My Diary part II, buitenlandse stage.

Zondag 14 januari 2018

Vandaag had ik mijn laatste avonddienst met mijn begeleidster. Woensdag begin ik met iemand anders die de verzorgende-dienst doet. Ik kwam pas om 13.00u mijn bed uit omdat ik echt heel slecht had geslapen en er ook gewoon niet uit wilde. Uiteindelijk vond ik toch de moed om eruit te gaan. Ik kleedde me aan, ging eten, pakte mijn spullen en moest alweer gaan. Op de fiets belde ik met mijn kleine broertje en later met mama. Mijn broertje had instapstage gehad van judo, een soort van oefenwedstrijden. Hij vertelde heel erg trots dat hij er 2 had gewonnen en 1 verloren. Toen voelde ik me even een super trotse zus. Ik vind het echt leuk om hem te zien judo'en. Hij doet het nog geen jaar. Maar al nadat hij 1 keer mee had gedaan, kon je zien dat dit zijn sport was. Voetbal vond hij echt niets, iedere keer kwam hij thuis met hoofdpijn, zeggend dat hij niet meer wilde. En de eerste keer nadat hij een les mee had gedaan bij judo zei hij dat hij dat wilde doen. Ik mis hem echt heel erg. Daarom vind ik het zo leuk om af en toe met hem te bellen of facetimen. En ik kan niet wachten om hem weer te knuffelen. Gelukkig komen we rond 17.00u al aan op het vliegveld, dan kan hij ook mee. Dat is al over 2 weken! Ik verheug me er echt op om weer naar huis te gaan.

Nadat ik met mijn broertje had gebeld, belde ik nog even met mama. Ik vertelde over de meiden, wat ik gezien had. Ze zei dat ze zich dat echt niet kon voorstellen. En toen ik er nog eens over nadacht, dacht ik dat ook. Hoe kinderachtig ben je om zoiets te doen als je 18, 19 en 23 bent. Dat is gewoon echt triest. Zoiets doe je in de brugklas, maar niet meer als je op het mbo zit. Dus uiteindelijk probeerde ik het naast me neer te leggen. Ook omdat Mama vertelde dat ze mijn kamer aan het renoveren zijn. Ik ben echt benieuwd. Ze hadden wel gezegd dat wanneer ze tijd hadden ze mijn kamer zouden verven. Maar ik heb geen idee wat ze er allemaal mee doen. Dus ik heb een mooie verassing om naar uit te kijken.