KOD 52 -BİR AŞK MASALI-

62. Bölüm İyi Kötü Çirkin

62. Bölüme hoş geldiniz. Havada kalan bazı olayların bir tık toparlandığı bir bölüm oldu sanki. Ben severek yazdım inşaallah sizler de severek okursunuz.

Kahveler hazır mı? Hazır değilse ben beklerim🌸Multimedyada Harika bir müzik var. Açarak dinlemenizi tavsiye ediyorum. Buyurun efenim bölüm sizlerin🌸

Aralarını açtığı jaluzi perdeden dışarı bakıyordu, kim bilir kaç zaman... Tozlanmış pencerenin üzerine düşen yağmur damlaları o tozları önce çamurlaştırıp sonra temizlerken jaluziye taktığı parmağını yavaşça çekti. Kapalı perdeye dalgın gözlerle bakarken duyduğu sese dikkat kesildi.

"Dışarıda yağmur yağıyor ama odaya güneş doğmuş. Emniyetin göz bebeği hoş gelmiş."

Zeynep yavaşça dönüp baktı. Karşısındaki kişiyi görünce yüzü değişti, gülümseyip yanına hızla gelerek kollarını açan Efecan'a sarıldı.

"Hoş buldum da daha dün görüşmüştük. Bu demek oluyor ki formundasın."

Efecan çekilip umarsız bir ifadeyle bakıp masanın yanındaki koltuğa atlarcasına oturdu.

"Keyfimi sen bile bozamazsın. Her şey bir yana sen burada olmayınca her taraf bomboş gibiydi."

Zeynep'in keyfi yerine gelirken koltuğuna oturup telefon açarak Aysel'den kahve istedi. Telefonu kapatıp heyecanla kendine bakan Efecan'a döndü.

"Her gün beraberdik zaten. O kadar da değil."

"O kadar. Hem de en çok o kadar. Sana öyle alışmışım ki burada görmezsem olmuyor. Ayağın nasıl?"

Zeynep samimi bir ifadeyle bakarken içi içine sığmıyordu. Her ne kadar açıklamasa da Efecan olmasa buralar ciddili boş olurdu.

"Kaç gün geçti Efecan, iyi artık. Ben de işimi özlemişim. Odamı, buranın kokusunu, heyecanı, iş bitirmeyi."

"Bir süre aksiyon yasak biliyorsun. Öyle koşayım atlayayım yok."

Zeynep'in yüzü düşerken masadaki kalemi alıp masaya birkaç kez vurdu.

"O çok koyuyor ya zaten. Neyse kaderde mecburi devriye gezmek de varmış diyelim."

Açılan kapıdan Aysel'in girmesiyle kalemi bırakıp arkasına yaslandı.

"Taşırmamışsın bakıyorum. Formunu neye borçluyuz Aysel?"

Aysel kahveleri dikkatle koyarken bir yandan cevap veriyordu.

"Başkomiserim aşk olsun ne zaman taşırdım? Hele size apayrı özenirim."

Zeynep'in şaşkınlıktan kaşları kalkarken ayaklarını masaya uzatıp iyice arkasına yaslandı.

"Apayrı özenirsin ama yıllar sonra gelir kahvem. Niye bilmem birden değiştin hamaratlık sardı dört bir yanını."

Aysel tepsiyi tutup kendinden emin bir ifadeyle Zeynep'e bakarken bozulduğunu gizlemeye çalışsa da başaramıyordu.

"Birkaç kez taşırmış olabilirim insanlık hali. Siz de yapılan en ufak hatayı görmezden gelmiyorsunuz Başkomiserim."

Zeynep'in yüzünde gizli alay belirirken ayağını diğer ayağının üzerine atıp kahvesini aldı bir yudum içti ve tek kaşını kaldırıp Aysel'e baktı.