When your heart got broken, it stays there. What you can do is to not wait for someone to fix it, but rather make it fix yourself, you need no one to fix it for you, sometimes you just really need yourself. It's your heart, your pain and brokenness to begin with.

"Thank you po Mang Rigor." And that's all I've got to say.

Lumabas muna ako sandali para mas makapag-isip pa nang mabuti. Belle's dad is really a great father and a great man, sobrang daming nakikiramay ngayon. "Ate...ate..." Adolf tried to pull the ends of my black shirt. "Who killed daddy?" I saw pain in his eyes. I must have been luckier or Belle rather, kasi mas matagal niyang nakasama ang daddy nila but Adolf, he's still young.

"I will know soon, don't worry..." I whispered to him and pulled him for a hug. He nodded, hoping what I said will really happen. I'll make sure of that, before this story ends I must name who the killer is. Sabagay, it was my mission to begin with.

Dinala ko muna si Adolf kay Tita Carina nang makatulog na ito sa balikat ko, she's being extra nice to me since the night Belle's father got killed. I'm doubting her, but still I have hopes for her, na sana hindi siya ang killer.

But I'm the writer, I made sure to show the readers how much Tita Carina loves Belle's dad, only that she is jealous...jealousy will really take you somewhere far from you personality...

"Thanks Belle, you should go home for now, you still have class tomorrow. Take a rest first." I smiled at Tita Carina and nodded. Sinasanay ko ang sarili ko na magiging ganito na talaga siya hanggang sa pagwawakas ng story na ito.

Sana talaga totoo lahat...sana hindi pagpapanggap lamang. Masakit kasing malaman na sa bandang huli, ikaw ay pinaniwala sa mga bagay na akala mo talaga ay totoo, masakit maloko...lalo pa kung natuto ka nang pahalagahan ang taong mismong nanloko sayo.

Hinanap ko si Mang Rigor para sana magpahatid pabalik sa bahay kaso hindi ko naman siya mahanap. I tried to look for our car.

"Oh my God!" Napatakip ako ng bibig ko nang makita ko kung anong nasa harapan ko ngayon, hindi ko alam kung anong mararamdaman ko ngayon. Our white car is covered with blood...at ang mas nakakatakot pa rito ay ang nakasulat.

I'm not sure if it was the blood used or just red paint but still this is too much.

It says.

Y O U A R E T H E K I L L E R

In all capital letters. Was the note referring to me? Sinadya bang ako ang makakita nito. Mas lalong tumindi ang kaba ko nang may batong tumama sa may paanan ko, nababalot ito ng puting papel. I immediately picked up the stone covered with paper, tsaka ko nilibot ang tingin ko sa buong lugar.

Walang ibang tao. Kung iisiping mabuti, masyadong mabilis ang galaw ng totoong killer at isa pa, what if hindi lang naman pala talaga siya nag-iisa lang. What if dalawa sila? Tatlo...hindi ko alam, I'm trying to remember who the killer is, hindi ko rin matandaan kung mayroon ba talaga o baka pinag-iisipan ko pa lamang noong mga panahong sinusulat ko iyon.

YOU KNOW WHO THE KILLER IS! LOOK AT THE MIRROR AND IT WILL TELL YOU!

Shit. Mas lalo pa akong kinilabutan sa mga binasa ko. Did Belle kill his father? Hindi ko matandaan na ganoon ang nangyari. Before the event, nakausap ko pa si Belle, she asked who the killer is? Doesn't make sense right?

Imposibleng siya ang killer! Ang gulo. At bakit ako? Wala na nga akong maalala sa mga nangyayari rito.

Pinakalma ko muna ang sarili ko bago lisanin ang lugar na iyon. I took a taxi and went back to the event place. Tumayo ako sa lugar kung saan ako nakapwesto. Inangat ko ang tingin ko. Shit! I just saw a pair of eyes intently looking at me.

To Your World [ Completed:2017 ]Wo Geschichten leben. Entdecke jetzt