Gerçek Hayata Merhaba

Yanlış Anlaşılma...

Antonella'dan...
Kapıda gördüğüm yüzle gözlerim yuvalarından fırlamış,ağzım ardına kadar açılmış bir şekilde duruyordum. Bruno ise benim aksime çok rahattı. Kapıdaki kişiye zafer kazanmışçasına bakıyordu. Gonzalo bizi çok yanlış bir anda yakalamıştı. Şu anda bu durumu ona nasıl iza edeceğimi düşünüyordum. Vücudum terlemeye,ellerim titremeye başlamıştı. Gonzalo kapıyı sertçe kapatıp bize doğru yaklaşmaya başladığında Bruno hemen elimi yakalayıp parmaklarını parmaklarıma kenetlemişti. Şaşkınlık içinde ona doğru döndüğümde yüzünde sinsi bir sırıtış belirmişti. Kaş göz işaretleriyle ona "Ne yapıyorsun?" dercesine sorarken o da aynı kaş göz işaretleriyle "Sen merak etme." demek istiyordu. Gonzalo bir süre bakışlarını Bruno'yla ikimizin üstünde gezdirdikten sonra boğazını temizleyip konuşmaya başladı.

"Ne de güzel konuşuyordunuz öyle siz. Burada,müzik odasında,bedeniniz enstürmanlara yaslanmış,dudaklarınız birbirinize kenetlenmiş şekilde. Antonella genelde eski sevgililerinle bu şekilde mi konuşuyorsun?"

Gonzalo'nun bu kadar sakin konuşması hem beni hem de Bruno'yu çok şaşırtmıştı. Normalde sevgilisini eski sevgilisiyle böyle bir durumda görünce sinirden delirip Bruno'yu döveceğini düşünmüştüm ama Gonzalo karşımızda gayet sakin bir şekilde duruyor,sanki az önce çok normal bir olaya şahit olmuş gibi konuşuyordu. Ben ise elimi Bruno'nun elinden çekip Gonzalo'ya sakince bakmaya başladım.

"Gonzalo iyi misin sen?"

"Gayet iyiyim sevgilim. Bu adam seni bu odaya çekip kapıyı kapattığından beri sizi izliyorum. Kuşkulandım sana zarar verebilir diye. Ayrıca konuşmalarınızın hepsini de duydum. Bu adam seni önceki buluşmanızda da zorla öptü. Ve sen bunu bana söylemedin."

"Gonzalo ben aslında söyle-"

"Biliyorum güzelim söylerdin ama önemsiz bir öpücük olduğu için bana söylemek saçma gelir diye düşündün. Haklısın aslında. Muhtemelen az öncekini de önemsiz olduğu için söylemeyecektin. Sana asla kızmıyorum. Sonuçta seni rahat bırakmayan kişi Bruno. Bu yüzden onunla kısa bir konuşma yapacağım. Sen beni dans odasında bekler misin? Seninle bugün cafeye gideceğiz umarım unutmamışsındır."

Çok şaşkındım. Hala Gonzalo nasıl bu kadar sakin diye düşünüyordum. Daldığımı farkedince Gonzalo hemen beni kendine çekip dudağıma yapıştı. Çok geçmeden ona karşılık vermeye başlamıştım. Bruno ise orada şok olmuş bir şekilde bizi izliyordu. Sonunda birbirimizden ayrılınca Gonzalo bana kocaman gülümseyip alnıma bir öpücük kondurdu. Ben de mesajı almış gibi çantamı alıp hızlıca müzik odasından çıktım ama dans odasına gitmek istemedim. Çünkü ne konuşacaklarını merak ediyordum. Belki de kavga edeceklerdi! Eğer kavga edeceklerse onları ayıracak biri olmalıydı. Bu yüzden kapıyı aralık bırakıp onları dinlemeye başladım.

"Bana bak Bruno! Bu zamana kadar sana hiçbir şey yapmadım sırf kız arkadaşımın bana olan sevgisi ve saygısından dolayı. Kaç kere onunla buluşmak istedin,her seferinde sesimi çıkarmadım. Ama artık yeter! Kız arkadaşımın peşini bırakacaksın! Onu böyle saçma numaralarınla etkileyemezsin. Ne yani kızı odalarda sıkıştırıp öperek senden etkilenmesini bekleyecek kadar ahmak mısın? Beynini daha yararlı işlerde kullanmanı tavsiye ederim. Biz çok mutluyuz. Bizi ayırmaktan vazgeçip peşimizi bırak!"

"Pardon Gonzalo ama sen kimsin de bana bunları söyleyebiliyorsun? Antonella'nın sevgilisi olman ona sahip olduğun anlamına mı geliyor? İstediğimi yaparım ve sen de bana karışamazsın."