isimsizkisi10 a itafen
Beyhude ile ilgisi yoktur. Onun son partı ilerleyen zamanlarda gelecektir.
Okurken medyada ki şarkıyı dinlemenizi tavsiye ederim. Ben o şarkı ile yazdım bölümü.
Keyifli okumalar 🙏
Boran'ın ağzından
4 senedir aynı gün , aynı saatte olduğu gibi bu sabahta kapım çaldı. Sürünerek kapıyı açtım. Postacı. Hey bu kuryeci olmalıydı. Bu sene biraz farklı olacak sanırım. Çiçekleri aldım. İçer girecekken postacı beni durdurup elime mektup verdi ve hızla uzaklaştı. Demek gizli hayranım kim olduğunu açıklayacaktı sonunda. Elime mektubu alıp okumaya başladım üstünde herhangi bir hitap yazmıyordu.
Sen hiç yaşarken kaybettin mi canını? İçin içinden kopup gitti mi yabancı birinin içine? Gitti. Biliyorum. Sonra yok oldun. Acı çektin bunu da biliyorum. Defalarca ölümüne sebep oldu o yabancı bunu da biliyorum. Denedin bu hayattan silinmeyi,yok olmayı bunu da biliyorum. Sen her hayattan silinmek istediğinde seni o hayata tükenmez kalemle yazmaya çalışan biri var bunu da biliyorum. O kişiye çokçada kızıyorsun bunu da biliyorum. Kızma bana nefesim. Ben ölene kadar yaşa diye kurtardım hep seni. Bencillik ettim. Affet. Bir kere olsun bencillik ettim sana karşı ,seni kurtararak...
Ben bunların hepsini biliyorum. Ama sen hiçbir şey bilmiyorsun. Kızıyor musun bana şimdi ? Değerli vaktinden çalmak istemezdim nefesim ama elimden kendimi avutacak başka bir şey gelmiyor. Bir kere olsun bana vakit ayırdı diyebilmek için yazıyorum sana bu satırları. Ben 1825 günümü sana ayırdım. Her günümü, her saatimi,her dakikamı, her saniyemi,her nefesimi... Sakın pişmanım sanma. Asla olmadım pişman ve olmayacağım da. Sadece beni bir kez olsun bil d yazıyorum bu satırları nefesim. Hatrında kalmak , kendini değerli hissetmen, bir daha hayattan kopmak isteme diye yazıyorum. Uzatıyorum da belki okumaz ,sıkılır bırakırsın diye.Okuyacağını biliyorum. Anca kendimi kandırıyorum,avutuyorum işte her zaman yaptığım ve iyi yaptığım tek şey gibi.
Merak ediyorsun ben kimim ,nerde gördüm seni diye. Derin bir nefes alıp başlıyorum nefesim. Zira bunlar son nefeslerim kıymetli ve bunları da sana harcıyorum. Pişman olmayacağım nefesim. Benim nefesim ciğerlerime dolan hava değil, ciğerlerime dolan kokun ve ben uzun zamandır nefessizim. Varsın herkesin bildiği nefesimde bitsin. Ben çoktan nefessiz kaldım nefesim.
Kaza. Bizi kaza karşılaştırdı nefesim. Ölüm karşılaştırdı. Senin sevgiline benim ise aileme mâl olan. Senin benim ailemi öldürmenle. Ne vardı o kadar içecek,ne vardı da kaçırdın ki babanın arabasını, ne vardı ki çarptın bize? Kalbim kırık bakıyordum hastane camından. Her şeyini yitiren bir insan gibi. Ne olursa olsun ,kırıkta bir olsa kalbim vardı o camdan bakarken. Atıyordu, sevilmek nedir bilip sevmek nedir bilmiyordu. O yüzden vardı ya zaten seviliyordu ama sevmiyordu. Sonra seni gördüm. Oturdun yanıma uzun uzun baktın gözünden yaşlar akarken, tek kelime etmeden ama hayatımda duyduğum en uzun cümleleri kurarken, ağladın,ağladım,sustun ama en çok sen konuştun, çığlık attım gözlerimle,gördün... En az benim kadar kalbinin camları kırıktı senin de o zamanlar öyle sanıyordum. Sonradan anladım ki sen kalbini o gün sevgilinin soğuk bedenine hediye etmişsin. Ben de bugün tam da bugün tüm anılarımı sana bırakıyorum nefesim. Belki kim bilir bir gün unuttururlar bana ben unutursam sen hatırla.
O gün sana çok kızdım. Sen aldın ya ailemi benden sen de git istedim onlarla. Birini öldürüyorsan sonucu ölüm olsun çeksin canının vererek cezasını derdim yaşamak en büyük cezaymış meğer sonradan öğrendim. İntikam almak istedim senden defalarca peşine takıldım ,öldürmeye çalıştım seni. Ama yapamıyordum ne zaman görsem ya sevgilinin mezarında ya da barda oluyordun. Bir gün anladım ki senin cezan yaşamak. Öldürmekten vazgeçtim seni ama hala takip ediyordum. Başta içim soğumadı o yüzdendir dedim. Hiç de öyle değilmiş. Git gide merak ettim seni. İşlettiğin bar dışında bir yere gitmez oldum, fotoğraflarından başka hiçbir şey ısıtmaz oldu içimi , uyuyamaz oldum şarkı söyleyen sesini duymadan, görmeden yaşayamaz oldum gamzelerini,ölünce beni oraya gömün demekten kendimi alamadığım gamzelerini. Sonra sarhoş olduğun bir geceydi bana benden bahsettin ,üzüntünden, ölmek istediğinden ama sevgilinin ölürken ki ağzından çıkan tek 'yaşa' sözünden ölemediğini ,aslında her gün öldüğünden. Sıklaştı bu konuşmalarımız hepsinde sarhoştun , hiç birinden sonra beni hatırlamadın,üzgün değilim. 6 ay önce kestik daha bu konuşmaları onca sene dertleştin benimle , kendi kalbinle. Benim kalbim senin kalbin de senin kalbin başkasının. Olsun. Üzgün değilim. Üzülme. Ben üzülürsem sende üzülürsün çünkü benim kalbim senin kalbin...
