When They Meet Again (Revising...)

Prologue

"I still love him" mahinang sabi ko na dahilan ng pagtigil niya na tila ba ay nabato siya sa kinatatayuan niya. Matagal din siya sa ganong pwesto hanggang sa dahan dahan niyang binitawan yung braso ko at humakbang palayo sa akin. Gusto ko sanang hawakan yung kamay niya na kanina lang ay nakahawak sa akin pero pinigilan ko yung sarili ko dahil alam ko na mas lalo ko lang siyang masasaktan sa binabalak kong iyon.

"Bakit laging siya? Bakit? Can't you see me? I'm always at your side pero siya lagi yung hinahanap mo!" hindi ko alam kung anong nangyayari sa kanya, hindi ko siya maintindihan kaya sa halip na sumagot ay yumuko lang ako at tahimik na nakikinig sa mga sinasabi niya.

"Answer me, why is it always him?" napaiyak ako hindi dahil sa tinanong niya kung hindi dahil sa dahan dahang pagtulo ng luha niya. Jhimro never cry. Oo, sa mga drama niya umiiyak siya but that was an act. This time, he's crying. For real. Jhimro Yu is crying in front of me and I can't help but to stare at him. Napahinga ako ng malalim saka bahagyang lumayo sa kanya.

"I.. I don't know" mahinang sabi ko at pilit kong pinipigilan sa pagtulo yung mga luha na dire-diretso sa pag-agos.

"Is it hard to notice me? I'm always here whenever you need me. Do you remember the day you were crying because someone said na iiwan ka ng lahat because you're so kind and easy to fool. So you made me promised that no matter what happen I must be at your side and I did. See? Tinupad ko naman diba? Until you decided to leave. You, decided to leave. But I still tried to be at your side not because I promised but because I don't want you alone. I tried to, but you pushed me away"

Tuluyan ko ng di napigilan yung pagtulo ng luha ko dahil sa mga sinsabi niya sa akin. I'm guilty. Guilty ako dahil totoo yung mga sinsabi niya. At wala akong magawa kung hindi ang umiyak na lang habang naaalala yung nakaraan. 

"I'm sorry but I was hurt, really hurt that time. I didn't mean to push you away from me. I just need space to heal my heart"

"I know that. I understand but I just can't accept the fact na matapos mong sabihin sa akin na huwag akong aalis sa tabi mo ay basta mo nalang akong iiwan sa ere" napapikit ako ng dahil sa mga pumapasok sa utak ko. Di ko mapigilan na isipin na isinusumbat niya sa akin lahat ng mga ginawa kong pagkakamali sa kaniya. This is not him.

"Why are you telling this to me?" mahinahon kong tanong sa kanya dahil hindi ko na nagugustuhan yung ipinu-punto niya sa akin. Unti-unti siyang lumapit sa akin na naging dahilan ng pagbilis ng tibok ng puso ko. Nanunuya siyang ngumiti sa akin bago ako tinignan ng matalim. And then I comfirmed, it is not the Jhimro Yu that I've known. He never looked at me the way he is looking at me right now. This side of him..  why?

"Isn't it obvious? Sinasabi ko yung mga nagawa ko sayo, yung mga ginawa mo sa akin at kung paano ako hindi umalis sa tabi mo. I'm telling you that I'm better than hi--"

*Paaaak*

Namula agad yung pisngi niya dahil sa sampal ko. Matalim ko siyang tinitigan at saka siya tinulak palayo sa akin.

"I'm telling you too that he is better than you and no matter what you do, he is the best and will always be. Wala ng makakahigit pa sa kanya kahit na ikaw pa!"

---