ik heb er geen behoefte aan om iemands misvormde lul te zien."

Ronan kermde. "Prima dan."

Iedereen verplaatste zich naar een ronde tafel omringt door grote, zwarte zetels. Dae haalde een pak kaarten en een doos met gekleurde casinomuntjes uit een kast en plaatste die op het midden van de tafel.

Iedereen begon gelijk te vechten om de kleuren.

Tot mijn eigen ongenoegen stond ik aan de grond genageld.

"Is er iets, Nathaniel?" vroeg Nolan, die vlak achter me was komen staan.

Ik beet op mijn lip. "Ik heb nog nooit poker gespeeld. Ik heb geen idee hoe het moet."

Een hese lach ontsnapte uit mijn mond. "Ik leer het je wel."

Hij nam mijn bovenarm in een stalen grip en trok me mee naar de enige overgebleven zetel. Natuurlijk pasten er makkelijk twee mensen in, maar dan zat je ongemakkelijk dicht bij elkaar. Voordat ik echter kon protesteren, zat hij al.

En hij trok mij bruusk naast zich.

Mijn hart hamerde in mijn keel.

Niemand besteedde er aandacht aan. De zwarte fiches werden naar ons toegeschoven en CS deelde de kaarten uit. Nolan hield die van ons losjes in zijn rechterhand, terwijl hij zijn linkerarm om mijn middel geslagen hield.

Alsof ik überhaupt kon ontsnappen.

Tijdens het spel had ik niet precies het idee wat er gaande was. In films had je in casino's altijd de gokker die een mooie vrouw aan zijn arm had die verder niet zoveel toevoegde aan het spel, en ik voelde me een beetje zoals die vrouw. Nolan legde me wel het een en ander uit, maar hij had net zo goed Spaans kunnen praten.

Ergens tijdens het spel dimde iemand de felle lichten en werden er doffe paarse lampen opgezet die ieders figuur verduisterde. Hardrock galmde door de ruimte en in combinatie met de wijn werd ik langzaam dronken.

In mijn hoofd was een flinke discussie begonnen over wat dit allemaal betekende. Alleen omdat ik hem knap vond, betekende nog niet dat ik hem léúk vond. Hij was een schooier. Hij was verslaafd aan drank en drugs. Hij was een crimineel, een psychopaat. Hij was Mateo's vijand—de duivelse heerser die mijn droomprins bevocht. En hij was natuurlijk al van mijn zus.

Nolan's lippen waren opeens heel dicht bij mijn oor. "Zit je soms iets dwars, Nathaniel?"

Het pokerspel was zo goed als afgelopen. Dae, Owen en Ronan waren nog met zijn drieën bezig, maar ze zaten nu op de grond met een zorgwekkend aantal shotjesglaasjes en lijntjes van wit poeder. Lauren was aan het dansen met Jeremy en CS had plaatsgenomen op één van de banken en lag languit een film te kijken op de grote flat screen, ook al kon ze het niet eens horen door de harde muziek.