― two worlds ; park hyungsik [edytowane]

o d w r ó t

ile to już minęło, odkąd ostatnim razem wyszła z domu?

nie jest sobie w stanie przypomnieć.

prawdopodobnie przestała liczyć dni w momencie, gdy dziennikarze jeszcze koczowali pod bramą wejściową do jej domu. po miesiącu trochę ich się przerzedziło, ale ciągle są. węszą, tropią, nie dają sobie, ani jej spokoju.

oprócz służby nie ma nikogo.

wszystkie szczury uciekają, kiedy łódź nabiera wody — myśli sobie. pewnie to dlatego nie miała żadnych wieści od rodziców. nie chcieli zostać uwikłani w tą szaradę. przecież za to, co robi dziecko powinni odpowiadać rodzice.

naeun za wszystko odpowiada sama.

co rano wstaje, starannie układa włosy, ubiera się w najlepszą sukienkę i nie wychodzi. tygrys zamknięty w klatce, którego pazury z dnia na dzień stają się coraz krótsze — ścierają się.

nie ma nic innego, oprócz wracania do przeszłości, którą dawno temu zostawiła za sobą, o której zupełnie zapomniała, bo zdarzyła się w innym życiu, z zupełnie inną główną bohaterką.

whiskey i wspomnienia.

nieprzerwanie.

dopóki nie wraca on.

potrafi rozpoznać jego kroki. takie ciężkie i bez zawahania.

ona wcale nie ucieka. zwyczajnie wycofuje się do własnej sypialni i stamtąd nie wychodzi.

ranne zwierze nie obnosi się ze swoimi ranami przed nikim.

tym bardziej nie przed drapieżnikiem.

✖️
042021