Gerçek Hayata Merhaba

Yenilikler...

Antonella'dan...
Gonzalo beni kucağına aldıktan sonra odama getirdi. Ben de başımı onun omzuna koyup çoktan mest olmuştum. Kokusu parfümü mü yoksa kendi kokusu mu bilmiyorum ama çok güzeldi. O da bir yandan belimi kavrayıp bir yandan da saçlarımı okşuyordu. Nihayet beni kucağından indirip yatağıma oturttu. Kapıyı sıkıca kapatıp kitledikten sonra hemen karşıma oturdu ve öpüşmemize devam ettik. Bu işin sonunun nereye gideceğini bilmiyordum. Umarım düşündüğüm gibi olmaz çünkü bunun için daha çok gençtik. Düşüncelerime söz geçiremeyerek istemeden de olsa dudaklarımızı ayırdım. Gonzalo şaşırmış bir şekilde bana bakıyordu. Ellerini tutup ona gülümsedim. "Gonzalo bak senden çok hoşlanıyorum ama yapacaklarımız öpüşmeden ileri gitmemeli. Bunun için daha çok erken. Neden bahsettiğimi anlamışsındır umarım." Söylediklerimden sonra şaşkın bakışlarının yerini muzip bakışlar aldı. O da benim elimi tuttu ve dudaklarına götürüp öpmeye başladı. "Bunun için sakın endişelenme Antonella. Neden bahsettiğini anladım tabii ki. Elbette sana katılıyorum. Biz bunun için daha çok genciz. Daha lisedeyiz üstelik. Elbet bir gün olacak ama bu şu an değil." İyice rahatlamıştım artık. Yakışıklı ve akıllı olmasının yanında bir de olgundu. "Tanrım,iyi ki karşıma Gonzalo'yu çıkardın." diye düşündüm. Dalmış olmalıydım ki Gonzalo'nun sesiyle kendime geldim. "Seni öpmeyi çok sevdim. Dudakların çok tatlı." Ben de ona iyice yaklaşıp "Asıl seninkiler daha tatlı. Devam edelim mi ?" diye sordum. Cevabı beni kendine doğru çekip dudaklarıma yapışmak oldu. Bu hamlesinden sonra abartmıyorum,1 saat boyunca öpüştük! Biraz öpüşüp nefes aldıktan sonra tekrar birbirimizin dudaklarımıza yapışıyorduk. İtiraf etmeliyim ki bu yaptığımız şey içimde kelebeklerin dans etmesine neden oluyordu. Bir ara göz ucuyla Gonzalo'ya baktıktan sonra onun da mest olduğu aşikardı. Annem gelene kadar öpüşmeye devam ettik. Ta ki annem kapıyı açana kadar... Annem kilidi çevirir çevirmez Gonzalo'yu hızla ittim ve ayağa kalkıp odamın kapısını açtım. Gonzalo benim bu telaşıma kahkahalarla gülmüştü. Ona sinirli bir bakış atıp elimi uzattım. "Hadi aşağıya inelim." Parmaklarını parmaklarıma geçirip ayağa kalktı. Tutuştuğumuz eli alıp benim omzuma koydu. Ben de boşta kalan elimi onun beline sardım. Böylece birbirimize sarılmış bir şekilde aşağıya indik. Yüzümüzde az önceki yaşadıklarımızın aksine masum bir gülüş vardı. Aşağıya indiğimizde annem bize önce şaşkın bakışlarla baktı ama sonra yüzünde bir gülümseme oluştu. Gonzalo'yu severdi. Hatta bana sürekli "Matias'ın yerine Gonzalo'yla çıkmalısın." diyip dururdu. O zaman bu dediği umurumda bile olmazdı ama şimdi ben de anneme hak veriyordum. Gonzalo kesinlikle Matias'tan daha iyiydi. Gonzalo hemen annemin eline zarif bir şekilde bir öpücük kondurdu. "Merhaba Bayan Blanca. Nasılsınız ? Sizinle tekrardan karşılaşmak çok güzel." Annem bu kibarlıktan etkilenmiş olacak ki yüzünde kocaman bir gülümsemeyle "Gonzalo iyi ki buradasın. Ve görüyorum ki sevgili olmuşsunuz. Bu benim için bugünün en güzel haberlerinden biri oldu. Kızımla sizi çok yakıştırıyordum zaten. Seni de severim. Gayet yakışıklı,akıllı,sempatik ve saygılısın." Gonzalo hemen bakışlarıyla beni süzerek tekrardan anneme döndü. "Öncelikle iltifatlarınız için çok teşekkür ederim Bayan Blanca. O sizin zarifliğiniz. Ve evet çıkmaya başladık. Çünkü sonunda birbirimizden hoşlandığımızı anladık." Birden durup elimi dudaklarına götürerek küçük bir öpücük kondurdu. "Onu ilk gördüğüm andan beri ondan çok hoşlanıyorum. Onun ilk önce sesine aşık oldum daha sonra da güzelliğine ve zarifliğine. Hem güzellik hem de zariflik olarak size benziyor. Siz de onun kadar güzel ve zarifisiniz." Annem iyice mest olmuştu. Utanmasa şu an Gonzalo'yla beni hemen evlendirecekti. Gözlerini hülyalı hülyalı süzerek "Ah Gonzalo,çok kibarsın teşekkür ederim.Neyse çocuklar benim biraz işlerim var. Siz keyifinize bakın." diyip yukarı çıktıktan sonra Gonzalo beni kucağına alıp salonun ortasında döndürmeye başladı. Bu hareketi kahkaha atmama sebep olmuştu. "Gonzalo,sevgilim ne yapıyorsun ?" Birden saçlarımı koklamak için başını saçlarıma gömdü. "Ah Antonella,seni o kadar çok seviyorum ki sonunda benim sevgilimsin. Bunun için çok mutluyum." Hemen beni indirip yüzümü avuçları arasına aldı. Bende ellerimi ellerinin üstüne koydum. "Gonzalo ben de seni çok seviyorum. Hem de aklının almayacağı kadar." Bu sözler üzerine öncekilerden daha hızlı bir şekilde dudaklarıma yapıştı. Elleriyle yüzümü kendine doğru çekiyordu. Uzun bir süre daha öpüştükten sonra Gonzalo'nun aniden çalan telefonuyla zorlukla ayrıldık birbirimizden. Gonzalo'nun çalan telefona sinirlendiğini gerilen yüz kaslarından anlayabiliyordum. İçimden sessizce kıkırdadım. Gonzalo telefonda uzun bir süre konuştuktan sonra ellerini tekrar yüzüme sabitleyip "Sevgilim benim artık gitmem gerekiyor ama merak etme acil birşey olmadı. Seninle gece yine konuşuruz. Seni seviyorum." diyerek alnıma uzun bir öpücük kondurdu. Ben de yanağına uzanıp "Ben de seni seviyorum. Akşam yine konuşuruz." diyerek uzun bir öpücük kondurdum. Bana en güzel gülümsemelerinden birini attıktan sonra hızlıca kapıdan çıkıp gitti. Ben de aşk sarhoşluğuyla arkasından bakmaya devam ediyordum. Ta ki annem seslenene kadar. "Antonella,bebeğim bu sefer turnayı gözünden vurdun. Gonzalo'yla o kadar çok yakışmışsınız ki birbirinize. Sakın ayrılmayın." Anneme kocaman sarılıp "Merak etme anne Gonzalo'dan ayrılmak gibi bir niyetim yok. Birbirimizi seviyoruz. Ama önce Matias'tan ayrılmam lazım." Annemi şaşkın bir şekilde orada bırakıp odama döndüm. Hemen Matias'ı arayıp onunla yarın buluşmak için sözleştik. Böylece birbirimizden ayrılabilecektik.