57. Bölüm Çöl Rüzgarı

5.3K 640 130
                                    





MSN grubuna geçmemize rağmen replik paylaşmaya devam eden sevgili okurlarım canlarım.

MryHanker❤️
NurArzu ❤️

Arkadaşlar çok ama çok teşekkür ediyorum. Çok emeğiniz geçiyor ve ben kuru bir teşekkür ediyorum. Çok ama çok çok teşekkür ederim. ❤️😘

Kahvelerimiz hazır mı? Hadi kahveleri yapalım müziğimizi açalım ve bölümümüzü okumaya geçelim. Buyrun efenim bölüm sizlerin ❤️😘🎉

Dalgın ifadesini hemen toparlayıp kendine geldi. Kerem dans etmeyi yinelemişti ama duymamıştı; sahnede konuşmayı duymadığı gibi. İşi dışında sakar, her şeyi yüzüne gözüne bulaştıran bir Zeynep vardı; sadece kendinin bildiği. Gerçi Aksel'in gıcık gülüşü dışında her şey normaldi.

Evet çok normaldi!

Aksel gözlerini kısmış gülüyor, Seyfi gözlüklerinin üzerinden bakıyor, Merve şüpheli ifadesini saklasa da zorla gülse de sinir bozuyordu, yıllardır olduğu gibi! Efecan'a gelince onun bir şey anlayıp anlamadığı bile belli  değildi. Hepsini eliyle bir tarafa çekip attığını düşünse yanındaki adamın cevap beklerken ki ifadesi... Profesyonel, biraz ukala, biraz alaylı, biraz da meraklı ve... Kimdi profesyonel? Başı ağrıyor gibi halsiz bir ifade takındı. Çantasını Merve'ye verip elini Kerem'e uzattı.


"Büyük bir işi başarıyla bitirdik, madem beklenti var. Tabii ki dans ederim."

Tıpkı çalışma arkadaşı gibi işi vurgulayarak dans etmeyi kabul etti. Uzanan elinin tutulmasıyla istemsiz gözlerini kaçırdı. Dışı ayrı, içi ayrı telden çalarken salonun ortasına geldiler. Kerem aldığı cevapla şaşkınlığını gizlese de cevabın detaylarına girince tek taraflı bir tebessüm belirdi, yüzünde. Gözlerine bakmamak için büyük çaba sarfeden kızın elini yumuşacık tutup belini sardı. Omuzlarını saran ellerin sıcaklığı bedenine yayılırken Zeynep'e baktı. Onun hala kendine bakmamak için çabaladığı o kadar belliydi ki. Bakmıyordu tamam da bir de konuşmuyordu. Normalde konuşmadığını söyleyen ama kendisiyle habire konuşan iş arkadaşı...


"Sahnedeki konuşman için teşekkür ederim. Beni şaşırttın."

Zeynep bakmamak için çaba sarfettiğinden dolayı ağrıyan boynunu ve omuzlarını serbest bırakıp konuşan kişiye döndü. Ne teşekkür ediyordu ki durduk yere? Oldum olası böyle şeyleri hiç sevmezdi.


"Olanı söyledim şaşıracak bir şey yok. Sen de karşılık konuşması yaptın beni şaşırtmadın."

Kerem, bu konuşmayı bekliyor gibi bir ifade takınıp gülümsedi. İlla bir tartışma oluyordu; ya da damara basma ya da laf sokma...

"Karşılık konuşması? Şimdi daha da şaşırdım. Teşkilatta işlerin başarısı sonucu böyle konuşmalar çok yaptım bu da onlardan biriydi. Sen yapmasan da ben yapacaktım."

Hafif müziğin ritmine uyarak dans eden iki kişi ve yaptıkları konuşma alakasızlığın çan seslerini yükseltiyordu. Zeynep'in ifadesi yine eskisi gibiydi ve...


"Ben profesyonellik gereği yaptım demek istiyorsun sanki. Yanlış mı anladım?"


"Hem evet hem hayır."

Zeynep duraksayıp bozuk sinirli ve sabırsız bir ifadeyle baktı. Tuttuğu omuzları sıkıp zoraki gülümsedi.


"Anlamadım."

KOD 52 -BİR AŞK MASALI-Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin