Ο Γρίφος των δύο Βασιλείων: Η Κληρονόμος [Βιβλίο 2, μέρος 1] ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ

Κεφάλαιο 3

Πήγα προς το καλάθι που έχουμε τις ομπρέλες χωρίς να χάνω επαφή με τα μάτια του και πήρα μια στα τυφλά. Την έφερα μπροστά μου ώστε να τον δείχνω και πάλι καλά τράβηξα μία μεγάλη. Εκείνος πρόσεχε κάθε μου κίνηση ακίνητος.

Προχώρησα με σταθερά και αργά βήματα κρατώντας την ομπρέλα στο ίδιο ύψος με τους ώμους μου προς το μέρος του. Αυτός με κοιτούσε κουνώντας μόνο το κεφάλι του στα μάτια και στάθηκα λίγα μέτρα μακριά του.

«Ποιος είσαι και τι κάνεις εδώ;» είπα με τρεμάμενη φωνή και το μόνο που έκανε ήταν να βλεφαρίσει.

«Είπα, ποιος είσαι και τι κάνεις εδώ;!» είπα ξανά πιο δυνατά, όμως πάλι τίποτα.

Ξαφνικά η ομπρέλα έπεσε από τα χέρια μου και εγώ βρέθηκα κολλημένη στο τοίχο με αυτόν να με κρατάει από τους καρπούς κοντά στους γοφούς μου. Προσπάθησα να ξεφύγω κουνώντας το σώμα μου, μάταια όμως. Ήταν πολύ πιο δυνατός από εμένα.

«Rosemarie-Emmantrie;» ρώτησε πιο πολύ σα να ήθελε να βεβαιωθεί και τον κοίταξα αμέσως στα μάτια τρομοκρατημένη.

«Π-Πως ξ-ξέρεις το ό-όνομα μ-μου;» ρώτησα τραυλίζοντας με τη καρδιά μου να χτυπάει σα τρελή από το φόβο της και εκείνος έγυρε προς το λαιμό μου.

«Τ-Τι κ-κάνεις;» είπα έντρομη μόλις με μύρισε λίγο πιο κάτω από το αυτί μου.

«Δε βλέπω τη διαφορά... Μυρίζεις σα θνητή...» είπε πιο πολύ στον εαυτό του καθώς είχε φέρει το πρόσωπο του πάλι μπροστά από το δικό μου και έκανα άλλη μια προσπάθεια να φύγω από το κράτημα του μιας και άρχισα να φρικάρω πάρα πολύ!

Είναι ψυχολογικά διαταραγμένος αυτός ο άνθρωπος, δεν εξήγησε αλλιώς!

«Πού νομίζεις ότι πας, Chéri;» είπε αυτάρεσκα με ένα στραβό χαμόγελο φρικάροντας με κι άλλο.

«Άσε με! Θα καλέσω την αστυνομία για παραβίαση ιδιωτικής περιουσίας και σεξουαλική παρενόχληση!» φώναξα πανικόβλητη με το βλέμμα του και στριφογύρισε τα μάτια του.

«Και νομίζεις θα έρθουν εδώ στη μέση του πουθενά πριν σε βιάσω;» είπε ειρωνικά και γούρλωσα τα μάτια μου στη τελευταία του λέξη, και προσπάθησα ξανά απελπισμένη να φύγω από το κράτημα του.

«Άσε με! Ανώμαλε! Άσε με!» είπα κουνώντας το σώμα μου με δάκρυα πανικού να τρέχουν στα μάγουλα μου, αλλά δεν έκανε τίποτα.

«Σταμάτα να κουνιέσαι, γαμώ!» είπε νευριασμένος και με κράτησε από τους ώμους αφήνοντας έτσι τα χέρια μου.