Σκοτεινός Παράδεισος

Κεφάλαιο 1

"Για μια ακόμη φορά ο όμιλος I.D παραμένει στην κορυφή ύστερα από την αγορά μετοχών στην Νότια Ευρώπη. Παρά την τεράστια οικονομική επιτυχία, ο ιδιοκτήτης του ομίλου αρνήθηκε να κάνει οποιαδήποτε δήλωση..."

Ο ήχος της τηλεόρασης πλημμύρισε το εστιατόριο που δούλευε η Μάγια, εδώ και μέρες οι ειδήσεις πρόβαλλαν ξανά και ξανά το ίδιο θέμα, την επιτυχία του ομίλου I.D.

H Μάγια δεν άντεξε άλλο και χωρίς να το σκεφτεί έκλεισε την τηλεόραση. Aναλογίζονταν ότι είχε να καθαρίσει τόσα πολλά τραπέζια που η επιτυχία ενός ακόμα δισεκατομμυριούχου την άφηνε παντελώς αδιάφορη.

"Μάγια,έτοιμη η παραγγελία για το τραπέζι τρία!" ένας χοντρούλης μάγειρας πρόβαλλε από το παράθυρο της κουζίνας και φώναξε με κατακκόκινο πρόσωπο. Μπορεί να ήταν φωνακλάς αλλά καταβάθος ήταν ένας γλυκός άνθρωπος και για αυτό το λόγο η Μάγια τον συμπαθούσε.

Με γρήγορες κινήσεις η Μάγια άρπαξε το πιάτο και κατευθύνθηκε στο τραπέζι.

"Ορίστε!" Η Μάγια χαμογέλασε και έδωσε το πίατο στη γυναίκα που καθόταν στο τραπέζι.

Οι παραγγελίες κάθε μέρα ήταν αρκετές για μιά μόνο σερβιτόρα. Το αφεντικό της πίστευε ότι δεν χρειάζεται να πληρώνει και δεύτερη σερβιτόρα για ένα τόσο μικρό εστιατόριο. Ήταν ένας άνθρωπος δύσκολος και ανεύθυνος, είχε μήνες να πληρώσει την Μάγια και τον Άντυ, τον μάγειρα. Την περισσότερη μέρα καθόταν στο γραφείο που βρισκόταν σε ένα μικρό δωμάτιο δίπλα στην κουζίνα.

Την ώρα όμως που η Μάγια έκατσε να ξεκουραστεί σε μια καρέκλα, ξεπρόβαλε από το γραφείο του ο Τζον. Κάθε φορά που τον έβλεπε ήθελα να ξεσπάσει στα γέλια αλλά κρατιόταν. Ο Τζον ήταν σαν κινούμενο καρτούν. Κοντούλης, με πεταχτά αυτά και φαλακρίτσα.

"Μάγια! Κάθεσαι; Δεν σε πληρώνω για να κάθεσαι!" φώναξε με την τσιριχτή φωνή του.

"Μα δεν με πληρώνεις.." μουρμούρησε η κοπέλα χαμηλώφωνα. "Μα όλοι οι πελάτες είναι τακτοποιημένοι.." είπε αυτή τη φορά φωναχτά.

Δεν πρόλαβε να πει τίποτα περισσότερο όταν μπήκαν στο μαγαζί δύο νεαροί. Η Μάγια είδε ένα ικανοποιητικό ύφος στο πρόσωπο του αφεντικού της, δεν μίλησε πήρε το μπλοκάκι για την παραγγελία της και τη κανάτα με το νερό.

"Γεια σας! Τι θα πάρετε;" ρώτησε ενώ παράλληλα άφησε στο τραπέζι τους το νερό. Οι νεαροί έδωσαν γρήγορα την παραγγελία και η Μάγια γύρισε να φύγει. Ένα χέρι νιώθει να ακουμπάει το πίσω μέρος του κορμιού της. Αμέσως άκουσε τα χαχανιτά των νεαρών, γύρισε και τους κοίταξε σαστισμένη.

"Μην κάνεις πως δεν σ'άρεσε." είπε ένας από τους νεαρούς. Οι δυο τους συνέχισαν να γελάνε μπροστά στο πρόσωπο της κοπέλας.

Θιγμένη αρπάζει το νερό και τους το πετάει καταπάνω τους. Οι νεαροί πετάχτηκαν έξαλλοι από τη θέση τους κοιτώντας τα βρεγμένα ρούχα τους. Ο Τζον βλέποντας το περιστατικό έτρεξε αμέσως κοντά στους νεαρούς. Άρχισε να ζητάει συγνώμη και να ρίχνει το φταίξιμο στην αγενή σερβιτόρα που έχει στην δούλεψη του. Η Μάγια στέκονταν ακόμα με την κανάτα στο χέρι και θυμωμένη.

"Ζήτησε συγνώμη από τους κυρίους!" είπε αυστηρά ο Τζόν.

"Δεν πρόκειται!" απάντησε με πείσμα η Μάγια.

"Δεν ντρέπεσαι λίγο; Κάνεις όλο αυτό το χαμό και δεν πρόκειται να απολογηθείς;" φώναξε ο Τζον.

"Εγώ να ντραπώ ή αυτοί; Δεν πρόκειται να ζήτησω συγνώμη για κάτι που δεν έφταιγα."

"Αν δεν ζητήσεις συγνώμη θα σε απολύσω!" ούρλιαξε θυμωμένα ο Τζον. Τα πεταχτά αυτιά του είχα κοκκινίσει από το θυμό.

Η Μάγια έλυσε την ποδιά της και άφησε την άδεια κανάτα πλέον σε ένα τραπέζι.

"Δεν χρειάζεται να με απολύσεις από αυτό το αχούρι! Παραιτούμαι, γιατί αν θες να ξέρεις υπάρχει κάτι στον κόσμο που λέγεται αξιοπρέπεια!"

Οι πελάτες κοιτούσαν το σκηνικό με ανοιχτό το στόμα, παρακολουθούσαν την νεαρή σερβιτόρα να παίρνει τα πράγματα της και να οδηγείται προς την έξοδο, αφού πρώτα έστειλε ένα φιλί στον αγαπημένο της Άντυ που την έβλεπε με υπερήφανα μάτια. Από εκεί μέσα ο μοναδικός άνθρωπος που θα της λείψει είναι ο Άντυ.

Καθόταν στο σαλόνι του διαμερίσματος της με ανοιχτές τις εφημερίδες κυκλώνοντας και σβήνωντας αγγελίες για εύρεση δουλειάς. Τηλεφωνούσε σε όλες τις αγγελίες που έβρισκε αλλά οι απαντήσεις που έπαιρνε ήταν οι ίδιες. Λυπούμαστε αλλά δεν πληρείτε τα προσόντα...Λυπούμαστε αλλά δεν έχετε τα κατάλληλα προσόντα και εμπειρία..

Η Μάγια απελπισμένη έπεσε στο πάτωμα πάνω στις στοίβες με τις εφημερίδες. Έσπαγε το κεφάλι της να σκεφτεί τι θα κάνει, πως θα τα έβγαζε πέρα; Έτρεμε στην ιδέα ότι θα έπρεπε να μείνει στον δρόμο αν δεν βρει να χρήματα για να πληρώσει το νοίκι της. Με τα χέρια της έψαχνε ανάμεσα στις εφημερίδες για κάποια αγγελία που της είχε ξεφύγει. Πράγματι, το πρόσωπο της φωτίστηκε όταν είδε ότι υπήρχε μια αγγελία που ξέχασε να σημειώσει.

"Ζητείται άτομο για προσωπικός βοηθός..." διάβαζε στον εαυτό της. Η αγγελία δεν ζητούσε τίποτα άλλο από τους ενδιαφερόμενους και αυτός ήταν ο μοναδικός λόγος που η Μάγια άρχισε να τσιρίζει από τη χαρά της. Επιτέλους μια ευκαιρία που θα μπορούσε να αρπάξει, αλλά ήξερε καλά ότι υπάρχουν και άλλοι σαν αυτή που θέλουν εξίσου την δουλειά...