Ieder z'n eigen angst

M A N U E L

De beurt ging naar mij. Zenuwahtig frumelde ik aan mijn shirt. "Oke, nou euhm.. Ik zat op de bank toen de deurbel ging. Mijn moeder schreeuwde naar me dat ik open moest doen wat ik trouwens al een beetje raar vond. Ik moest immers nooit de deur openen maargoed, toen ik de deur opende werd ik een busje in getrokken die gelijk begon te rijden en al vrij snel weer stil stond. Vervolgens werd ik eruit getrokken en op een podium gezet, honderden mensen stonden voor mij. Angst trok binnen in mijn lichaam en zorgde ervoor dat ik flauw viel." Mompelde ik. "Ik heb last van angst om te falen." Trok ik de conclusie. "Heel goed." De man knikte mij bemoedigend toe, hij had nieteens zijn naam vermeld.