Συμφωνία Γάμου

Κεφαλαιο 22

Γυρίσαμε σπίτι και επι τόπου αλλάξαμε για να φύγουμε . Τα πράγματα μας ήταν ήδη μέσα στο αυτοκίνητο που θα μας πήγαινε στο αεροδρόμιο .
« Ξεκουμπωσε το μου σε παρακαλώ »
Με βοήθησε απαλά να το βγάλω χωρίς να αγγίζει καθόλου το δέρμα μου .
« Ευχαριστώ » μουρμούρισα τυπικά και γδύθηκα μπροστά του . Δεν είχαν νόημα οι ντροπές πια.. Ντύθηκα με κάτι άνετο και έφτιαξα μια τσάντα στα γρήγορα.
« Έτοιμη ;» Ρώτησε τινάζοντας ακόμα ρύζι από τα μαλλιά του . Έγνεψα θετικά και κατέβηκα στο αμάξι . Όλη η πρωινή ατμόσφαιρα είχε εξαφανιστεί.. Ένιωθα νευριασμενη και μπερδεμένη . Δεν είχα καμία όρεξη να πάω πλέον σε εξωτικά νησιά μαζί του . Ήθελα απλά να γύριζα στην παλιά μου γκαρσονιέρα . Ξεφυσηξα και βούλιαξα μέσα στο κάθισμα . Με κοίταξε με την άκρη του ματιού του χωρίς να μου σχολιάσει τίποτα και έκανε μερικά τηλεφωνήματα .  Οι δουλειές του πάντα έτρεχαν και το ότι θα έφευγε τόσες μέρες μαζί μου ήταν πλήγμα για την εταιρεία . Ειδικά τώρα που μόλις είχε αποκτήσει και τον όμιλο του παππού του . Φτάσαμε στο αεροδρόμιο και αφού περάσαμε τα διαδικαστικά , εγώ πήγα κατευθείαν στα μαγαζάκια . Δοκίμαζα αρώματα και κραγιόν όσο ο Σταύρος ακόμα τσακώνονταν για κάτι μετοχές . Ίσως λίγη υπερκατανάλωση να μου έφτιαχνε το κέφι.. Αγόρασα ότι μου άρεσε περισσότερο και πήγα να πάρω έναν καφέ .
«Θες ;» Του έκανα νόημα αλλά εκείνος έγνεψε αρνητικά το κεφάλι του .
Όσο περίμενα άκουγα δυο γυναίκες στο πλάι μου να μουρμουράνε κοιτάζοντας με .
« Μα αυτή δεν είναι ;»
« Λες ;; Που θα πηγαίνει άραγε ; Λες να είναι και ο Παλαιολογου εδώ ;» Κοίταξαν τριγύρω να βρουν το Σταύρο και ευτυχώς δεν ήταν στο οπτικό τους πεδίο . Όσο περνούσε ο καιρός , τόσο πιο γνώριμο γινόταν το πρόσωπο μου στον κόσμο . Αυτό σήμαινε πως πουθενά δεν θα ήμουν τελείως ελεύθερη.. άρπαξα τον καφέ μου και πήγα κατευθείαν σε εκείνον που επιτέλους είχα σταματήσει να μιλάει .
« το έκλεισες ;» Παραπονέθηκα και έκατσα δίπλα του .
« Συγνώμη , απλά γίνεται ένας πανικός και ειδικά τώρα με τον όμιλο »

Τσεκαρε συνεχως τα εμαιλ του και εγω απλα βαριομουν να περιμενω .

" Παω στα μαγαζια " πεταχτηκα ορθια στρώνοντας την μπλουζα μου.

" Παλι;"

" Λεφτα εχω.." γκρινιαξα και εφυγα μακριά του . Αν περνουσα ετσι στο ταξιδι καλυτερα να μην πηγαιναμε καθολου . Καποια στιγμη ακουσα ενημερωση για την πτηση μου και πηγα να τον βρω. Επιβιβαστήκαμε επιτελους στις πρωτες θεσεις που ειχαμε κλεισει και προσπαθησα να χαλαρωσω . Το ταξιδι προβλεποταν τεραστιο και η πρωτη σταση θα γινοταν στο ντουμπαι. Φορεσα την μασκα υπνου μου και αγνοησα τελειως το Σταυρο διπλα που πλεον δεν ειχε πια σημα για να ασχοληθει με τις δουλειες του .
Όταν άνοιξα τα μάτια μου , τρόμαξα . Με κοιτούσε με ένα διαπεραστικό βλέμμα που ανατρίχιασα .
« Πόση ώρα κοιμόμουν ;» Τεντώθηκα στην θέση μου και έστρωσα τα μαλλιά μου .
«Δυο περίπου » είπε γλυκά και μαζεύτηκε στο κάθισμα του .
« Χαίρομαι που έχω μια τόσο όμορφη γυναίκα» μίλησε ξαφνικά σοκάροντας με .
« Σε ευχαριστώ » άβολα προσπάθησα να χαμογελάσω . Το χέρι του απλώθηκε απαλά στο γόνατο μου χαϊδεύοντας το . Μια μικρή αναστάτωση ξεκινησε και στραβοκατάπια .
« Θέλω να περάσουμε όμορφα σε αυτό το ταξίδι Ναντια.. Να σε γνωρίσω πραγματικά , χωρίς να μας υποχρεώνει κανένα συμβόλαιο . Εσυ το θέλεις αυτό ;» Ήταν ήρεμος με μια φωνή μαγευτική . Σπάνια τον έβλεπα χωρίς ένταση . Έγνεψα θετικά χαμογελώντας . Είχαμε 9,5 χρόνια ακόμα μπροστά μας . Και από εχθές τα βήματα που κάναμε ήταν τεράστια . Αργά έσκυψε κοντά μου και με φίλησε στο μάγουλο . Τραβήχτηκα ελαφρά και τον κοιταξα κατάματα . Ένωσα τα χείλη μας αργά δείχνοντας του τα συναισθήματα μου . Τα δάχτυλα του μπλέχτηκαν μέσα στα μαλλιά μου και το φιλί μας βάθυνε . Ένας ελαφρύς αναστεναγμός μου ξέφυγε και η ανακοίνωση από τα μεγάφωνα μας σταμάτησε . Φτάναμε στην πρώτη στάση .
« Επιτέλους » γκρίνιαξε κοντά μου και μάζεψε κάτι χαρτιά που είχε στα πόδια του .