Love effect

2_Een vampier die tranen drinkt

Wat was er mis met haar? Of nog een betere vraag, waar was het mis gegaan? Had ze wel een hart? Volgens mij was ze een vampier, die dan geen bloed, maar tranen dronk!

‘Hmm, ben je soms een vampier die tranen drinkt?’ Nooit verwacht dat ik dat luidop durfde te vragen, toch deed ik het.

‘Wat? Noemde je me nou net een vampier!’ riep ze door heel het lokaal, alsof ik haar net echt beledigd had.

Iedereen keek onze kant op, inclusief Femke.

‘Ik probeer gewoon een rede te vinden voor je gedrag.’ Ik haalde mijn schouders op.

Ze keek me vuil aan, alsof ik een besmettelijk iets was.

‘Ik zal je leven tot een hel maken,’ snauwde ze.

‘Gezellig,’ antwoordde ik sarcastisch.

Sno, de kookleerkracht, kwam zich bemoeien. ‘Wat is er hier aan de hand?’

Op dat moment kwam Jess terug met een zakdoek en gaf dat aan mij.

‘Bedankt,’ zei ik dankbaar en veegde mijn gezicht af.

‘Ze irriteert me, meneer,’ zei Sien en keek kwaad mijn kant op.

‘Maar ik heb niet eens iets gedaan? Om de één of andere reden mag ze me niet.’

Sno zuchtte. ‘Concentreer jullie maar gewoon op het koken en laat elkaar met rust, oké?’

Ik knikte instemmend. Uiteindelijk knikte Sien ook en draaide zich om.

Sno liep weer van ons weg.

‘Waar ging dat allemaal over?’ vroeg hij zacht, zodat Sien het niet kon horen.

‘Ze gaat blijkbaar mijn leven tot een levende hel maken, gewoon omdat ze me raar vindt. Ik vraag me af hoe ze dat gaat doen. Wie weet wordt ze wel mijn tweede beste vriendin,’ lachte ik.

Jess begon ook te grijnzen en begon aan de paprika. Ik pakte een klein spiegeltje uit mijn zak en keek er even in. Toen ik zeker was dat alle mascara en eyeliner weg was, begon ik aan de hesp.

‘Zit je al lang op deze school?’ begon hij een gesprek.

‘Drie jaar. En dit is mijn vierde jaar.’

‘Dit is mijn eerste jaar, hopelijk word dit een leuk schooljaar. Vorig jaar was echt saai, maar ja. We spreken hier wel over school,’ zei hij.

‘O, maar met mij in de klas wordt het leuk,’ knikte ik hevig.

‘Op een dag ga je echt over je enorme ego struikelen.’ Ik keek hem even beledigend aan.

‘Iedereen lacht altijd met mijn gekheid.’

Ik keek toe hoe hij behendig de paprika in stukjes sneed.

‘Ja, je bent best gek. Maar dat mag ik wel.’ Hij lachte zijn witte tanden bloot.

‘Hahah,’ giechelde ik zenuwachtig. Wacht, sinds wanneer giechel ik? Normaal giechel ik nooit.

En mocht hij mij, of mijn gekheid? Of alle twee? Dat was een goede vraag…

De korte pauze van een kwartier was begonnen en je voelde de zon branden op je huid. Ik zat te zonnen op de speelplaats en genoot van de stralende gele bol. Waarom is de zon eigenlijk rond? Hoe zou het eruit zien als het de vorm van een zeshoek had? En waarom zien de wolken eruit als schaapjes? Waarom niet als zebra’s? En wat voor vragen stelde ik eigenlijk aan mezelf? Moet ik misschien naar het gekkenhuis? Ik schudde de vragen van me af en zuchtte even. Niet alleen met Sien was er iets mis.

Opeens viel er een schaduw over me, en ik opende één oog. Daar stond hij. Nathan. Ik vervloekte Ivy, een goede vriendin, en Femke dat ze zo nodig naar het toilet moesten om mij hier moederziel alleen achter te laten. Ik zette me recht en we begroetten elkaar.

‘Hoe verloopt jou dag?’

‘Goed,’ loog ik. Het ging helemaal niet goed. Ik werd gek van Sien, die me heel de tijd probeerde te vermoorden met haar blik, en van Jess die mijn hart op hol bracht. En daarbij kwam dan nog Nathan, die mijn hart ook sneller deed kloppen. Ik was zo verward, dat ik verliefd kon zijn op twee jongens.

‘Mijn dag gaat ook wel prima. Is het trouwens goed als we na school een pannenkoek gaan eten?’

Wow, wacht! Is dit een date?! Alsof hij mijn gedachten las, zei hij: ‘Als vrienden, geen date of zo,’ zei hij schouder ophalend. Wauw, kon hij mijn gedachten lezen? Hopelijk niet.

‘Is goed,’ knikte ik vrolijk.

‘Oké, ik zie je aan de fietsenstalling om twaalf uur.’

We hadden al om twaalf uur gedaan. ‘Oké, tot dan!’ Hij liep weer van me weg en ik keek hem na.

Op dat moment kwamen Ivy en Femke terug. Ze hadden niks door en ik ging ze ook niks vertellen, of ze gingen me weer plagen. Daar had ik dus geen zin in.

‘Heb je me gemist?’ vroeg Ivy en zette zich naast me neer op de grond.

‘Heel hard, het leek wel jaren dat je weg was!’ speelde ik mee.

‘Niet overdrijven.’ Femke rolde met haar ogen en zette zich naast me neer aan mijn andere kant.

Toen ging de bel. ‘Waarom moet de bel net gaan als ik neerzit?’ zuchtte ze.

Ik lachte en we stonden op om aan de les te beginnen.

--------------------------------------------------------------------------------

Hey! Weer een nieuw hoofdstuk ^^ Wel kort, maar het kan niet altijd lang zijn hahah. 

Hoe vonden julliehet? Please, laat het me weten!