PSİKOPAT MAFYA AŞIK OLURSA

En Mutlu Olduğun An

''Kötülerin olduğu sadece iyilerin yaşıyacağı, herkes için adaletli bir dünya yaratmak isterdim. İçinde sen çocuklarımız ve sevdiklerimizin olduğu bir dünya'' derin bir nefes aldıktan sonra ömer yan yana defnesine bakarak ''sen nasıl bir dünya isterdin?'' sorusunu sorduğun da defne direk cevap vermişti. 

''İçinde sen ve çocuklarımız olan bir dünya olsun ben başka bir şey istemem..'' cevap verdiğinde ömer gözlerini kapatıp kuruyan dudaklarını ıslattıktan sonra defneyi kendine çekip sımsıkı sarılıp kulağına fısıldamıştı. ''Şu hayatta en çok sevdiğim şey senin kalbin..'' saçlarının kokusunu içine derin derin çekerek öylece kalakalmışlardı. 

||

''Neden aramıyorsun?!'' zeynel telefondaki kişiye kızdığın da ''nasıl arıyayım? En son ki olaydan sonra kuş mu uçtu evde sanıyorsun? Şimdi bile zar zor arıyorum. Şimdi sözümü kesme beni iyi dinle.'' dediğinde zeynel ''tamam anlat hadi çabuk!'' lafı kestirip atarak dinlemeye başlamıştı zeynel. 

''Şimdi her şey yolunda. Herkes çok mutlu. '' etrafı kolaçan etmeye başladığın da her taraf karanlık ve sessizdi. Tekrar telefona odaklandığın da zeynel konuşmaya başlamıştı. ''O zaman yarın halledelim!'' dediğinde telefonda ki kişi hemen itiraz etmişti.

''Yarın olsun diyorsun da o öyle olmuyor! Ben seni nasıl içeri sokacağım?'' diye sorduğun da zeynel gözlerini devirip konuşmasına tekrar devam etmişti. ''Sen yarın bir bahane bulup ömer ile ayazı dışarıya çıkar gerisini ben halledeceğim'' konuşmayı burada bitirip telefonu kapatmıştı zeynel. 

Deniz yavaş yavaş zeynelin yanına yaklaşarak ''abi bunun bir daha geri dönüşü yok. Emin misin? Sen yaşadın diye yaşatmakta kararlı mısın?'' sorusu üzerine gözlerinden ateş fışkırarak dönmüş ve tek cümle kurmuştu. ''Ben ölsem de bu olacak! Eğer bunu biri öğrenir veya yapmazsanız arkamda bıraktıklarım ile soyunuzu kuruturum!'' elini sallayarak odadan çıktığın da artık zeynelin geri dönüşü olmayan bir yola girdiği, o yolun sonunda herkesi karanlık bir gün bekliyor olacağı kesindi. 

|||

Kaan sabah erkenden kalkıp kardeşini de kucağına alıp babaannesinin yanına uzandığın da yaprak ağzında emzik ile bir yandan oynarken bir yandan da abisine gülümsüyordu. Kaan kardeşinin yanağını okşayıp öperken sessizce ''güzel kardeşim benim.. Babaanneye süpriz yapalım mı?'' diye sorduğun da yaprak abisine karşılık güldüğünde kaan birden emine hanımı dürterek ''Babaanne hadi kalk babaanne'' diye zıpladığında yaprak da babaannesinin üstüne çıkıp abisinin taklidi yaptığın da emine hanım gülerek uyanmıştı. 

''Aman benim sabah güneşlerim bebeklerim benim'' ikisini de kolunun altına alıp sarmaladığında kaan ve yaprak gülüyorlardı. Emine hanım yaprağı kucağına alarak ''aman benim prensesim büyümüşte abisi ile bir olup babaannelerini uyandırır yerim ben sizi'' ellerini kollarını ısırdığında yaprak emziğini çıkartıp seslice gülmeye başlamıştı. 

Emine hanım ve torunlarının sesi bütün evi doldururken defne ve ömer bir şey oluyor zannedip yerlerinden kalkıp odaya girdiklerinde nihan ve ayaz ile kapıda karşılaşıp aniden içeri girmişlerdi ve gördüğü manzara ile onlarda gülmeye başlamışlardı.