Boran'ın ağzından
"Miray kızım nereye gidiyoruz? Zaten ayakta zor duruyorum. "
"O kadar içme dedim sana." çalıştığımız bara sürükledi
"Sen de mi içtin yoksa. Biz bugün çalışmıyoruz akıllım." deyip kafasına vurdum. Bar bomboştu. Bir koltuğa oturttu beni. Karşıma geçti.
"Boran ben 280 gündür bir şey saklıyorum."
" Biz tanışalı o kadar oldu mu be."
"Ben seni ilk gördüğüm günden beri seviyorum."
"Bunu saklamıyordun ki benden."
"O- o manada değil. "
"Ne manada?"
"Benim kırmızı arabam var ya"
"Evet lanet olası kırmızı araban onu düşürdüm diye kafamda bira şişesi kırdığı. Evet o a-"
"Ben seni ondan daha çok seviyorum." anlamdırmaya çalışıyorum ama olmuyor
" Nasıl yani nasıl sen ben"
"Bak beni sevme tamam mı? Ama bil ben seni seviyorum. Sakın sevme. Eğer beni seviyorsan sakın sevme beni. "
"Nerenin delisisin kızım sen."
"Sevilmeyenler ülkesinin delisi."
"O ülkeden nasıl çıkarsın peki?"
"Girersen çıkamazsın bizim oralara."
"Biri sevse seni hatta ya seviyo-"
"Hişşt bizim oralarda yasak bu kelime sus bakalım."
"Niye söyledin bana?"
"Aslında bu gece izin günümdeyim. Ülkeden çıkabiliyorum. "
"Çıkarayım mı?" yavaşça kafasını salladı. Aylardır ,senelerdir beklediğim izin buydu sanki kollarıma sardım.
"Seni seviyorum."
Sabah
Ben içmedim mi acaba? Bu ne mutluluk. Niye başım ağrımıyor. İçmeyi unutuysam gitti bunca yıllık totem. Yattığım yerden yavaşça doğruldum. Sehpanın üzerinde Miray'ın kırmızı arabası vardı. Yanında bir not vardı.
"Sevme beni. Sevenin canını yakarlar. Yanmasın canın."
-Miray
Elimde not düm geceyi hatırlamayı çalışıyordum. Uzun dakikalar düşündükten sonra kendi kendime fısıldadım"Miray 'ın canı yanıyor. Miray kırmızı arabasından daha çok beni seviyor."
Ben bunları düşünürken her sabah gazete dağıtan çocuk geldi.
"Boran abiii"
"Ne oldu oğlum sabah sabah rüyanda mı gördün?"
"Yok abi adını gördüm. Bak " üstünde "Çakırkeyf'e "yazan küçük bir defter vardı.
"Nerden buldun bunu ?"
"İki üst sokaktaki bankların üstünde. Azıcık okudum abi. Sonundaki tehdidi görünce de sana getirdim. "Elimle çocuğu kovdum. İlk sayfasını açıp okunmaya başladım.
"Sevilmeyenler Ülkesinden Hatıralar..."
Hiç mi kalamaz insan korkularının yanında? Hiç mi acımaz kalbine? Kalıp denemeye değmez mi hiç? Zamana bıraksak ,kaçsak unutmaz mıyız? Düşmez mi tekrar gördüğümüzde içimize kor?
Hep kaçtım. Korktum. Çok sever beni diye. Ben çok severim birini diye. Sevdiklerine kırılır insan derler. Yalan hem de külliyen yalan. Herkes kırar seni. Sevdiklerin kırmaz. Onlar var ya onlar küçük çocuğun vitrinde görüp almak istediği oyuncak gibi. Almak için yalvarırsın beklersin sabır edersin ağlarsın ...Niyahet alırsın onu. Senden mutlusu yoktur. Ya kırarsan? Hem de en sevdiğin oyuncak olduysa o. O kırılır senin hayallerin gider. Sen onunla daha oynayacktın. Konuşucaktın onunla. Ne oldu o kurduğun hayallere oyuncağınla birlikte çöpte. Ağlarsın. Çocuksun unutursun. Peki ya sen hiç çocuk olmadıysan.Benim gibiysen yani.
