NO MORE SAD DAY'S

[chapter eighteen]_plane crash_

(Cara POV)

Pumunta na ako sa upuan ko malapit sa bintana.

'parang may mali?'

Hindi ako mapakali dito sa kinauupuan ko, kung babaliktad ba ako sa kabilang side o babaliktad sa right side, kung matutulog ba ako o titingin nalang sa mga ulap.

'Dapat pala ginamit ko nalang yung private plane namin'

Stupidity number two cara, you got it!

Napatingin ako sa right side ko halos lahat sila naka-tulog, at yung iba nanonood lang.

'Ano bang mabisang gawin'

Ilang oras pang ganun lang ang nangyayari sa akin minsan tatayo ako para pumuntang cr.

Then suddenly, parang eto na yung hinihintay ko kaya hindi ako mapakali, the plane was shaking and all the passenger ay nag papanic, i dont know what would i do either.

'All the passenger sit down and fasten yoyr sit belt, i repeat, all the passenger please sit down and fasten your sitbelt thank you'

Agad akong umayos ng upo at nakita ko sa labas ng binatan kung paano tumama yung kidlat sa pakpak ng eroplanong sinasakyan namin at mabilis na kaming nag crash.

-----

(Zhuck POV)

Naghahanda ako ng dinner namin ni jeremy, at si ugok naman pa chill chill lang nanonood ng tv

'Anak ng ugok nga naman talaga oh!'

Binato ko tuloy ng repolyo.

"Ano ba?!" Inis na sabi niya.

Pinanliitan ko siya ng mata at tinaasan ng kilay.

"A-ano ba...ano ba yun?" Agad niyang bawi ng salita.

'Makuha ka sa isang tingin kung ayaw mong mabatukan sa akin'

Nag flight na si cara kanina at buti nalang nakasama ko pa siya kaso hindi kami nag ka-usap, ang daming nag bago sa kanya yung pananamit, yung ugali mas naging worst ang kasungitan niya, pero maganda parin siya.

Minsan gusto kong lumapit sa kanya, pero hanggang malayuan nalang ako at titig nalang ang abot ko, minsan hindi ko maiwasang magpantasya potek lalaki pa ako lawak ng imahinasyon ko.

'Breaking news'

Agad akong napatingin sa tv kung saan nanonood si jeremy

'Isang eroplano ang bumagsak ngayong umaga na pamuntang korea at hindi pa matukoy kung sino ang mga pasahero dito, at bumagsak sila sa-'

Lumabas agad ako ng bahay at iniwan ko na yung ginagawa ko dun.

"Hoy!" Sigaw ni jeremy pero hindi ko siya pinansin.

'Cara'

Walang ibang nasa isip ko kundi si cara, at si cara lang because i care for her.

Sumilip ako sa bahay nila cara at nandoon pa yung kuya niya at mommy.

Pumasok ako dun, para magtanong pero tingin lang kaya nilang ibigay sa akin, yung mommy niya umiiyak at pinapatahan naman nung kuya niya.

Palabas na sana ako pero tinawag ako ni chard kuya ni cara.

"Hintayin mo nalang yung balita kay cara dumito ka muna" sabi niya at tininganan ko siya seryoso siya dun.

Umupo ako sa isa sa mga sofa duon.

"Hello" sabi ni chard sa telepono niya.

Sa aming mga lalaki hindi uso ang kuya-kuya.

"Ano nahanap niyo na ba yung kapatid ko?" Mas lalaong humagugol sa iyak yung mommy ni chard "mom stop crying, mahahanap rin natin si cara"

Nung kami pa ni cara nakita ko na ang totoo niyang ina, pero hindi ko sinabi sa kanya kasi yun din ang sabi ni tita jona ang totoong ina ni cara.

"Please report us kung meron na kayong nakuhang information" may pag-alala sa boses na yun ni chard.

-----
(Chan POV)

Sobra ang pag-aalala ko dahil hindi pa namin nakikita hanggang ngayon si jenna, pati si mike na nasa france ganun na rin sabi niya uuwi na lang raw siya pero hindi ko pinayagan sabi ko ako nalang ang maghahanap.

"Nakuu! Saan kaya nagsusuot yung batang yun?" Hindi mapakaling sabi ni mom.

Inisip ko kung anong huling pinuntahan niya ang sabi niya sa isang cafe lang jan pero hindi ko naman alam kung saan yun.

Biglang bumukas yung pinto at lumapit agad sa kanya si mom, biglang kumunot yung noo ko dahil basang basa niya at parang lantang gulay, this girl talaga.

"Jenna!"

-----

Ipagpapatuloy...

Keep reading po and please vote..