Buzdan Doğan(Yenileniyor.)

Duygusuz.

Not: bu bölüm yer yer Bradenin(Artemisin abisinin.) ağzından yazılmıştır.(Sadece koyu yazılan alanlar.)

 Sesin sahibinin görülmesi çok zaman almadı Artemis, abisi sandığım adama sarıldı ve ardından konuşmaya başladı, fısıltı şeklinde çıkan sesini anlamakta zorluk çeksem de anlaya bilmiştim

 'Merhaba, hoş geldin abi.'

Doğru tahmindi, abisiydi. Karşılık olarak karşısındaki kızın kafasını okşamakla yetinmişti o an ortamda istenmeyen biriymişim gibi hissettim. Bu tabloda olmaması gereken bir vazo gibiydim. Ya da istenmeyen bir çizgi düşüncelerimi sert bir öksürük bölmüştü.

 Kafamı yavaşça kaldırmaya başladım gözleri görüş alanıma girene dek bu işlemi devam ettirmiştim sonunda ise duygusuz iki gözle karşılaştım, karşımdaki erkeği incelemeye pek vaktim olmamıştı hala dün geceyi düşünüyordum. Neden Artemis'in de hatırlamadığını düşünüyordum ama önümde bulunan adını öğrenmediğim adam dikkatimi dağıtıyordu.

 Dikkatim tamamen dağılmıştı en son yüzüne doğru baktığımı hatırlıyorum ama nasıl bir yüzü olduğunu hatırlayamıyorum sonrasında tekrar yüzüne bakmak için kendimi toparlıyorum bu sefer gözlerim başka bir yerine takılı kalıyor, sanki bir büyü gibi. Bakışlarımı onun üzerinden alamıyorum ama aynı zamanda da sanki bakmamam gerekiyormuş gibi hissediyorum. Sonunda ise onu baştan aşağı incelemeye karar veriyorum. Gözlerim ilk olarak kıyafetlerine takılıyor, beyaz bir gömlek, kol kısmının alt tarafı biraz aşınmış, çekiştirilmiş gibiydi sanki. Altına giydiği siyah kumaş pantolonu ise gözüme bir iş adamı gibi gözükmesini sağlamıştı;

Bakışlarım tekrar yüzüne doğru kayarken görüş alanıma siyah uzun saçları giriyor. Ardından çenesi dudakları burnu ve çok net olamayan çilleri, daha demin baktığımda bunları nasıl hatırlayamadığımı düşünerek biraz daha kaldırıyorum kafamı daha demin duygusuz diye nitelendirdiğim gözleriyle buluşuyor gözlerim, saçları aksine gözleri ışıl ışıl parlıyor aynı zamanda da donukluğunu koruyordu. Hayatımda ilk defa sarıgöz rengine sahip birini görmenin verdiği heyecanla gülümsüyorum. Ardından ne yaptığımın farkına varıp gözlerimi kaçırıyordum sanki daha önce bu kadar çekici bir adam görmemiş gibi dakikalarca önünde durduğum adamı incelemiştim. Birinin konuşmasını bekliyordum yada Artemisin durumu açıklamasını sahi kaç dakikadır böyle sessizdi bu oda?

 Ama maalesef kimse konuşmaya başlamıyor ve bende tekrardan düşüncelerime gömülüyorum;

Bir an için ondan hoşlandığımı düşünüyorum ama bu düşüncede yabancı geliyor bana kimseden tam olarak hoşlanmamış kimseyi tam olarak sevememiştim. Hiç denemediğim için bulamadığımı düşünmüştüm ilk başlarda sonra ise denedikçe uzaklaşmıştım. Dış görünüşünü beğendiğim ardından içi boş çıkan onca erkek. Bazılarını ise tamamen davranışlarından dolayı kabul etmiştim dediğim gibi arıyordum. Mutlu olduğum ilişkilerimde oldu güldüğüm eğlendiğim bazıları iyi biterken bazıları kötü bitmişti bazılarında ise yarı yolda bırakılmış aldatılmıştım. Derin bir nefes alarak düşünmeyi bir kenara bırakıyorum. Kafamı tekrar kaldırdığımda ise tek kaşını kaldırmış olan adama artık bir açıklama yapmam gerektiğini düşünüyordum ve bunu Artemisin yapmadığı ve yapmayacağı kesindi.

 'Dün akşam olan bir olay yüzünden sizin evinizdeyim. Rahatsız ettiğim için üzgünüm, Artemisle de daha yeni tanıştık zaten bende tam gitmek üzereydim. ̀

Ve Artemise dönerek fısıltıya;

'İşte görüşürüz, olanları hatırlaya bilirsen lütfen beni bulup anlat.'