YAN BENİMLE

Bölüm 24

Çocukken büyümek için uğraşıp duran, hatta soran herkese yaşını büyük söyleyen ben şuan o sefil çocukluğuma dönebilmek için nelerimi vermezdim...

Aşık olduğum adamın kurduğu her cümle yüzüme bir tokat gibi çarpıyordu. Hayat bizi nereye sürüklüyor bilmeden fırtınalarda savruluyorduk.

"Gidip Damon ile konuşmalıyım!"

Yataktan kalkmaya çalıştıkca gücüm daha da tükeniyordu.

"Hayır buna asla izin vermem!"

Christian'ın kabul etmesini beklemediğim bu cümleyi kurarken bu kadar sinirle tepki vermesini de beklemiyordum. O kadar sinirle söylemişti ki yüzü dönüşmüş ve gözleri kıpkırmızı olmuştu.

Bense çok farklı bir ruh haliyle tüm soğukkanlılığımla gözlerimi gözlerinden bir an olsun ayırmıyordum. Bu durumda O'nu dinlemeyecektim çünkü. Maafolan benim hayatımdı ve bana yapılan bu lanet olası büyüyü iki takıntılı adamın rekabetine bırakmayacaktım.

"Ne kadar vaktim var?"

Sesimde ki soğukluk yüzünün aniden düzelmesine sebep oldu. Derin bir nefes alıp ve gözlerini gözlerimden çekmeden yanıtladı;

"Sanırım 48 saat. Normal bir vampirin dönüşmesi 24 saatte oluyor."

Yavaşca indiğim yataktan ayakta duran Christian'ın yanına doğru yürüdüm. Yüzümde tamamen mimiksiz bir ifade vardı. Christian ise çaresizliği gözlerinden okunan bir halde karşımda ilk kez güçsüz duruyordu. O'na iyice yaklaştım. Birbirimize dokunmuyorduk.

"Aklından geçenleri biliyorum Christian. Damon'a büyüyü bozması için kendini teslim edeceksin. Ama ben bunu yapmanı istemiyorum. Şimdi bu gece bu odadan çıkmayacaksın. Güneş doğana kadar."

Gözlerinin içine bakarak söylediğim bu cümleden sonra Chris yalnızca 'tamam' diyebilmişti. Sanırım ilk büyümü yapmıştım. Aksi takdirde Christian'ın asla izin vermeyeceği bir şeyi yapıyordum.

Odada ki dolabı açıp elime ilk geçen beyaz uzun elbiyesi üzerime güçlükle geçirdim.

Kapıdan ilk adımımı attığımda kendimde ki değişimi hissetmeye başlamıştım. Christian'ın 48 saat süreceğini söylediği bu dönüşüm bence 24 saat bile sürmeyecekti...

Collin beni görünce bir adım geriye gitti.

"Korkma Collin henüz değişmedim."

"Başlıyor."

Büyülenmiş gibi söylediği cümleden sonra Christian'a bir zarar verip vermediğimi kontrol etmek için koşarak odaya gitti.

Kapıdan çıkarken duvarda duran büyük aynadaki yansımama gözüm takıldı.
Saçlarım ateş kızılı ve gözlerimde tamamen kırmızıya dönmüştü. Tenim bembeyazdı. Dudaklarım da kırmızıydı. Göğüslerim büyümüştü. Vücudum herzamankinden daha seksiydi. Aynada ki halime şaşırıp kapıya yöneldim.

Nereye gideceğimi, ne yapacağımı, Damon'ı nasıl bulacağımı hiç bilmiyordum. Ne tarafa yürüdüğümün bile farkında değildim. Tek bildiğim büyücü olduğumdu ve tuhaf bir şekilde yürüdüğüm bu yolun sonunda Damon'a çıkacağını biliyordum.

Hiç yorgunluk hissetmeden ve korkmadan 3 saat boyunca yürüdüğüm bu ormanda sonunda karşıma çıkan evi görünce aniden durdum.

"Damon!"

Evin bahçesine bile yaklaşmamıştım ama sesimi duymuş olacak ki kapıya çıktı.

"Seni bekliyordum"