KOD 52 -BİR AŞK MASALI-

80. Bölüm Uçurum

Ve 80. bölüm sizlerle. Bölüm sonu tahminlerinizi merakla bekliyorum❤️

Kahvelerimiz hazırsa müzik de benden. Buyrun bölüm sizlerin❤️

Kış mevsimi, dolu dizgin yaşansa da yanında Zeynep varken baharı yaşıyordu. Kaç zamandır uyanıktı ve uyurken onu izliyordu. Arabistan'da olduğu gibi, evinde olduğu gibi, hastanede olduğu gibi... Onu tanıdığından beri yaşadıkları ve şimdi şu an onunla aynı yatakta olması... Yine verev yatmıştı ve başı göğsüne yaslıydı. Yüzünde istemsiz bir gülümseme oluştu. Eli, saçlarına ipeksi dokunuşlar bırakırken Zeynep kıpırdanmaya başlayınca yavaşça geri çekilip yüzüne odaklandı. O gözlerini açınca bahar kuşlarının cıvıltısını duydu. Aldığı derin nefesle birlikte derin siyahlara daldı gitti. Yanağına sıcak bir dokunuş bırakıp parmağını dudaklarına değdirdi.

"Günaydın güzelim."

Zeynep, başını dayadığı yere daha da sokuldu. Yüzünde tatlı bir tebessüm belirdi.

"Günaydın sevgilim."

"Nasıl uyudun?"

"Yıllar sonra ilk kez, kendi yatağımda ve seninle birlikte deliksiz uyudum."'

"Bu deliksiz uykunun üzerine güzel bir kahvaltıya ne dersin?"

Zeynep, dirseğinden destek alarak yavaşça doğruldu.

"Yok demem. Ama bugün dışarıda yeriz çünkü ev yıllardır kapalı."

Zeynep, Kerem'in gülüşüne ve yüz ifadesine şakınlıkla baktı.

"İnanmıyorum, yapmadım, de."

"Yaptım."

Zeynep, elini alnına koyup gözlerini kapatıp açtı.

"Şaşırmayacağım desem de boş sanırım. Alışırsam hep isterim, beklerim."

"Beklemene fırsat bırakmam."

Zeynep, samimi bir ifadeyle bakıp gülümserken sımsıkı sarıldı. Bu söz her şeye değerdi. Bir kadın başka ne isterdi ki...?

***

Mükellef bir kahvaltı sonrası pencerenin kenarında birlikte kahve içerken Zeynep huzur dolu bir nefes aldı. Ne kadar özlemişti burayı, evini, ailesini...

"Bu eve hiç gelemem derdim, sayende geldim. Ailemin sır perdesi bu evde aralandı. Kahvaltı yaptım, şimdi seninle kahve içiyorum. İyi ki hayatımdasın Kerem."

"İnsan, hayatta yapmam, yapamam dediği her şeyi gün gelince tek tek yapıyor. İyi ki beni hayatına aldın."

"Sanırım dediğin gibi oluyor. Artık konuşmanın zamanı geldi. Bana her şeyi anlatmanı istiyorum."

Kerem, kahvesinden bir yudum alıp dalgın bir ifadeyle denize baktı bir süre. Artık kaçarı yoktu, her şeyi anlatacaktı. Anlatmasa Zeynep ne yapar eder bulurdu. Bunu da son yaptığı işle ispat etmişti. Yavaşça dönüp Zeynep'e baktı. Onun meraklı derin siyahlarına daldı bir an.

"Emre Abi'yle teşkilatta birlikte çalışıyorduk. O benim amirimdi."

Zeynep'in gözleri kocaman olurken elleri titremeye başladı. Bunu aklından bile geçirmemişti. Ağzı açık kalırken, hayret dolu ifadeyle konuştu.