Chapter 43
"Mommy. Mommy" Umiiyak na pumasok sa kwarto ko si Nick.
"What happened baby?" Pag aalo ko sa kanya
"Mommy i dreamt about Grandpa. He's in the dark and i can't reach him. I followed him but i can't. My feet stock in my place." Iyak sya ng iyak.
"Shhh baby. Grandpa is in his bed. Diba."
"But why lola is crying?" Napatayo ako sa higaan ko at dumiretso sa kwarto nila daddy. Sumunod naman si Nick na lalong natakot sa reaksyon ko.
"Mom." Kinakabahan na tawag ko dito.
"Anak. Ang daddy mo." Nakahawak sya sa kamay ng dad at umiiyak. Jusko ano ng nangyayari.
Nilapitan ko si daddy at hinawakan ang kabilang kamay. Malamig na ang kamay neto. Bumuhos ang mga luha ko at niyakap eto.
"Daddy naman eh. Sabi ko magpagaling ka kasi mag lalaro pa tayo eh. Bakit mo kami iniwan agad? Di ko pa nga nababalik lahat ng ibinigay mo saamin. Tapos ganto na agad? Nag usap pa tayo kagabi diba. Sabi mo mag papagaling ka kasi nakabalik na ko. Daddy. Gising na please. Wag muna dad. Madami pa kong utang sa inyo. Dad please gising na please" Napuno ng iyakan ang loob ng kwarto. Awang awa ako sa nanay. Sya lahat ang pumasan lahat ng dapat ay ginawa ko bilang anak.
"Alam mo ba Britt sobrang mahal ka ng daddy mo. Hindi sya nahiyang lumapit kay Ford nung panahon na umalis ka sa bahay. Kinapalan nya ang muka nya kahit ang dami dami nyang kasalanan sa inyong dalawa. Nag makaawa sya sa harap ng tatay ni Ford para mapatawad ang ginawa nya. Ginawa nya yon anak para sayo. Gusto ng papa mo na maging maayos kayo ni Ford. Mahal na mahal ka nya Britt. Siguro nga kaya hindi sya sumuko sa mahabang panahon na pakikipag laban sa sakit nya kasi inaantay nya pang patawarin mo sya. At kagabi habang kausap mo sya. Nakikita ko sa muka nya na masaya na sya. Kaya anak patawad sa kasalanan namin ng papa mo saiyo."
"Mommy". Ayan nalang ang mahinang boses na lumabas sa bibig ko.
"Granpa. Is he sleeping right?" Tanong ng anak ko.
"Yes baby. At masaya na ngayon si grandpa kasi sa panaginip nya wala na syang sakit. Sa panaginip nya kasama na niya tayo na kakapaglaro na sya. Sa panaginip nya perfect na ang lahat." Niyakap ni nick ang Grandpa nya at may ibinulong ito.
Lumandas sa mga mata ni daddy ang luha na tanda ng huli nyang pamamaalam.
"We are forever greatful to have you as my daddy, my friend, my father and a loving husband with Mommy. Rest in peace Dad." Sabay naming pinakawalan ang mga lobo at kalapati simbolo na malaya na ang daddy at wala ng sakit na hahadlang sa masayang buhay na pinapangarap niya.
"Mom i have something to tell you and give you." Bulong sakin ni Nick.
"What is it baby?" Inabot sakin ni Nick ang isang papel na may nakasulat na "Thank you".
"Who gave this to you?"
"Lolo gave that to me. He tell me na ibigay ko daw po iyan sayo pag natulog na daw po sya ng mahimbing." Nagtataka nyang sagot.
"So ano yung sasabihin mo sakin?"
"I saw papa kurt po kasi sa malayo. Tapos pinuntahan ko sya tapos sabi nya mag uusap daw po kayo mamaya. Ano pong pag uusapan nyo mommy. Pwede po ba akong sumama?".
"Hmm maybe next time nalang ikaw sumama baby. Go to your grandma muna at ihug mo sya ng mahigpit na mahigpit para di na sya masad." Tumakbo na ang bata at sinunod naman ako.
Hinanap ko sa paligid si Kurt at di naman ako nabigong makita sya.
"Condolence Britt." Ngumiti lang ako sa kanya at inaya sya sa tent.
"May sasabihin ka daw? Ano yon?" Nag aatubili pa syang sabihin saakin kung anong sasabihin nya. Pero kalaunay nagsalita din.
"Britt sorry." Niyakap nya agad ako. "Nagkausap na kami ni Loah Britt." Tinanggal nya ang pagkakayakap sa akin. "Sobrang mahal ko pa sya." Umiiyak na sabi nya.
"Buti naman at kinausap ka na nya. Oh anong balak mo? Di ko ipag dadamot ang anak ko sa inyo pero sana wag mo ding ipag damot sakin si Nick dahil ako na ang naging nanay niya. Wala kayo nung panahong kelangan ng bata ng magulang. Kami na ni mami ang nagpalaki sa kanya. At kung ibibigay ko sya sa inyo. Baka maguluhan pa sya. Baka di nya pa matanggap. Lalo na at kamamatay lang ng lolo nya. Baka lalo syang masaktan pag nalaman nyang kukunin nyo sya sakin. At malalayo sya sa amin." Alam ni Nick na ang tatay nya ay si Kurt pero hindi nya alam na hindi ako ang ina nya.
"Pwede ko ba syang mahiram kahit isang linggo lang. Pangako pag nalungkot sya ibabalik ko sya agad sa inyo. Gusto kong maka bonding nya ang mama nya. Ayaw kong lumaki sya lalo ng walang ina."
"May ina sya ako." Singit ko dito.
"Oo alam ko na ikaw nga. I mean totoong ina. Gusto ko rin iparamdam kay Loah na hindi ako galit sa ginawa nya. Na mahal ko sya at handa akong ibigay sa kaniya ang buong pamilya na hinahangad nya."
"Martyr ka nga!" Pagalit kong sabi. "Niloko ka na nga babalikan mo pa? Itinakwil ka na nga pati ang anak nyo pero ikaw tanga pa rin na babalik kasi mahal mo. Sana matagal nyo ng ginawa yan. Hindi yung nanguna pa yang mga pride nyo bago nyo isipin na may nabuo na kayo. Pasalamat ka at mahal ko ang anak ko. Kung hindi hinding hindi ko ipapakita sa inyo yan. At ayaw ko ng maging selfish. Sa inyo naman talaga sya. Natuto na ko. Siguro nga hindi mo marerealize ang isang bagay kapag di pa to matagal kasi sa bawat araw at panahon na lumilipas. Ang panahon na mismo ang nag papaalala sayo kung ano ang dapat na gawin. Kaya kahit masakit na mawalay sa anak ko. Sige. At kung sakaling malaman naman ni nick ang totoo at nagustuhan naman nya sa mommy nya. Please tell me. Para magkausap na din kami ng maayos ni Loah."
End of story.
Book 2 na 😂
JOKE LANG BABIES. I don't know how to continue this story. Can you send me a story that will make my brain active? Just Personal message me. Thank you 😘
Im kinda busy this past months so im not able to attend with your quiries. But thanks for the support although im not a good writer 😘 Jini really appreciate you. Spread love. Muah 😗
