Vkook♡

3.

-Jungkook-

Nadat ik 1 dag in het ziekenhuis heb doorgebracht voor allemaal onderzoeken, mag ik eindelijk naar huis. Wel een gebroken arm, maar dat is niet zo erg. Het had erger gekund.

Ik heb nummers uitgewisseld met Jin en Nam Joon. Ze zijn echt ontzettend aardig en ze zitten blijkbaar in een band. Daarom vroeg Jin ook of ik zing denk ik ook al weet ik eigenlijk nog steeds niet waar die vraag voor nodig was. Ze komen vanmiddag langs als ik weer thuis ben om gewoon gezellig te kletsen. Ik heb ze het ongeluk al vergeven want het was eigenlijk ook mijn schuld. Ik pas in ieder geval beter op, de volgende keer als ik dat pad fiets.

"een geluk bij een ongeluk zeg ik altijd maar" grinnik ik in mezelf als ik denk aan de vriendschap die ik heb opgebouwd met Jin en Nam Joon door het ongeluk.

Terwijl ik in de auto naar huis zit gaan mijn gedachten weer naar het ongeluk.

Ineens wordt ik uit mij  gedachten gehaald door mijn tante die begint te praten.

"Ik moet gelijk door naar mijn werk maar jij redt je wel toch?" Vraagt ze als we bijna thuis zijn.

"Tuurlijk" zeg ik met een glimlach.

"Dan is het huis voor mij alleen! En Jin en Nam Joon natuurlijk!

"Eindelijk thuis" zucht ik als ik me laat vallen op de bank zodra ik mijn tante heb uitgezwaaid.

Een steek schiet gelijk door mijn arm.

Een kreun van pijn verlaat mijn mond.

"Shit ik moet wel echt rustig aan doen!" Mompel ik.

Ik ben amper een half uur thuis als de bel al gaat. Ik sta op en loop naar de deur. Ik zie het paarse haar van Nam Joon al boven het glas van de voordeur uitsteken.

Ik open de deur en laat ze binnen.

"Hey kookie" zegt Jin vrolijk.

"Kookie?" Vraag ik verbaast.

"Ja dat is je nieuw bijnaam" zegt hij met een lach.

"Oke prima" grinnik ik.

"Hebben jullie ook bijnamen voor elkaar dan?"  Vraag ik nieuwschierig.

"Hij is prinses Jin en ik ben Rap Monster want dat is mijn stagename" zegt Nam Joon.

"Waarom prinses" vraag ik lachend.

"Hij houdt van roze en is gewoon de meest vrouwelijke uit de groep" zegt Nam Joon met een knipoog naar Jin.

Jin geeft hem gelijk een stopt in zijn zij.

"Hoelang moet het gips om blijven?" Vraagt Jin als we in de woonkamer zitten met alle 3 een glas cola in onze hand.

"Ongeveer 6 weken" is mijn antwoord terwijl ik naar het fel rode gips kijk wat om mijn hele arm zit. 

"Mag ik er wat opschrijven?" vraagt Nam Joon met een voorzichtige glimlach.

"Tuurlijk" zeg ik met een glimlach terwijl ik opsta om een watervast stift te pakken.

Zodra ik terugkom zitten Jin en Nam Joon dicht tegen elkaar aan op de bank wat in elkaars oor te fluisteren. Nam Joon wrijft met zijn hand over Jin's been. Ik zie nog net dat ze elkaar een klein kusje geven, voordat ik even hoest.

Ze kijken me een halve seconde verschrikt aan voordat ze doen alsof er niks gebeurt is.

"Hier is de stift" zeg ik om de korte stilte te verbreken.

"Thanks" zegt Nam Joon terwijl hij de stift ongemakkelijk aanpakt.

"Volgens mij weet hij dat ik het gezien heb" gaat er door mijn hoofd.

"Nieuw BTS lid opkomst" Schrijft hij super groot in het midden van mijn gips.

"BTS?" vraag ik niet begrijpend.

"Dat is onze band" zegt Jin niet begrijpend terwijl hij met een scherpe blik oogcontact met Nam Joon probeert te krijgen. Die is alleen nog niet klaar met mijn gips.

"Zo te zien weet Jin hier niks vanaf" Denk ik terwijl er een glimlach op mijn gezicht verschijnt.

Die 2 zijn wel echt schattig samen.

"Jungkook~19 jaar-nieuwste lid BTS" schrijft hij er onder.

"Nieuwste lid?" Vraag ik verbaast.

"Ja jungkook. Nieuwste lid" zegt Nam Joon met een glimlach.

"Ik heb je school achterhaald, je muziek docent gesproken en filmpjes van optredens gezien die je voor de klas gedaan hebt" zegt Nam Joon.

"Je bent echt heel goed en ik wil dus vragen of je bij onze band wil!" Gaat hij verder met een big smile.

"Moet ik die keuze nu gelijk maken?!" Vraag ik verschrikt terwijl ik hem met grote ogen aankijk.

"Je hebt nu nog precies 2 weken tot we bezig gaan met het nieuwe album, dus zo lang heb je om te bespreken en te overleggen met je ouders en vrienden" zegt Nam Joon alsof het de normaalste zaak van de wereld is.

"2 weken" zucht ik waarna ik mijn gezicht in mijn handen laat vallen.

"Je moet je leven er voor willen opgeven, je moet op een podium willen staan, je moet je vrije tijd willen opgeven en je moet open staan voor nieuwe vriendschappen met de rest uit de groep" rateld Jin aan 1 stuk door omdat hij via oogcontact al leek te begrijpen waar Nam Joon heen wilde met zijn verhaal.

"Jeetje" zucht ik.

"Je moet het zelf weten en zelf beslissen want het gaat er om waar jij je het prettigst bij voelt" zegt Jin met een glimlach waarin ik duidelijk kan zien dat hij wil dat ik gelukkig ben.

Echte vriendschap!

"Geef me een momentje" zeg ik terwijl ik weg loop.

Ik bel mijn moeder en overleg wat zij er van vind. Ondertussen hoor ik een aantal woorden uit het gesprek van Jin en Nam Joon.

"Opgeven"

"Heftige druk"

"Jimin"

"V"

"Suga"

"J-hope"

Wie of wat is dat?!

Ik vind deze keuze zo lastig! Ik vind het super leuk om te zingen en op te treden maar straks vind ik de andere members maar niks of kan ik de stress niet aan ofzo. Als ik er zo veel voor op het spel moet zetten weet ik niet of dit het beste is.

Ik moet er even een nachtje over slapen...

terwijl ik zachtjes terug loop zie ik dat Jin met zijn gezicht naar Nam Joon gericht bij hem op schoot zit. Ze kijken elkaar diep aan waarna een zachte kus volgt.

"Had ik maar iemand die zo veel van me houdt" zegt een zacht stemmetje in mijn hoofd.

"Ik ben benieuwd hoe hij er uit gaat zien als ik hem gevonden heb" gaat het stemmetje verder.

WACHT HEM?!

IK VAL OP MEIDEN!

"Wtf Jungkook" fluister ik tegen mezelf terwijl ik zachtjes terug loop naar de keuken om Jin en Nam Joon niet te storen.

--------------------------------------
Hoooiiiii!!!
Hopelijk vinden jullie het boek een beetje leuk😊

Laat me weten in de reacties wat jij er van vind en laat ook weten wat je nog voor dingen terug wil lezen in dit boek.

Veel plezier met wachten op een nieuw hoofdstuk😏

-XXX-

Ps: meer dan 1100 woorden💪