MAFYA LEYDİSİ

Mafia Leydisi *1* Her şeyin başlangıcı

"Muhteşem bir sabahı kaçırıyorsun..." Diyen annem başımdaysa uykuya elveda demem gerek.

"Hmm..."

"Kız kalk çabuk. Saat öğlen oldu hala yatıyor. Şuna bak hele bir de arkasını döndü. Kime diyorsun bile demiyor."

"Anne... Bugün okul yok ne var biraz uyusam..." Dedim çaresiz bir şekilde.

"Ne okulu iki senedir okuduğun mu var ?"

Doğru ben ortaokul hemşireliği bitirip atanamayangiller ve üniversiteye gidemeyengiller familyasındandım.

Yine de bunu hatırlamak yüzümü buruşturdu.

"Bugün gün var misafirler gelecek sen hala oturuyorsun."

Yooooo olamaz. Bu"gün" kesinlikle benim "gün"üm değil.

"Anne ben ufaktan anneannemlere kaçayım o zaman."

"Sen gidersen misafire kim hizmet edecek."

Tabiki marslı dostum Marsie.

"Anne misafir sevmiyorum ama yea..."

Şu devirde misafir seven kız bulursanız beni kesin zaten.

"Ben mutfaktayım ev işi senin."

Dedi ve ihaleyi bana bir marangoz edasıyla monteleyip kayıplara karıştı.

Yaktın çıramı Muallaaaa.

Yattığım yeri akladım pakladım, açlıktan ağrıyan karnımı doyurdum. Evi süpürdüm ve içine ozon, bulaşık deterjanı, yumuşatıcı annem duymasın şampuan ekledim ve paspas yaptım.

Telefonu elime alıp odaya sıvıştığımda gelen cevapsız aramalarımı gördüm. Bu kimmiş tabiki canım kankam Ahu'm.

Geri dönüş yaptım hemen ve sanki beni bekler gibi hemen açtı.

"Neredesin lan sen ?"

"Bebeyim bu lan falan hiç yakışıyor mu sana ?"

"Sana pekâlâ yakışıyor ama. Neyse nabıyon lan."

"Seni ponçik Ankara bebesi. Nabiyim kanka iş güç zorluk... Sen nabiyon ?"

"Yaz tatili bitmeden bizimkilerle buluşalım dedik, merkeze gideceğiz yarın."

"Anam ayatta izin vermez be Ahu bilmez misin sen ?"

"Orası sende. Yarın ben gideceğim."

"Hüehe hüehe. Tamam he koparıcaz artık izni zaten bizimkileri de özledim." Dedim. Lise bitti biz hala buluşmadık hala bir rivrivriv.

"Tamam hadi kapat."

"Tamam kanka kendine iyi bak Allah'a emanet ol öpüyorum." Sıralı vedalaşma cümlemden sonra kapattık.

İşler tastamam olunca teyzeler akın etmeye başladı. Allah'ım sen koru.

"Hoşgeldiniz."

"Hoşbulduk yavrum." Nereden yavrunuz oluyorum demedim, diyemedim. Ellerini öper gibi yapıp odanın minik bir köşesine sindim. Zaten minik bir şeydim, 1.70 boy 80 kilogram.

Konu konuyu, biz konuyu, konu bizi, biz boğazlarımızı açıp börek, kek, kaymak, kısır yerken bir tayze beklenen soruyu sordu. Elveda boğazıma düğümlenen Afyon kaymağı.

"Ee kızım sen ne yaptın mesleğini aldın mı eline ?"

Alamadım teyze, istedim vermediler sen torpilsizsin dediler.

"Atanamadım." Dedim ve ortama bir sessizlik çöktü. Arka fonda Müslüm Baba'nın tutamıyorum zamanı çalması gerekirdi. İki senem boşa gitmişti.