SEVİŞME KILAVUZU-1 "TUTSAK"

20.Bölüm-Bir Çocuğunuz olacak.

Uyandığında üzerinde bulunan beyaz örtüyü araladı Asrın.
Nerede olduğunu az kalsın unutacaktı.
Etrafına göz gezdirip birilerinin olup olmadığına baktı.
Huzursuzca homurdanarak yerinden kalkmaya çalışırken o an arkasında bulunan kişinin ikazı ile durduğu yerde kaldı.

"Dur bakalım nereye kalkıyoruz?"
Kafasını cevirmeden gözleri ile arkasına bakmaya çalıştı fakat göremedi sesin kaynağını.

"Maya Hanım,siz misiniz?"

İnce topuklu ayakkabılarını tıkırdatarak yanına yaklaşan Maya,

"Evet benim. Korkma, güvendesin yaklaşık 40 dakikadır uyuyordun çok halsiz düşmüşsün."

"Hayal meyal hatırladığım tek şey sizin odanıza doğru yürüdüğümdü.."

Başı deli gibi zonkluyordu elini başına götürmek istedi fakat kolunda açılmış olan damar yolu buna engel oldu.

"Vücudun besinsiz kalmış ağrılar bundan dolayı olabilir."
Maya,olduğu yerden bir kaç adım daha gelerek Asrın'a iyice yaklaştı.

"Asrın... Şimdi beni iyi dinlemeni istiyorum."

Bu tür konuşmalar her zaman bir bok çukuruna saplanır diye içinden geçirdi Asrın.Ne düşündüğünü belli etmeyerek,

"Dinliyorum." Diyebildi.

"Sabahki kanaman, aslında şüphelendiğim bir durumun habercisiydi. Testler de zaten bunu ispatladı.."
Maya duraksayıp söyleyeceği şeyleri tekrar düşündü.
Mesleğe başladı başlayalı bu durumdan hep nefret ettiğini anımsadı fakat bunu yapmak zorundaydı. Karşısında ki insan genç bir kadındı tekrardan anne olma şansı vardı.. hayır belki yoktu.

"Bebeği almak zorundayız."

Bu kadar soğuk bir ifade kullanmamalıydın hayır diye kendine kızdı.
Telafi etmek için avucunu Asrın'ın yanında boşta duran elinin üzerine bastırdı.

"Biliyorum bu senin için zor olmalı fakat Asrın bu bebeği kürtajla almak zorundayız çünkü bebeğin karnında ölmüş."

Asrın duydukları karşında şok olmuş bir vaziyette kadını dinliyordu.

Ben hamile miydim?

Anne mi olacaktım..

Asrın duyduklarını tartamıyordu. Anne olacaktım,şimdi bebeğimi almak istiyorlardı...
Düşünemiyordu ne demekti bunlar anlayamıyordu.

Başı daha çok agirmaya başladı.
Ne diyeceğini bilemez şekilde öylece kalakaldı.
Algılayamayan,cevap veremeyen, kıpırdayamayan bir cisim gibiydi sedye üzerinde.

Ben anne olacaktım öyle mi...

"Ben bilmiyordum.. yani çocuğum olacağını bilmiyordum hiç testte yaptırmamıştım bilemezdimki... Bilsem iyi bakardım ona inanın."

"Benim bir bebeğim olacaktı öyle mi?"

İnanmamış gibi bunu yinelemekten sıkılmamıştı.

"Maya Hanım?"

Farkında değildi Asrın,kurduğu cümlelerin, durumunun,halinin hiçbir şeyin farkında değildi. 

"Keşke ondan kaçmasaydım başka bir yol deneseydim,keşke her şeyin iyi olacağına inansaydım ve hayatta kalsaydı .."

"Bebeğimle de ayrılacağım şimdi öyle mi?"

Maya,elini tuttuğu sedye üzerinde uzanan bu kadına bir yakınlık duymaya başlıyordu.

Hiçbir hastası ile böyle bir yakınlığa erişmemişti. Meslek hayatı boyunca sayısız kürtaja girmiş sayısız kadının hikayesini öğrenmişti dolaylı olarak.
Fakat şimdi,bu genç kızın hikâyesi her neyse bunu doğrudan öğrenmek istiyor,onu merak ediyordu.

"İnsanın hayatı boyunca dümdüz bir yolda ilerlediğini düşünürsek; bu yolda devamlı birileri ile tanıştığını,kimisi ile yarıştığını,kimisinin ise bir sapak bulup ayrıldığını görebiliriz."

Maya bunu düz bir ifade ile söylemişti. 

"Yollar bile sapaklar, viyadükler, köprüler,engebeler ile dolu Asrın.. kocaman bir E5 karayolunda aracınla bir sürü baska araçların arasında seyehat ettiğini düşün kimisi şehir içine giden sapağa yöneliyor,kimisi köprüden önce son çıkışa son hız ilerliyor sen ise köprüye varmak istiyorsun..."

Maya sustu, Asrın'ın onu dinleyip dinlemediğine bakmak istiyordu.
Asrın,kocaman açtığı nemlenmiş gözleri ile onu dinliyordu.

"Köprüye varıncaya kadar kaç araç yoldan ayrıldı bunu hesap ettin mi Asrın?"

Hayır anlamında başını salladı Asrın.

"Hesap etmedim ama o ayrılan araçlar sonuç olarak tanımadığım insanları taşıyorlardı.."

Asrın konunun nereye varacağını çok merak ediyordu.

Maya hafifçe gülümseyerek avucu altındaki eli biraz daha kavradı,

"Bunu nereden bilebiliriz? Köprüden önce son çıkışa giren araç belki anneni,bir diğeri belki sevgilini ya da bir başkasını taşıyordu."

"Onlar gideceği yere kadar eşlik ettiler sana ve belki de sen,gidecekleri yöne gitme gereği duymadın. Ya da şartlar bunu gerektirdi yolu kaçırdın fakat bu her şeyin sonu mu sanki? Başka bir dönüş yok mu o yola?

"Var ya da yok." Diye cevap verdi Asrın.

"Doğru." Diye cevap verdi Maya ve ekledi,

"Şimdi bebeğin başka bir yola gitmek istedi ya da o kişi her kimse onun ilerlediği yoldan acı olsa da ayrılman gerekti çünkü şartlar onu gerektirdi."

"Şartlar onun ölmesini gerektirmemeliydi.."

Bir anda çıkmıştı bu cümle Asrın'ın ağzından ve Maya'nın içini buz gibi bir his kaplamıştı.
Karşısındaki kadının sessizce ağlayan soluk çehresini, güçsüz halini, kızarmış gözlerini iyice hafızasına kazıdı.

Bu yüzü sonsuza kadar unutmayacaktı.