Konuşmayı bilmiyorum
Arnavut kaldırımlarının üzerinde duygular beslemeyi bilmiyorum
Üç travma bir tramvay iki gölge biliyorum
Adapazarı kömür dükkanı ter sigara
Daha bir sorumluluk sahibi gözüküp daha sıfırım
Uyku bileklerime doluyor uykusuzluk gözlerimin altına
Galiba dedim galiba bu kez kazandım
Kaybederken söylemişim bunu çok güldüm çok
Papatyaları görmedim taç yapamam
Aşk daha varoştu mezarlıktan çiçek çaldıran bir aşktı
Ölen insanlara ölü çiçekler bırakırız biz insanlar
Yaşayan insanlara plastik çiçekler veririz biz insanlar
Kendine hiçbir söz vermemiş bir adam olarak durdum karşısında
Sert bir kabuk olarak duruyordum
Galiba dedim galiba bu kez hissediyorum
O giderken söylemişim bunu çok güldüm çok
Sonuç olarak sonların bana gelişi hep hızlı olmuştur
Şahsına münhasır sövüyor gibiyim
Yüzünde kaç çizgi varsa ezberlerken
Saç tellerini saymak yıldız saymak gibiydi
240 tane saydığımda suskunluğum huzursuz etmişti
Neden sustuğumu söyleyemedim çünkü konuşmayı bilmiyorum
He bu arada şöyle bir şey var
Ben halen istikrarla ''düşüyorum düşüyorum düşüyorum..''
YOU ARE READING
EKİNOKS
PoetryYorgunum, artık yazamıyorum eskisi gibi Çetrefilli zakkum öldü Bir sigara daha derken Hasılatı kaçırdık Hasılat ömürdü
