Chapter Twelve: CONFESSION ♛

721 48 29
                                    

 CHAPTER 12 

“No confession will be easy knowing it's one-sided”

Hapon na nung pumunta kami sa beach. Bigla ata nagbago ihip ng hangin nung nasa beach na kami. Kahit hindi niya ako kinakausap, halata na nag-eenjoy siya sa beach. Ako naman, pinagmamasdan ko lang siya mula sa malayo.

She was happy.

She was running through the shore.

She was lovely.

That's why I took some pictures of her.

 *CLICK*

*CLICK*

*CLICK*

The shots were good. It was so natural, so true.

“She really looked like her”

Bakit kaya magkamukha talaga sila?

Nagpasya ako umupo. Kapagod na kasi. Nakita ko siyang gumagawa na naman ng sand castle. Pero, lagi namang nasisira. Ang cute niya nga kapag pinipigilan niya ‘yung dagat na sirain ‘yung sand castle niya. As if mapipigilan niya rin. Psssh! 

“Hey! Come here first” Tinawag ko siya at tumakbo naman siya agad. Pero, hindi na siya nakangiti. Back to being cold na naman ito!

“Why?” Sabi niya nung makaupo siya. Sobra na pagka-isnabera nito ha! 

One word pa rin sagot niya??!! ●﹏●

“Di ka pa napapagod?” I asked habang iniinom ‘yung shake ko.  “Nope!” She said plainly. At hindi na ulit kami nag-imikan. Nakatingin siya sa dagat, ako naman busy sa pag-scan ng pictures ng camera ko. Ninanakawan ko siya ng tingin pero hindi maalis ang tingin niya sa dagat. Sirena ba siya kaya gusto niya ang dagat? ఠ___ఠ

Magsasalita na sana ako ulit nang…

“Can  I go to the riverside Prince?”

Wait?! Did I hear it right? PRINCE na lang tawag niya sa akin? Bakit parang hindi ako sanay ah. (◕︵◕)

“O-okay. Bakit naman?” Medyo nagulat ako sa tinawag niya sa akin. Bakit parang malungkot ako na PRINCE na lang tawag niya sa akin. Saan an yung 'MY' (╥﹏╥) Tsaka ano gagawin naman sa riverside? Tss.

“Wala lang”

Umasenso. Two words na sagot niya! Pero hindi na My Prince tawag niya sa akin. HUHU (╥﹏╥)

“Can I go with you?” Please! Please say YES! Please!! Gusto ko sumama! 

“Okay”  Ay salamat! Pero, pumayag nga siya but, she’s still cold  (╥﹏╥)

Back to one-word answer na naman!  

Nagpasya na kami na pumunta sa riverside. Grabe! Ang tahimik lang sa loob ng sasakyan. Ito ata ‘yung nakakabinging katahimikan! Walang kumakanta, walang nagsasalita! Hindi ko na rin sinubukan magsalita kasi alam ko na walang patutunguhan pag-uusapan namin. Galit pa rin siya sa akin eh. Paminsan-minsan, tumitingin ako sa kanya. I can see it, she’s really sad. Tsssk! Nakasandal lang ulo niya sa bintana ng sasakyan. Nung makarating na kami…

“We’re here” Tapos binuksan ko ang pinto ng kotse. Bumaba na rin siya at nauna maglakad. Hindi man lang ako hinintay. Umupo siya sa damuhan at tahimik lang habang tinitingnan ‘yung mabilis na agos ng ilog. Ang hilig niya sa dagat at ilog ah! Sirena nga siguro ‘to  ఠ___ఠ

Those Days in VeniceTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon