Vkook♡

13.

-Jungkook pov-

Ik heb nu al spijt van alles wat ik verteld heb.

Hij mag dit niet weten!

Ik begin steeds harder te lopen.

Ik moet terug naar de dorm!

Ik begin te rennen en sprint de dorm binnen. Ik wordt gelijk tegen gehouden door Nam Joon.

"Jij gaat me even uitleggen wat er aan de hand is Jeon Jungkook" zegt hij boos.

Ik schrik van zijn dreigende houding.

"W-wat bedoel je?" Vraag ik zachter dan bedoelt.

Hij laat zijn telefoon zien waar een kranten artikel op te zien is.

Kim Tae-Hyung homosexueel?

Een van de leden van de populaire boygroup BTS is gespot met een andere jongen. Ze zaten samen in het park op een bankje toen iemand in de buurt was en hem herkende. Ze zag hoe Kim Tae-Hyung zijn lippen op die van de andere jongen drukte. We kunnen hier uit op maken dat hij op jongens valt. Er is niet meer bekend over de jongen met wie hij was.

Lees ik.

Mijn mond valt open en een schuld gevoel bekruipt mijn lichaam.

"Dit gaat de company niet leuk vinden! Ik denk dat ze hem en jou gelijk de laan uit gooien" roept hij.

Jin komt binnen rennen en grijpt Nam Joon's arm.

"Rustig" fluister hij in zijn oor.
"Hij kan er niks aan doen dat Tae-Hyung hem kuste" gaat hij verder.

"Ik was het" zeg ik gelijk.
"Ik kuste hem. Niet andersom"

2 paar verbaaste ogen kijken me aan.

"Tae die gekust wordt? Hij is altijd de persoon die begint!" Zegt Jin verbaast.

"Nu was ik het, dus krijg ik de schuld toch?" Vraag ik voor de zekerheid.

"Dat denk ik wel" antwoord Nam Joon in de war.

"Ik ga mijn spullen pakken. Ik zeg jullie zo gedag" zeg ik snel waarna ik naar mijn kamer loop.

Ik ga gewoon weg. Dan is alles weer zoals het was en kan Tae-Hyung weer verder met zijn leven.

Ik begin met het inpakken van mijn spullen en zet mijn muziek aan. Ik besluit geen oortjes in te doen in de hoop dat de anderen begrijpen dat ik even alleen wil zijn. Terwijl ik al mijn kleding netjes oprol en in mijn koffer stop besef ik pas wat ik heb gedaan.

Ik heb zijn hele carrière misschien wel verpest.

Ik maak het bed netjes op en merk dan pas hoe erg ik tril.

Ik ga zuchtend op het gedeelte bed zitten waar Tae-Hyung slaapt om even tot rust te komen. Ik heb al besloten dat ik in ieder geval nog even met hem wil praten. Ik kan simpel weg niet nu ineens weg gaan.

Ik laat me achter over vallen en staar naar het plafond zoals ik dat thuis altijd deed als ik weer eens in elkaar was geslagen. Zo voel ik me wel eigenlijk. Moe, verslagen en nutteloos.

Ik slik even en sluit dan mijn ogen.

Ik moet niet zo denken. Ik ben wel ergens goed voor.

Ik schrik van mijn eigen gedachtes. Positief staat niet in mijn woordenboek dus waarom heb ik hoop?

Iets of iemand zorgt ervoor dat ik me beter voel.

Een gevoel van iets wat voelt als rust gaat rond door mijn hoofd. Ik weet alleen maar al te goed door wie dat komt. Er is maar 1 naam die zich steeds herhaald in mijn hoofd.

Kim Tae-Hyung.

Ik sta op en schop mijn koffer aan de kant waardoor de hele kamer nu vol ligt met kleren. Ik ren de kamer uit en luister goed of ik ergens iets hoor wat klinkt als Tae-Hyung's stem.  Ik hoor niks dus ren ik het hele gebouw door. Ik open elke deur maar vind hem nergens. Ik ga door naar buiten en blijf even stil staan.

Waar zou ik heen gaan als ik wil dat niemand me vind...

Ineens gaat er een lichtje branden. Ik draai me om en ren het gebouw weer binnen. Ik blijf stil staan voor de studio en open de deur. Er is niemand binnen dus loop ik naar binnen en draai ik het slot achter me dicht. Ik open de glazen deur naar het opname gedeelte van de studio en schuif dan de grote poster van BTS (zonder mij er op  natuurlijk) een stukje aan de kant. Ik zie het kleine sleutelgat en de veel te lage deurklink. Ik haal diep adem en open de deur. De deur waar niemand behalve ik en Tae-Hyung van af weten. Hij heeft me deze ruimte een keer aangewezen, maar ik ben er nog nooit binnen geweest. Hij vertelde dat het 'zijn' plekje was en dat ik het bestaan er van geheim moest houden. Ik stap naar binnen en sluit de deur gelijk weer achter me. Ik trek aan het touwtje naast de deur om de poster er weer voor de schuiven. Dat heeft hij me allemaal uitgelegd. Hij heeft er heel wat werk ingestopt zei hij.

Ik klik het licht knopje aan en zie Tae-Hyung op een bank liggen. Hij kijkt me verschrikt aan en beweegt niet.

"Het spijt me" fluister ik.

Ik loop naar hem toe en zie gelijk dat hij lichtelijk in elkaar krimpt. Ik ga op het kleine lege stukje van de bank zitten en leg mijn hand op zijn wang. Aan de manier waarop hij zijn hele lichaam aanspant merk ik dat hij geen idee heeft wat er gebeurt of wat hij moet verwachten.

"Ik heb nog eens nagedacht" begin ik.
"Jij bent de enige persoon in tijden die positieve gedachtes in mijn hoofd heeft weten de praten. Ik dacht aan de manier waarop je tegen me hebt gepraat, de manier waarop je naar me keek en de manier waarop je glimlachte. Ik voelde me onder de kus bijna... gelukkig" zeg ik zacht.

Ik kijk hem aan en glimlach zwak.

"Ik heb iemand zoals jou nodig. Daarom laat ik je niet zomaar gaan. Jij hebt nu de touwtjes in handen. Je kan gelukkig worden met een geweldig persoon als Hoseok, of je probeert eens wat anders. In dit geval 'iemand' anders" zo lang jij maar... gelukkig bent" zeg ik waarna ik de brok in mijn keel weg slik.

"Gelukkig" fluister hij.
"Waarom vind je het zo moeilijk om dat uit te spreken?"

"Ik weet het niet" zucht ik.

Tae-Hyung gaat recht op zitten en kijkt me aan.

"Ik wil heel graag gelukkig worden met jou" fluistert hij.

Ik kijk hem even aan en voel dan dat mijn wangen beginnen te gloeien. Ik sla mijn ogen neer en kijk snel de andere kant op.

"Je bloost Jeon Jungkook. En ik weet wel waarom" zegt Tae-Hyung zacht.

Ik kijk hem vragend aan.

"Omdat je gelukkig bent" zegt hij waarna hij me dicht tegen zich aan trekt.

---------------------------------------------
Hellooooo,
Dit was alweer een van de laatste hoofdstukken van dit boek.

Ik hoop dat jullie het boek nog steeds leuk vinden. Als dat zo is laat dat dan merken door een reactie te plaatsen of door te liken.

Bedankt voor alles guys <3

-XXX-