Proloog

5.8K 245 16
                                    

April

Voorzichtig schuif ik de planten die voor de ingang van mijn grot hangen opzij.
Ik kijk op mijn hoede om mij heen. Gelukkig, niemand te zien.
Ik ga snel nog even terug binnen in mijn grot, en ik leg mijn belangrijkste spullen verstopt achter een stapeltje stenen.
Ik kleed me uit en verander naar mijn wolf, Dana.
Ze is blij dat ze vrij is en kan niet wachten om te gaan jagen.
Ik zucht om haar vrolijkheid en ga naar het open weiland een stukje verderop.
Ik ren door de bossen en geniet van de wind door mijn vacht.
Uiteindelijk kom ik aan bij het weiland, waar ik achter een boom ga zitten.
En nu is het wachten.

In de tussentijd praat ik met Dana, die de hele tijd praat over onze mate.
Ik ben nu zeventien, maar over een aantal weken wordt ik achttien, en kan ik dus mijn mate vinden.
In tegenstelling tot Dana, heb ik er dus totaal geen zin om mijn mate te ontmoeten.
Ik ben een rouge, het laagste van het laagste. Mijn mate zal me waarschijnlijk afwijzen.
Ergens vindt een deel van mij het besef dat onze mate ons zal afwijzen jammer, maar ik heb van mijn verleden een soort van scheur in mijn gevoelens, ik voel geen blijheid, verdriet of zulk soort nonsens.
Ergens in mij zit nog dat bange, verscheurde, veertienjarige meisje.....
Ik schud die gedachte snel van me af en concentreer me waarvoor ik gekomen was, de jacht op eten.
Terwijl ik zo in gedachten was, zijn er een aantal konijnen op het veld gelopen.
Ik bestudeer ze om te bepalen welke ik zal doden:
De ene loopt heel mank, die kan ik misschien wel doden.
Degene achter het manke konijn is een moeder; ze heeft een paar jongkies bij haar lopen.
Die wordt het niet, ik dood geen dieren die verantwoordelijk zijn voor andere, jongere dieren.
Er lopen ook nog een andere konijnen rondt, maar die zijn te gezond.
Ik maak me klaar om het manke konijn te vangen.
Dana is net zoals ik gespannen, we hebben een lange tijd niet gegeten, dus als dit niet lukt zal ik noodmaatregelen moeten nemen.
Ik ga liggen op de grond, waarbij mijn uitstekende botten de grond raken.
"We kunnen dit!" Zegt Dana bemoedigend.
Ik begin heel zacht met mijn voeten tegen de grond te veren.
Ik sluip dichterbij en fixeer mijn ogen op mijn doelwit.
Ik wacht nog heel even, om zeker te zijn dat ik raak spring.
Ineens schiet ik naar voren en maak ik een grote sprong voorwaarts.
Ik land vlak voor het konijn en voor het beestje een kans heeft om te ontsnappen, bijt ik het in de nek en doodt ik het.
Ik ben tegen dieren-leed, maar toch, ik moet ook eten.
Ik sleep het lijkje naar het bos, waar ik het lekker ga opeten.

Hijgend ga ik liggen.
Mijn conditie is duidelijk niet meer wat het is geweest.
Maar, uiteindelijk loont mijn harde werk, ik heb eindelijk een goede maaltijd.
Ik haal zo goed als het gaat de vacht van het konijn.
Ik neem een aantal happen en geniet van de smaak van vlees.
Ik voel meer energie door mijn bloed heen stromen, en Dana merkt dat ook.
"Hehe, dat hadden we even nodig!"
Ik ben het met haar eens en richt me volkomen op het konijn.

Na een lekkere maaltijd te hebben gegeten ga ik naar huis, of nou ja, naar mijn grot.
Een huis heb ik al lang niet meer gehad.
Ik klets wat met Dana op de terugweg, maar die heeft het al snel weer over onze mate.
Ik snap haar niet, wat is er nou zo leuk aan een mate?
"Wacht maar tot je er een hebt" bromt Dana.
Dat konijn had ik echt nodig, en mijn wolf trouwens ook.
We hebben veel meer energie en Dana is er veel actiever door geworden.
Gelukkig is het gerucht er dat ik in dit bos zit, niemand waagt zich hier nu.
Allemaal zijn ze bang voor me, allemaal.
Behalve één pack; De White Diamond pack. Ze zijn de sterkste van Europa, daar wil ik niet graag mee in aanraking komen.
Maar helaas voor mij heeft dat Alphaatje van daar een beloning uitgeloofd om mij te vangen, dus nu komen hier af en toe groepen van rouges om me te "pakken". Maar het is nog niemand gelukt want hé, hier ben ik nog.

Ik kom thuis aan en ga naar binnen. Daar swift ik terug en trek ik een wit jurkje aan.
Ik ga op mijn bed liggen, wat bestaat uit een hoop gras.
Ik staar maar het plafond en val langzaam in slaap.

^~~~~~^

Eerste hoofdstukje! Omdat dit de proloog is zal hij wat langer zijn, de andere delen zullen rond de 600 woorden zijn.
Hopelijk vinden jullie dit boek leuk! Wat denken jullie dat er zal gebeuren????
Laat het zeker even weten!

Votecomment

Xx

Frozen WolfWhere stories live. Discover now