EKİNOKS

Akşam Güneşi

Bir yol yokluğun ortasında
Pessoa'dan bir paragraf hayat 
Hatta günümü Roa dos Douradores'in olmayan balkonunda geçirdim
Bir hiçliğe hiçlikte bulunmadığını söyleyemezsin 
Gezgin olamadan kent keşfi 
Bitmek bilemez yokuşun başı 
Adını hatırlamadığım büfeden alınan 5 bira 

Fevri bir teselli eşliğinde sönmeyen izmaritin küllük tacizi 
Zıvanadan çıkmama yudum kalmışken yazıyorum 
Patavatsız sahte gülüşleri kirli sakalı ile 

Alçaldıkça ferahlık bulanlar 
Gramajından çalınan gölge kaldırımın eşiğine 

Eskişehir yakınlarından geçip geçip uğramamış ben 
Manisa'dan İzmir'e sabah ilk trenle uğramış ben 
Marmaris sokaklarında şarap koklamış ben 
Ankara soğuk dediler diye deneyimlemiş ben
Sakarya'da kent meydanında ayak sürtmüş ben
İstanbul'a onu yeneceğini söylememiş ben
Gidecek yeni yer bilmemekteyim

Yüksekten her şehir aynı görünüyor
Bunu hiç uçağa binmemiş ben söylüyor 

Taverna arka kapısı ülke değişiminde kullanılır 
Monolog hali edilgen azizim 
Monotonluk mükafat modern çağın kaosundan 
Sabit görünen senelerin hızlıca akması 
Bugün kalkıp 2009 gibi yaşadım

Kurtulamıyorum ben olmaktan akşam güneşim
Olmadığım olmaya gayret ederken kirpik farkıyla fiyaskoyum 

Alametifarika eskiyim eskiyorum 
Ayyuka iniyorum hiç çıkamam akşam güneşim 
Ambalajın altında görmek istemediğinim
Bu arada akşam güneşim ben gölgeyim
Senden kaçmak mecburiyeti varoluşumun temelidir