Συμφωνία Γάμου

Κεφαλαιο 11

Οι εβδομάδες κυλούσαν και εκείνος ήταν πιο τυπικός από ποτέ . Είχαμε τις στάνταρ δημόσιες εμφανίσεις μας αλλά εκτός από αυτό δεν τον έβλεπα σχεδόν ποτέ .
Είχε πάει 9 η ώρα και κατέβηκα στην κουζίνα να πάρω πρωινό . Ήθελα να κατέβαινα στο πανεπιστήμιο και μετά είχα κανονίσει μαθήματα γιόγκα .
« Καλημέρα Μαρω » της είπα γλυκά και την φίλησα απαλά .
« Καλημέρα γλυκιά μου , θέλεις καφέ ;»
Έγνεψα θετικά και έκατσα σε ένα ψηλό  σκαμπό . Μου σέρβιρε το υγιεινό πρωινό μου και έκατσε μαζί μου .
« Ααα μην το ξεχάσω , αυτό μου το έδωσε ο Σταύρος . Μου είπε να στο δώσω » ήταν ένα κόκκινο βελουτε κουτάκι .
« Τι είναι αυτό ;» Άφησα κάτω την φριγανια μου και το πήρα στα χέρια . Το άνοιξα  προσεκτικά και μέσα βρισκόταν ένα τεράστιο μονόπετρο . Ήταν εκθαμβωτικό !! Ουαου..
« για τους αρραβώνες σας είπε » είπε αμήχανα ..
« Μάλιστα » άγαρμπα το έβγαλα γρήγορα από το κουτάκι και το φόρεσα σαν να μην τρέχει τίποτα. Θα μπορούσε να μου το δώσει αυτοπροσώπως τουλάχιστον.
« Τι συμβαίνει Ναντια μου ; Γιατί είναι έτσι αυτός τον τελευταίο καιρό ; Έγινε τίποτα στο Βόλο ;» Η κυρία Μαρω ήλπιζε για εξελίξεις αλλά έπρεπε να την απογοητεύσω .
« Απολύτως τίποτα δεν έγινε . Απλά γυρίσαμε και οι δυο πιο συνειδητοποιημένοι » μουρμούρισα στενάχωρα και άρπαξα τα κλειδιά του καινούργιου μου  αμαξιού .

Ωραίο το δαχτυλίδι κύριε Παλαιολόγε . Άκρως απαραίτητο για τους αρραβώνες μας.. 

Του έστειλα μήνυμα βρίζοντας από μέσα μου αλλά δεν πήρα ποτέ απάντηση .

Γύρισα το βραδάκι σπίτι και το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να βγάλω τις γόβες μου . Με είχαν πεθάνει !! Πήγα στην κουζίνα να δω τι φάει υπήρχε και τον πέτυχα να μασουλάει ένα κριτσίνι.
« Καλησπέρα » είπα τυπικά και εκείνος έγνεψε . Φορούσε ένα λεπτό φανελάκι με μια φόρμα γκρι από κάτω . Όλος του ο λαιμός σχεδόν ήταν γεμάτος πιπιλιες .
« Πέρασες καλά ; » έδειξα με το χέρι μου τα σημάδια και εκείνος απάντησε αδιάφορα
« παρα πολύ καλά » τουλάχιστον δεν μου τις έφερνε μέσα στο σπίτι . Κάτι ήταν και αυτό..
« Το πάρτι των αρραβώνων ποτέ θα γίνει ;»
«Αυτό το Σάββατο δεν είπαμε;»
« έχεις αναλάβει εσυ τις ετοιμασίες έτσι ;»
« έτσι δεν είπαμε ;;;; »
« ναι ναι έχεις δίκιο » προσπαθούσα να κάνω κουβέντα αλλά προφανώς δεν ήθελε . Εκείνη τώρα η πόρτα χτύπησε και πήγα να ανοίξω .
« Ο Μιχάλης θα είναι , πάω να κάνω ένα μπανάκι , πες του να περιμένει αν μπορείς »
« Ναι φυσικά »
Άνοιξα την πόρτα και ο Μιχάλης κόμπιασε όταν με είδε .
« Καλησπέρα, ο Σταύρος κάνει ένα μπάνιο , ζήτησε να τον περιμένεις αν γίνεται»
« Αα οκ , εσυ πως είσαι ;» καθίσαμε μαζί στο καθιστικό και πιάσαμε την κουβέντα . 
« Τώρα τελειώνω το μεταπτυχιακό μου σιγά σιγά »  Άνοιξα ένα μπουκάλι κρασι και φτάσαμε στο δεύτερο ποτήρι όταν με ρώτησε .
« Πως τα πας με τον Σταύρο ;»
« Πως να τα πηγαίνω δηλαδή ; τυπικά είναι όλα όπως ξέρεις »
« Ε ναι φυσικά.. απλά τόσο χρόνο περνάτε μαζί, λογικό να έρθετε πιο κοντά »
Ο Μιχάλης ήταν ένα γοητευτικό παιδί , δεν ήταν τόσο ωραίος όσο ο φίλος του αλλά σίγουρα δεν περνούσε και εκείνος απαρατήρητος . Πάντα μου φερόταν γλυκά και ποτέ δεν με έφερνε σε δύσκολη θέση .
« Θα μπορούσες να πεις πως είμαστε φίλοι » μουρμούρισα και τελείωσα το κρασί μου . Τι έκανε ο άλλος τόσα χρόνια μέσα στο μπάνιο πια..
« Να σου κάνω μια ερώτηση Μιχάλη; »
« Ναι φυσικά !»
« Σου έχει πει ποτέ ο Σταύρος να μείνεις μακριά μου ; »
« Πως.. πως σου ήρθε αυτό ; » ανασηκωσα αθώα του ώμους μου και συνέχισα
« Δεν ξέρω , μετά το δείπνο που είχαμε στο παρελθόν δεν σε έχω ξανά δει » ήρθα πιο κοντά του και απαλά ακούμπησα το γόνατο του . Αμέσως το βλέμμα του έπεσε στην κίνηση μου και το πρόσωπο του άλλαξε εκατό εκφράσεις .
« Όχι προφανώς και δεν μου είπε κάτι τέτοιο , γιατί άλλωστε ;;» Αχ δεν ήταν καθόλου καλός ψεύτης . Το χέρι μου αργά ανέβηκε προς το στέρνο του και χάιδεψα απαλά το λαιμό του .
« Ξέρεις , είμαι τόσο καιρό μόνη και με το συμβόλαιο είναι λίγο δύσκολα τα πράγματα » μουρμούρισα νιαζαρικα και κόλλησα επάνω του . Θολωμένος με κοιτούσε και δεν ήξερε τι να κάνει . Δεν γαμιεται .. Όρμησα στα χείλη του και τον φίλησα παθιασμένα . Με χρόνοκαθυστερηση άπλωσε τα χέρια του πάνω μου, χαϊδεύοντας ότι έβρισκε . Ένας βογκητο του ξέφυγε και αγαρμπα με ξάπλωσε πάνω στον καναπέ . Η στύση του ήταν ξεκάθαρη και με πίεζε χαμηλά στην κοιλιά . Αν και είχα τόσο καιρό να πάω με άντρα, το σώμα μου αδιαφόρησε πλήρως  . Τα χέρια του ξεκουμπωναν βιαστικά το πουκάμισο μου και απελπισμένα χούφτωσε δυνατά το στήθος μου . Ανάσκελα κοιτούσα προς τα πισω όσο μου ρουφούσε τις ρώγες, ώσπου είδα τα πόδια του Σταύρου να κάνουν την εμφάνιση τους .
« Συγνώμη που άργησα, είπα να ξυριστ..» κοκαλωσε από το θέαμα και ο Μιχάλης πετάχτηκε κατευθείαν από πάνω μου .
« Σταύρο , Σταύρο να σου εξηγήσω » ξεκινησε να λέει πλησιάζοντας τον κ' εγώ ακόμα γυμνόστηθη σηκώθηκα όρθια.
« Δεν καταλαβαίνω , τι έχεις να του εξηγήσεις ;» Άρχισα να κουμπώνομαι μπροστά τους ,  με τον αρραβωνιαστικό μου έτοιμο να εκραγεί .
« Εκείνη το ξεκίνησε » συνέχισε να λέει ενώ εγώ προσπαθούσα να κρατήσω το γέλιο μου .
« Μιχάλη μου ηρέμησε , γιατί δίνεις εξηγήσεις στον Σταύρο ;; ξέρεις ψεύτικο γάμο κάνουμε . Δεν είναι δα και ο πραγματικός μου άντρας »
Εκείνος επιτέλους μίλησε με φωνή σχεδόν αγνώριστη .
« Μιχάλη καλά σου λέει η Ναντια , μην μου δικαιολόγησε . Απλά καλό θα ήταν να πηγαίνατε στο δωμάτιο της και όχι εδώ.. Δεν χρειάζεται να σας βλέπω έτσι »
« Δηλαδή φίλε δεν σε πειράζει όντως ; »
« Γιατί να με πειράζει ; » ο Μιχάλης παραξενεμενος τον κοιτούσε όλο νόημα αλλά εκείνος συνέχισε να καρφωνει εμένα . Σκούπισα προκλητικά τα χείλη μου και έκανα να φύγω .
« Εμένα με συγχωρείτε , είμαι λίγο κουρασμένη , έτσι και αλλιώς έχετε να τα πείτε οι δυο σας » ανέβηκα γρήγορα πάνω με ένα ηλιθιο χαμόγελο στα χείλη . Δεν θα μου γυρίζει αυτός σπίτι με σημαδεμένο λαιμό και εγώ θα το παίζω πίστη Κυρα..