Üşüdüğü için değil herkes gibi görünmek için
Sanki o yalnızlığı kırlardan toplamış
Sesleri ve sessizliği yanağında duran kristal parçaları
Yeni devletli gülüşleri, eski devletli iç çekmeleri
Ceketinin sarkan iplikleri
Sarkaç derken o kumral kent bankları
Daha kumral tüttürdüğü tütün
Herkesten herkesin arasında kaçar
Yük vagonlarında kaçak hayvanlar taşır
En kırmızı öptüğü sokak kedileri
Yıldızlara dokunduğu zaman kadın kokar
Anlamsızca kuytularda cam şişeler biriktirir
Şarabının en eskisi en kıymetsiz olanı
Odalardan ökse otu savrulur
Ellerinden sızan huzursuzluk ve tedirginlik
Yağmurdan daha kararlı şimdi yürüyüşleri
Bahsi geçen ihtiyaçlara kilit vurmuş
Tüm duygular gasp edilmiş
Geçitlere üst ismi verildiğinden beri düşman arabalara
Ve yürüme mesafesi dışında olan yerleri hiç sevmez
Şimdi kenti buhranlarla bacası tüten çatılara emanet
Ve o en bilmediği dillerde sevilmenin alfabesine yabancı bakıyor
YOU ARE READING
EKİNOKS
PoetryYorgunum, artık yazamıyorum eskisi gibi Çetrefilli zakkum öldü Bir sigara daha derken Hasılatı kaçırdık Hasılat ömürdü
