"Хэри!"
Жон хадагтай- үгүй ээ ээж намайг тосон ирж үгийн зөрөөгүй тэврэн авлаа. Энэ хүнээс хэзээ ч гарахааргүй авир юмсан. Магадгүй цагын эрхэнд сэтгэл нь зөөлрөө биз, өнчин охиныг өрөвдөх болоо биз.
"Сайн сууж байсан уу?" Түүнийг надаас холдоход би бөхийг мэндэллээ. Ээж миний хацарнаас барин хоёр тийш хөдөлгөөд "Дэндүү турчихаж. Балчир охин байхаа больжээ." гэв.
Мэдээж би больсон.
"Аав чинь ирж байгаа. Бид чамд зориулж өрөөг чинь дахиж тохижуулсан."
Миний ам нээгдсэн ч түүний талаарх асуултыг тавьж чадсангүй. Шатны гишгүүр бүрээр дээшлэж явахдаа энэ байшингын булан бүрт шингэсэн дурсамжаа нэхэн санаж байлаа.
Тэр гэртээ байсангүй.
Хан туслах "Бага эзэнтэн захиалгуудаа шалгахаар явсан гэнэ. Ирэхээр нь таньд хэлье."
"Өө, тэгэх шаардлагагүй дээ. Харин надад аяга ус авчираад өгөөч"
"Ойлголоо."
-
Солонгост ирээд 3 хонож байгаа ч Жонгүгтэй таараагүй хэвээр л байв. Үнэндээ тэр сүйт бүсгүйтэйгээ тусдаа гарах гэртээ хэдийн очсон талаар сонссон. Түүнийг... хармаар байгаа ч бас хармааргүй байна.
-
Jungkook's POV
"Хайр нь утсаар ярьчихаад орьё." Эмэгтэй далласаар үлдэхэд Жонгүг үг хэлэлгүй хаалганы зүг алхална. Гэртээ ороход хамгийн түрүүнд үүдэнд нийлүүлэн тавьсан байх цэмцгэр эмэгтэй хүний гутал үзэгдлээ.
"Хэн ирсэн юм?" Ээж нь тосон ирэхэд Жонгүг гайхсаар асуулаа.
"Дүү чинь.. 3 хоногын өмнө ирсэн."
"Д-дүү!"
"Тиймээ, Хэри ирсэн."
Жонгүг амьсгал нь давхцахыг мэдэрч өөрийн эрхгүй гараа чанга атгасаар "Түүнийг уриад хэрэггүй гэж хэлсэн биз дээ?"
"Тэр бол чиний дүү Жонгүг. Та хоёрт ах дүүсийн сайхан дурсамж хэрэгтэй."
"Дурсамж? Ах дүүс? Амаа тат!"
Жонгүг гарахаар эргэтэл ээжийнх нь хэлсэн үгс нам зогсоох нь тэр.
"4 жил өнгөрлөө хүү минь. Одоо ч болов тэр зүйлийг мартаж болдоггүй юм уу?"
Бүх зүйлс эцэстээ тулахыг мэдэрсэн Жонгүг гараараа төмөр хаалгыг хүчтэй цохиход дуу нь байшингаар нэг цуурайтах шиг болов.
"Don't say Goodbye" chap.2
Start from the beginning
