Przemijam ja, przemijasz ty,
na co czekamy, po co kochamy.
Będę w wieczność spał, na nocnych
snach, aż obudzę się i znowu
zacznie słońce oświetlać mnie.
Kwiat niebieski pisze co chce.
Ssak Królewski marzycielski,
który w swym zachwycie,
biegnie aż po świata kres.
Światłość znowu wzywa mnie,
bom okłamał dziewczę złe.
Ja prawdę pokochać chcę,
lecz kłamstwem wysławiam się.
Niezapominajka neguje co chce,
Lwowi Królewskiemu, który marzy
o wiecznym spokojnym śnie.
YOU ARE READING
Hard Mode
PoetryZbiór wierszy. Można rzec tak: wiersz o trudnej (według mnie) treści, nic co wydaje się że jest oczywiste, jednak może się okazać zupełnie inne, może bardziej skomplikowane albo jednak proste. Oczywiście ich tematem jest wszystko co może dotyczyć: ś...
