MAFYA LEYDİSİ

Mafia Leydisi *13* Semiz Otu

"Yavaş içir yavaş öküz Kel." Dedim bana çorba içirmeye çalışan Nabi'ye.

"Elini harap et mi dedik sana. İki vursan yeterdi, şimdi kaşığı tutamayışının nedeni ben mi oldum ?" Diye triplendi Kel de.

Kendimi bildim bileli, ki ilkokul birinci sınıf da buna dahildi, ödev yapmaz eğer çok önemliyse de okulda yapan bir öğrenciydim. Evet taktirlik değildim zaten ama halimden de memnundum.

"Sana yavaş ver diyorum Nabi. Üfleyeceğim önce."

Şimdi buradan tüm öğrencilere ödev yapmayın temalı kamu spotunu izlettim, öğretmeninizin verdiği ödevi yapmamaya gayret edin. Çok önemli olsa okulda yaptırırdı zaten. En azından elinizi kullanırsınız ben gibi yardımcı Kel'inize içirtmeye çalışmazsınız.

"Yakın koruma mıyım bakıcı mıyım belli değil. Dayak yer bana yumruk attırır, kendine zarar verir yemeğini bile ben yedirtirim." Dedi. Ulan şimdi üzüldüm haline iyi mi ?

Arka fonda "Allah'ımmmm neyyydi günahııım" türküsü çalıyordu.

Biz kader mahkumlarıyız Kel adam.

Arkadaki koltuklarda kıs kıs gülen pis adama baktım.

"Nabi bu neden burada hala ?" Dedim. Evet evet cnm öğrtmnm Arkan'dı bahsettiğim şahıs.

"Sana ne ?" Dedi ciddiyetle arkadan.

"Leydim meczubun teki. Gidecek yeri olmayınca ben de odalardan birini verdim." Dedi kulağıma doğru Kel.

"Şimdiye kadar nerede kaldı ?" Dedim ben de sesimi kısıp. Hiç acır mıyım ? Nerede kaldıysa orada kalmaya devam etsin diye. Yoksa şinanay yavrum şinanay, bana ne yani kaldığı yer.

"Fakir bir pansiyonda kalıyordu, nem ve rutubetten hep bu dengesizliği."

Besleyelim o zaman bunu evde nabalım. Düzelir belki. Sanki yediğinin içtiğinin parası benden mi çıkıyor ? Yooooo.

"Söyle de gülmesin yemek mi yiyecek uyuyacak mı ne yapacak gidip yapsın." Dedim.

"Arkan hadi git yat." Dedi Nabi abim. İlk kez sevdim la seni.

"Hayır." Diye inat giden Arkan'ı isee. Seni sevmiim onun bunun arkanı.

"Arkan !" Diye tısladı Kel.

Bunun üzerine gayet yavaş hareketlerle Arkan geldi ve Kel'in kafasına geçirdi.

"Sadi çorba getir !" Diye bağırdı mutfağa doğru ve masaya kuruldu.

"Sen aşçımın adını nereden biliyorsun ?" Dedim, gerçi ben de şu anda öğrendim ama konumuz bu değildi.

"Arada kalırdım burada." Dedi biraz düşünerek. Bu beni epey düşündürdü.

"Buyurun efendim." Diye çorba gelince ben hayretle Nabi ve Arkan da sinirle aşçıya baktı.

"Ehehe olm daha ne kadar diyeceğim eve gelen herkese efendim deme diye. Ehehe benim arkadaşım bu." Dedi Kel ama ben yememiştim bunu. Burada tuhaf bir olay döndüğü belliydi.

"Aa ben onu tamamen unutmuşum." dedi beyaz şapkalı şövalyem ve elini başına vurdu. Numaradandı bu yaptığı ama sorsam kimse bir şey demeyeceği için sustum.

"Nabi biraz daha ver çorbadan, dinleneceğim." Dedim ve çorbayı bitirdim.

"Ben yatıyorum, sabah dersim var Nabi. Kadını yolla tekrar." Dedim. Kel başıyla beni onaylayınca onları orada bırakıp yukarı kata çıktım.

Şimdi yıkanmasam bir türlü yıkansam... Onu zaten yapamam. Elime sargı bezi ile pansuman yaptırdım çünkü. Hep o şeref yoksunu Arkan yüzünden bunları yaşıyordum ama seninle leydi kişiliğim üzerimdeyken görüşeceğiz. Seni gidi şey adam. Şey işte. Yok tamam bulamadım lakap. Sinirle üzerimi çekiştirmeyi denedim ve yatağa attım kendimi. Yarın sabahın kör saatinde beni uyandıracaktı Kel. Dinlenip leydiyi sağlama almam gerekirdi.